Itziar Ituño, η Ρακέλ του Casa de Papel στο Umano. Η Ισπανίδα ηθοποιός, γνωστή από το ρόλο της Ρακέλ Μουρίγιο στο Casa de Papel, μιλάει στο umano για τη σειρά, το ξεκίνημά της, τη μουσική και την Ελλάδα.
Από την Ηρώ Στ. Μπουσούνη
| Η Ισπανίδα ηθοποιός Marta Larralde στο Umano |
Ξεκλέψαμε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο της Itziar Ituño – καθώς βρίσκεται στα γυρίσματα της τρίτης σεζόν του Casa De Papel. Σε μία ευχάριστη κουβέντα, η Itziar μας μίλησε για όλα. H ταλαντούχα ηθοποιός ξεχώρισε για την ερμηνεία της στην επιτυχημένη σειρά Casa De Papel. Κοινό και κριτικοί την αποθέωσαν για την απόδοσή της στο δύσκολο ρόλο της Ρακέλ Μουρίγιο. Ο διεθνής τύπος τις αφιέρωσε σελίδες με διθυραμβικές κριτικές. H ίδια, παρ’ όλο που βρίσκεται στο απόγειο της δόξας, παραμένει προσγειωμένη, ευγενική και με αρκετή δόση χιούμορ.
Η Itziar Ituño έχει σπουδάσει κοινωνιολογία. Ασχολείται με το θέατρο από τα δεκατέσσερά της χρόνια. Ξεκίνησε την καριέρα της στη βασκική τηλεόραση το 1997. Έχει πρωταγωνιστήσει σε θεατρικές παραστάσεις, ταινίες και αρκετές σειρές της τηλεόρασης. Παράλληλα, η Itziar Ituño ασχολείται και με τη μουσική. Συμμετέχει σαν ερμηνεύτρια σε τρία συγκροτήματα: Dangiliske, EZ3 και INGOT.
Umano: Πώς αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός;
Όταν ήμουν μικρή, οι γονείς μου με έμαθαν να μου αρέσει το θέατρο και ο κινηματογράφος. Ονειρευόμουν πως ήμουν μία μεγάλη ηθοποιός και πρωταγωνιστούσα σε υπέροχες ταινίες. Παρά τη συστολή μου, είχα μεγάλη φαντασία.
Αλλά καθώς μεγαλώνεις, αρχίζεις να βλέπεις τη δυσκολία των πραγμάτων στη ζωή.
Στα δεκατέσσερά μου χρόνια πήγα σε μία σχολή θεάτρου και εκεί ανακάλυψα κάποια σημαντικά πράγματα. Για να ερμηνεύσεις σωστά, για να ανέβεις πάνω στη σκηνή, για να αυτοσχεδιάσεις είναι απαραίτητο να αντιμετωπίσεις τις φοβίες και τις ανασφάλειές σου. Πρέπει να μάθεις να διακινδυνεύεις, να τολμάς και να κάνεις αυτοκριτική. Και πρέπει όλα αυτά να τα εκτιμήσεις άμεσα καθώς η διαδικασία είναι δαπανηρή.
Εκείνη την εποχή είχα σκεφτεί πως «ίσως να μη γίνω ποτέ ηθοποιός αλλά το θέατρο με βοηθάει να αντιμετωπίζω τη ζωή». Για έναν ντροπαλό άνθρωπο σαν εμένα ήταν η καλύτερη θεραπεία – σοκ. Άφησα για λίγο το θέατρο για να πάω στο Πανεπιστήμιο. Νομίζω όμως πως αυτό που είναι για εσένα θα έρθει και θα σε ψάξει. Και έτσι…είμαι εδώ.
Umano: Ποιες ήταν οι πρώτες σου δουλειές στο θέατρο και την τηλεόραση; Θυμάσαι τα συναισθήματα;
Η πρώτη μου φορά μπροστά σε πολύ κοινό στο θέατρο ήταν στο έργο του Σάμουελ Μπέκετ “Πράξη χωρίς Λόγια”. Ένα αρκετά δύσκολο θεατρικό, μία κριτική για τη χειραγώγηση του ατόμου από το σύστημα. Δε θυμάμαι να είχα άγχος γιατί ήμουν πολύ επικεντρωμένη στο μήνυμα του έργου.
Πρόκειται για ένα «σιωπηλό» έργο με καθαρή έκφραση του σώματος.
Για να είμαι ειλικρινής ήταν μία ανακούφιση για εμένα το να μη μιλάω και να εκφράζομαι μέσα από κινήσεις του σώματος γιατί έχω μία καλή σχέση με το χορό. Έχω πολύ καλές αναμνήσεις από αυτήν την παράσταση.
Την πρώτη μου ημέρα στην τηλεόραση τη θυμάμαι καλά. Ήταν στη βασκική τηλεόραση ETB, σε μία σειρά μυθοπλασίας που ονομαζόταν Goenkale. Έπαιζα το ρόλο μίας αστυνομικού Ertzaina (η αυτόνομη αστυνομία της Χώρας των Βάσκων) και θυμάμαι πως εκείνη τη νύχτα δε μπορούσα να κοιμηθώ γιατί ήμουν πολύ νευρική. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων έβρεχε πολύ. Όταν μεταδόθηκε η σειρά και παρακολούθησα τον εαυτό μου, είχα πολλά νεύρα γιατί δε μπορούσα να με αναγνωρίσω. Δεν αναγνώριζα τη φωνή μου, τις κινήσεις μου, τα μάτια μου μού φαινόντουσαν πολύ γουρλωμένα…αυτή δε γινόταν να είμαι εγώ (γέλια)!
Είναι δύσκολο να συνηθίσεις να βλέπεις τον εαυτό σου στην τηλεόραση.
| Ελάτε και εσείς στην παρέα μας στο Facebook, κάνοντας like στη σελίδα μας |
Umano: Ποια είναι τα θετικά και τα αρνητικά της δουλειάς σου;
Το καλύτερο σε αυτή τη δουλειά είναι ότι αφηγείται ιστορίες, συγκινεί τον κόσμο και αγγίζει τη ψυχή του. Μπορεί ακόμα και να ταρακουνήσει τη συνείδησή του. Είναι σαν να αφηγείσαι σε ένα φίλο μία συναρπαστική ιστορία και εκείνος να τη ζει μαζί σου. «Βυθίζεσαι» σε μία ιστορία που δεν είναι δική σου, είναι σαν να ταξιδεύεις σε μιαν άλλη χώρα. Είναι πραγματικά συναρπαστικό!
Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι πως σε αυτή τη δουλειά είσαι εκτεθειμένος σε κάθε είδους κριτική. Κάθε λάθος – επειδή είμαστε άνθρωποι και κάνουμε λάθη – φαίνεται και κρίνεται από πολλά μάτια. Εργαλείο αυτής της δουλειάς είμαστε εμείς οι ίδιοι – η φωνή μας, το σώμα μας, ο εαυτός μας.
Όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά στη δουλειά μας, το βάρος πέφτει στην αυτοεκτίμησή μας.
Υπάρχουν πολύ δύσκολες στιγμές σε αυτό το επάγγελμα. Όταν περνούν οι μήνες και το τηλέφωνο δε χτυπάει, όταν δεν έχεις δουλειά… αρχίζεις να πιστεύεις ότι κάτι πήγε στραβά, ότι δεν «εξυπηρετείς».
Umano: Έχεις σπουδάσει μία ενδιαφέρουσα επιστήμη, την Κοινωνιολογία. Έχεις ασχοληθεί ποτέ με αυτή;
Σπούδασα Κοινωνιολογία γιατί πάντα με απασχολούσε η κατανόηση των κοινωνιών ως δομή της ανθρωπότητας. Να καταλάβω πως λειτουργούν και γιατί. Να κατανοήσω τις κοινωνικές αλλαγές, τις συγκρούσεις, τις ανισότητες, τα διαφορετικά συστήματα, την πολιτική, την οικονομία…
Δεν είμαι ξένη προς στην κοινωνία που με περιβάλει.
Παρ’ όλα αυτά, ποτέ δεν εργάστηκα πάνω σε αυτό που έχω σπουδάσει. Είναι πολύ δύσκολο να εργαστείς σαν κοινωνιολόγος, μας είχαν προειδοποιήσει στο Πανεπιστήμιο από την αρχή και ήταν μεγάλη αλήθεια. Μετά την αποφοίτησή μου εργάστηκα σαν τραπεζοκόμος καθώς και σε ένα εργοστάσιο κατασκευής ψυγείων. Έτσι, ένοιωσα στο πετσί μου την περίφημη «αποξένωση» που μελετούσα τόσο πολύ. Ακριβώς όπως στην ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν, “Μοντέρνοι Καιροί”. Αυτό ήταν ένα μάθημα ζωτικής σημασίας.
Η κοινωνιολογία μπορεί να μη με βοήθησε στο να δουλέψω ως κοινωνιολόγος, με βοήθησε όμως να καταλάβω πολλά πράγματα για τη ζωή και, ειδικότερα, για την ερμηνεία των χαρακτήρων μου.
Umano: Η ερμηνεία σου στο ρόλο της Ρακέλ στο Casa de Papel ήταν εξαιρετική! Μου μετέφερες όλα τα διλήμματα της πρωταγωνίστριας, σε πόσο δύσκολη θέση βρισκόταν. Ήταν δύσκολος ρόλος η Ρακέλ Μουρίγιο;
Σε ευχαριστώ πολύ για το κομπλιμέντο (γέλια). Η Ρακέλ Μουρίγιο είναι ένας χαρακτήρας που μου έφερε πολλές χαρές. Κατ’ αρχήν, δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις μία γυναίκα σαν αυτήν, να ταυτιστείς μαζί της και να την υπερασπιστείς για όλες τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζει κατά τη διάρκεια της σειράς.
Επιπλέον, το γεγονός ότι είναι αστυνομικός δε με δυσκόλεψε καθώς δεν ήταν η πρώτη φορά που υποδυόμουν αστυνομικό. Η δυσκολία της Ρακέλ είναι αυτό που συμβαίνει στην ίδια. Έχει μεγάλες συναισθηματικές εναλλαγές από την αρχή μέχρι το τέλος της ιστορίας. Πώς ξεκινάει σαν χαρακτήρας και πώς καταλήγει. Το πιο δύσκολο συναισθηματικά ήταν να μπεις στο σκοτεινό σημείο με τις άσχημες παγίδες.
Παρ’ όλες τις δυσκολίες, μου ήταν εξαιρετικά ευχάριστο να ερμηνεύσω την Ρακέλ Μουρίγιο, αυτήν τη σπουδαία γυναίκα.
Umano: Πίστευες πως το Casa de Papel θα είχε τόσο μεγάλη επιτυχία;
Νομίζω πως το μυστικό της επιτυχίας της σειράς είναι πολλά πράγματα. Πρόκειται για μία πρωτότυπη και τολμηρή ιστορία, η επίθεση στο Νομισματοκοπείο. Όχι για να κλέψουν αλλά για να φτιάξουν τα δικά τους χρήματα, ένα είδος κοινωνικής κριτικής. Επίσης, η τολμηρή οπτικοακουστική πρόταση στην αφηγηματική της μορφή ήταν πολύ δυναμική και η φωτογραφία πολύ μελετημένη και συμβολική. Επιπλέον, έχει πολύπλευρους χαρακτήρες, με τα σαφή ελαττώματά τους, πολύ κοντά στους πραγματικούς ανθρώπους.
Umano: Γιατί πιστεύεις πως η ιστορία αγάπης ανάμεσα στην Ρακέλ και τον Καθηγητή άγγιξε τόσο τον κόσμο;
Μία ιστορία αγάπης μεταξύ «αντιπάλων» είναι πάντα ελκυστική. Ένα παιχνίδι μεταξύ της γάτας και του ποντικού, όπου η γάτα ερωτεύεται το ποντίκι χωρίς να το γνωρίζει.
Είναι επικεφαλής δύο αντίθετων πλευρών και, παρ’ όλα αυτά, το συναίσθημα προκύπτει από την πρώτη τηλεφωνική συνομιλία. Όπως στην ίδια τη ζωή!
Είναι μία δύσκολη κατάσταση για να θριαμβεύσει η αγάπη, ο κόσμος όμως αυτό θέλει. Θέλει να κερδίσουν οι ληστές και η Ρακέλ με τον Καθηγητή να ζήσουν ευτυχισμένοι. Δύσκολο πράγμα, μία ενδιαφέρουσα ιστορία.
Umano: Μετά την επιτυχία του Casa de Papel, σκέφτεσαι να κάνεις διεθνή καριέρα ή θα παραμείνεις στην Ισπανία;
Είμαι ένας άνθρωπος που ριζώνει. Έχω μία θέση στον κόσμο όπως τα δέντρα, αυτό που με «θρέφει» είναι η γη των Βάσκων. Είμαι όμως και περιπετειώδης σαν άνθρωπος και ποτέ δε με πειράζει μία νέα περιπέτεια. Θα δούμε πώς θα τα φέρει η ζωή. Ότι όμως και να φέρει, φυσικά και θα γυρίσω πίσω!
Umano: Γνωρίζω ότι παράλληλα με την υποκριτική, ασχολείσαι και με τη μουσική, είσαι σε τρία συγκροτήματα.
Η μουσική καταλαμβάνει ένα μέρος της ζωής μου, για εμένα είναι καθαρή ευχαρίστηση. Συμμετέχω στο γκρουπ Dangiliske που παίζει βασκική λαϊκή μουσική, ως μία από τις φωνές και τα κρουστά. Παίζουμε μουσική και χορεύουμε σε πολλά μέρη και πλατείες.
Συμμετέχω, επίσης, ως τραγουδίστρια και στο ακουστικό γκρουπ EZ3, με το οποίο παίζουμε ροκ τραγούδια από τη δεκαετία του ’80, στη Βασκική και στην Ισπανική γλώσσα. Πρόκειται για ένα πολύ σεμνό συγκρότημα και παίζουμε, κυρίως, σε μπαρ.
Τέλος, έχουμε σχηματίσει τη ροκ μπάντα INGOT, στην οποία κάνουμε τις δικές μας συνθέσεις και γράφουμε τους δικούς μας στίχους. Τραγουδάμε στη Βασκική του Bizkaia. Αυτή είναι η δική μας πρόταση και επιλογή και ξεκινάμε σιγά-σιγά.
Umano: Είσαι, επομένως, κυρίως στο τραγούδι;
Προσπάθησα να μάθω κιθάρα αλλά συνειδητοποίησα ότι χρειαζόταν αρκετός χρόνος, τον οποίο δεν είχα. Έτσι, κυρίως τραγουδάω και τολμώ να παίζω λίγα κρουστά όπως τύμπανο, claves, maracas, djembe…
Umano: Έχεις καθόλου ελεύθερο χρόνο;
Δεν έχω αρκετό ελεύθερο χρόνο. Όταν βρίσκω τον αφιερώνω στο χορό, κάνω μαθήματα σύγχρονου χορού. Επιπλέον διαβάζω, παρακολουθώ θέατρο και κινηματογράφο. Αρκετές φορές μου αρέσει να ξεφεύγω στο βουνό.
Umano: Πού θα σε δούμε μετά το Casa De Papel;
Τώρα, όπως γνωρίζετε, κάνουμε τα γυρίσματα της τρίτης σεζόν του Casa De Papel. Για αργότερα υπάρχουν κάποιες ενδιαφέρουσες προτάσεις για κινηματογράφο και θέατρο.
Umano: Έχεις έρθει ποτέ στην Ελλάδα;
Έχω έρθει στην Ελλάδα μόνο μία φορά και συγκεκριμένα στην Αθήνα. Μας είχαν προσκαλέσει σε ένα κοινωνικό φόρουμ ως αντιπροσωπεία των Βάσκων για να παίξουμε μουσική. Ήταν ένα ταξίδι μόνο για δύο ημέρες. Θυμάμαι, όταν τελειώσαμε πήγαμε στον Παρθενώνα, ήταν όμως έξι το απόγευμα και μόλις έκλειναν. Δε μπορέσαμε να τον δούμε, τι κρίμα! Καθίσαμε σε ένα μικρό εστιατόριο, φάγαμε ένα εξαιρετικό γεύμα και τραγουδήσαμε μέχρι αργά. Ήταν μια σύντομη αλλά έντονη επίσκεψη.
Ειλικρινά, πρέπει να επιστρέψω στην Αθήνα και να επισκεφτώ τα παραδεισένια νησιά που όλοι μου τα περιγράφουν ως «θαύματα». Πάνω απ’ όλα, θέλω να συναντήσω τους ανθρώπους, υπάρχουν πολύ καλοί άνθρωποι στην Ελλάδα.
Umano: Μπορείς να πεις στο αναγνωστικό μας κοινό δυο λόγια για την τρίτη σεζόν του Casa De Papel; Τι να περιμένουμε;
Θα ήθελα να είμαι σε θέση να πω κάτι, αλλά μου το έχουν απαγορεύσει (γέλια), για να κρατήσουμε το μυστήριο. Μπορώ να σας πω όμως, να είστε έτοιμοι να δείτε κάτι πολύ σπουδαίο.
Δείτε εδώ απόσπασμα από τη σειρά Casa De Papel.
Comments are closed.