Επτά ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τα τζιν παντελόνια

Επτά εξαιρετικά ενδιαφέρουσες πληροφορίες που ίσως να μην γνωρίζετε για τα αγαπημένα μας τζιν παντελόνια.

Από την Κωνσταντίνα Παππά

Ξεκίνησαν ως «στολές» εργασίας, θεωρήθηκαν ενδύματα των φτωχών τάξεων, έπειτα των περιθωριακών ως σύμβολο επανάστασης και αντίστασης στο κατεστημένο. Σήμερα φοριούνται σχεδόν απ’ όλους, παντού και πάντα. Σπάνια λείπουν από τη ντουλάπα όλων μας και κυκλοφορούν πλέον σε μια ποικιλία σχημάτων, χρωμάτων και στυλ. Ανεξάρτητα από το αν είναι κλασικά, μοντέρνα, σκισμένα ή ξεθωριασμένα, το μεγαλύτερό τους ατού είναι πως κατασκευάζονται από το ίδιο ανθεκτικό, denim υλικό που τα έκανε τόσο διάσημα.

Επτά ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τα τζιν παντελόνια

Αυτά τα χάλκινα πριτσίνια στις τσέπες των τζιν παντελονιών, δεν ήταν απλά θέμα στυλ. Αρχικά σχεδιάστηκαν για να κάνουν τις ραφές πιο ανθεκτικές, για τους ανθρακωρύχους οι οποίοι τα χρησιμοποιούσαν.

Το συγκεκριμένο ύφασμα παρασκευαζόταν στην Ευρώπη από τον Μεσαίωνα. Τα νήματα αυτού του υφάσματος βάφτηκαν λουλακί γιατί, σε αντίθεση με τις περισσότερες φυσικές βαφές, το λουλακί «δένει» με τα νήματα του υφάσματος εξωτερικά. Έτσι, όσο το ύφασμα πλένεται, μερικά από τα μόρια της βαφής απομακρύνονται. Αυτή η διαδικασία μαλακώνει το ύφασμα και το κάνει πιο άνετο με την πάροδο του χρόνου. Γι’ αυτό και για πολλά χρόνια τα τζιν ήταν μόνο μπλε.

Αρχικά, τα τζιν παντελόνια θεωρούνταν ρούχα αυστηρά του σαββατοκύριακου. Έγιναν πολύ δημοφιλή από το 1930 και μετά. Παρ’ όλο που οι περισσότεροι τα έχουν συνδέσει με τους Αμερικανούς cowboys, η αλήθεια είναι πως λίγοι από αυτούς τα χρησιμοποιούσαν. Αντιθέτως, οι αγρότες και οι ανθρακωρύχοι τα φορούσαν πιο εντατικά.

Τα τζιν έγιναν εξαιρετικά δημοφιλή στους νέους όταν χρησιμοποιήθηκαν από αγαπημένους τους διάσημους.

Την αρχή έκανε ο Μάρλον Μπράντο που τα φόρεσε στην ταινία του 1953 «Ο Ατίθασος», ακολούθησε ο Τζέιμς Ντιν το 1955 με το «Επαναστάτης Χωρίς Αιτία» και η Μέριλιν Μονρό το 1961 με την ταινία «Οι Αταίριαστοι». Το τζιν άρχισε να συμβολίζει την αντίθεση προς το κατεστημένο. Τη δεκαετία του ’50 τα τζιν απαγορεύτηκαν από τα σχολεία των ΗΠΑ, ως σύμβολο ενάντια στην εξουσία.

Το γνωστό Levi’s 501 εμφανίστηκε μετά το 1870, μέσα από τη συνεργασία του Levi Strauss, ενός Γερμανού μετανάστη εμπόρου υφασμάτων στην Αμερική και του Jacob Davis, ενός Λετονού μετανάστη ράφτη στη Νεβάδα, ο οποίος πουλούσε σκηνές φτιαγμένες με το συγκεκριμένο ύφασμα, πριν σκεφτεί να το χρησιμοποιήσει σε παντελόνια εργασίας.

Στη σημερινή εποχή τα κλασικά τζιν έχουν γίνει κυρίως unisex και δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ ανδρικών και γυναικείων. Τα προηγούμενα χρόνια όμως, τα φερμουάρ στα γυναικεία τζιν τοποθετούνταν πολλές φορές στο πλάι ώστε να διαφοροποιούνται από τα ανδρικά.

Το μικρό τσεπάκι στο πλάι των παντελονιών, πάνω από την κανονική τσέπη, δεν τοποθετήθηκε τυχαία. Πριν από την εφεύρεση των ρολογιών χειρός, οι άνθρωποι κρατούσαν τα ρολόγια τους στην τσέπη στο μπουφάν ή το σακάκι τους. Δεδομένου ότι οι περισσότεροι δεν φορούσαν μπουφάν ενώ εργάζονταν, οι Davis και Strauss πρόσθεσαν μια επιπλέον τσέπη ρολογιού στο τζιν τους.

Πηγές: howstuffworks.com, cleverly.me, makeyourownjeans.com, vogue.fr, hookedupon.com