Στάθης Δρογώσης, ένας αυθεντικός μουσικός στο Umano

Ο Στάθης Δρογώσης είναι ένας αυθεντικός και ένας από τους πιο σημαντικούς μουσικούς της γενιάς του, μιλάει στο umano για όλους και για όλα.

Από την Ηρώ Στ. Μπουσούνη

Γεννήθηκε στην Αθήνα, είναι πτυχιούχος πιάνου ενώ έχει κάνει και σπουδές ανωτέρων θεωρητικών και κρουστών ορχήστρας. Ξεκίνησε την μουσική του καριέρα το 1999 με το συγκρότημα «Τα φώτα που σβήνουν» ενώ το 2001, μετά τη διάλυση του συγκροτήματος, εργάστηκε ως μουσικός, τραγουδιστής και ενορχηστρωτής, σε  συναυλίες με έργα του Μίκη Θεοδωράκη. Το 2003 κυκλοφορεί τον πρώτο του προσωπικό δίσκο «Ο χειμώνας δε θα ‘ρθει»  από τη MINOS-EMI σε παραγωγή του Μανώλη Φάμελλου. Από τότε έχει βγάλει επτά προσωπικούς δίσκους με τελευταίο το 18+.

Σε αυτόν τον δίσκο ο Στάθης Δρογώσης συγκεντρώνει τα δεκαοχτώ χρόνια της μουσικής του πορείας αφήνοντας τους φίλους συναδέλφους του, τραγουδιστές και δημιουργούς να επιλέξουν τα τραγούδια του. Οι καλλιτέχνες που κάνουν την 18χρονη σούμα της πορείας του Στάθη Δρογώση μετά από έναν μαραθώνιο ηχογραφήσεων την παραγωγή του οποίου είχαν οι «Δραμαμίνη» είναι οι: Διονύσης Σαββόπουλος, Νίκος Πορτοκάλογλου, Γιάννης Κότσιρας, Φίλιππος Πλιάτσικας, Μανώλης Φάμελλος, Κωστής Μαραβέγιας, Κ. Βήτα,  Ανδριάνα Μπάμπαλη, Marietta Fafouti, Fonέs,  Μαρία Παπαγεωργίου, Ευστάθιος Δράκος, Katerine Duska, Βαγγέλης Μαρκαντώνης, Ηλίας Βαμβακούσης.

Umano: Κε Δρογώση, ανήκετε στη νεότερη γενιά των μουσικών της Ελλάδας που – κατά την προσωπική μου εκτίμηση – έχετε προσφέρει πολλά στη μουσική. Τι απαντάτε σε όλους αυτούς που θεωρούν πως «δεν υπάρχει πια καλή μουσική στην Ελλάδα και κρίνουν πως σταμάτησε στους Θεοδωράκη και Χατζιδάκι»;

Κάθε γενιά τα ίδια λέει για την προηγούμενη. Φυσικά μεγαθήρια σαν τον Θεοδωράκη και τον Χατζηδάκι μπορεί και να μην ξαναβγούν ποτέ! Μπορεί να μην τους σήκωνε αυτή η εποχή. Όμως το ελληνικό τραγούδι είναι δυνατό και έχει επιβιώσει σε πολύ δύσκολους καιρούς. Μας συντροφεύει από τη στιγμή που ανοίγουμε τα μάτια μας μέχρι να τα κλείσουμε.

Μια μικρή χώρα με τεράστιους στιχουργούς και συνθέτες είμαστε. Υπέροχα συγκροτήματα και τραγουδοποιοί βγάζουν δίσκους και κάνουν συναυλίες σε μικρούς και μεγάλους χώρους.

Υπάρχει φοβερή καλλιτεχνική δημιουργία στη χώρα αυτή τη στιγμή. Μπορεί να μην έχει θέση στην τιβι ή στα ραδιόφωνα αλλά οι νέοι ξέρουν που θα βρουν το καινούριο και το φρέσκο. 

Umano: Πιστεύετε πως η ελληνική μουσική σκηνή του σήμερα έχει πρόβλημα;

Πρόβλημα βιοποριστικό αντιμετωπίζουμε οι πιο πολλοί. Ιδίως με την τρομακτική ασχετοσύνη του Υπουργείου Πολιτισμού στο θέμα των πνευματικών δικαιωμάτων. Είμαστε σχεδόν απλήρωτοι ένα χρόνο όλοι οι δημιουργοί. Καλλιτεχνικά όμως δεν υπάρχει θέμα. Γράφουμε όλοι! Νέοι, παλιοί.  Άπειροι δίσκοι και σχήματα. Είμαστε τυχεροί που ζούμε αυτή την εποχή. Βγαίνουν αριστουργήματα .

Umano: Πότε συνειδητοποιήσατε πως θέλετε να ασχοληθείτε επαγγελματικά με τη μουσική;

Δεν το ξέρω αυτό. Προέκυψε. Παράτησα τις σπουδές μου, είχα πάρει φωτιά. Ερωτευμένος και αυτοκαταστροφικός. Στα τελειώματα της εφηβείας μου.

Umano: Θυμάστε την πρώτη φορά που εμφανιστήκατε μπροστά σε κόσμο και παρουσιάσατε ένα δικό σας τραγούδι;

Αυτό έγινε σε οικογενειακή γιορτή στο σπίτι μου. Σε φίλους του πατέρα μου και συγγενείς. Τους έπαιξα ένα δικό μου ερωτικό τραγούδι ανάμεσα σε τραγούδια των beatles στο πιάνο! Παράξενη φάση…Τους άρεσε. Ιδίως στις κυρίες. Δεν ήταν δύσκολο κοινό…

Umano: Έχω γνωρίσει αρκετούς νέους καλλιτέχνες και καλούς μουσικούς που έκαναν την προσπάθεια να ασχοληθούν επαγγελματικά με τη μουσική αλλά τα παράτησαν. Είναι δύσκολος ο μουσικός χώρος στην Ελλάδα;

Πια, αν δεν έχεις δεύτερη δουλειά, δύσκολα ζεις από τη μουσική. Έχει λίγο διαλυθεί η κοινότητα, λίγοι οι κριτικοί, λίγες οι δισκογραφικές. Όλα δύσκολα. Ο αυθεντικός καλλιτέχνης φυσικά δεν τα σκέφτεται όλα αυτά. Έχει τη φλόγα του και ζει από αυτή. Πιστεύω όμως ότι αν εφαρμόζαμε και στην Ελλάδα κάποιες διευκολύνσεις προς τους καλλιτέχνες που εφαρμόζουν πολλές ευρωπαϊκές χώρες θα έφτιαχνε η κατάσταση αρκετά. Μιλώ για στήριξη του ελληνικού ρεπερτορίου στα ραδιόφωνα και στήριξη των μικρών μουσικών σκηνών με φοροαπαλλαγές κτλ.

Umano: Ποιους μουσικούς θαυμάζετε από την Ελλάδα και το εξωτερικό;

Δύσκολη η απάντηση. Θαυμάζω πολλούς Έλληνες συναδέλφους. Λατρεύω τα ελληνικά συγκροτήματα τα οποία, δυστυχώς, εκτός από λίγα δεν υπάρχουν σήμερα.

Όπως οι Τρύπες, Στέρεο Νόβα, Ξύλινα Σπαθιά, Διάφανα Κρίνα, Ονειροπαγίδα, Πυξ Λαξ, Ενδελέχεια. Λατρεύω επίσης πολλούς Έλληνες τραγουδοποιούς, τον πατριάρχη Διονύση Σαββόπουλο, τον Πορτοκάλογλου,  τον Φάμελλο, τον Γερμανό, τον Πλιάτσικα, τον Μάλαμα, την τεράστια Λένα Πλάτωνος, τον Ζιώγαλα, τον Δημητριάδη. Από καινούργιους ακούω φανατικά τον κο Κ και τους Δραμαμίνη. Και φυσικά την Ανδριάνα Μπάμπαλη.

Από το εξωτερικό…Είμαι μπιτλομανής.  Ακούω Radiohead, Coldplay, Cat Power …έτσι για δείγμα γιατί ακούω πολλή ξένη μουσική.

Umano: Είσαστε ένας μουσικός με πολιτική άποψη και αυτό μου αρέσει. Πρόσφατα πήρατε θέση και για την άδικη επίθεση προς την Νατάσα Μποφίλιου και ήσασταν ο μόνος που μίλησε ανοιχτά ότι πρόκειται ολοφάνερα για σεξισμό (και εγώ έτσι το είδα). Αν ήταν άντρας που έκανε αυτές τις δηλώσεις πιστεύετε ότι θα είχε άλλη αντιμετώπιση ;

Φυσικά. Η Νατάσσα είναι σπάνια καλλιτέχνις και άνθρωπος. Ενοχλεί η επιτυχία της. Είναι αυτόφωτη – αυτή και η ομάδα της – και ο κόσμος την λατρεύει. Ενοχλεί αυτό οπότε για να τη μειώσουν επιστράτευσαν συνεντεύξεις παλιές και καινούργιες στις οποίες το κορίτσι είχε τις ίδιες απόψεις εδώ και χρόνια. Επειδή είναι γυναίκα με άποψη ενοχλεί. Πήγαινε πλύνε κατά πιάτο ήθελαν όλοι αυτοί να της πουν αλλά υποκριτικά το έριξαν στον τροτσκισμό. Ο σεξισμός είναι παντού, δυστυχώς .

Umano: Μιλήστε μας για το νέο σας δίσκο 18+ και για τη συνεργασία σας με διάφορους μουσικούς.

Ξανά παρουσίασα τα τραγούδια μου. Με βοήθησαν πολύ σημαντικοί νέοι και παλιοί συνάδελφοι. Ήταν συγκινητικό. Πήρα δύναμη! Και τους ευχαριστώ όλους! Και τους Δραμαμίνη που έκαναν την παραγωγή.

Umano: Προσωπικά για εμένα, έκλεψε την παράσταση η συνεργασία σας με την κα Μπάμπαλη στο τραγούδι «Μην το πεις πουθενά». Οι στίχοι αυτού του τραγουδιού κε Δρογώση θα τολμούσα να πω ότι είναι οι πιο αληθινοί στίχοι που έχω ακούσει στην σύγχρονη ελληνική δισκογραφία.  Σε αγγίζουν, είναι σαν να μιλάνε κατευθείαν στη ψυχή σου, ειδικότερα αυτές τις δύσκολες εποχές που έχουμε κλειστεί στον εαυτό μας. Πότε γράψατε το συγκεκριμένο τραγούδι; Ήταν βασισμένο σε προσωπική σας εμπειρία; 

Δεν είναι ερωτικό τραγούδι. Ήμουν χάλια ένα καλοκαίρι. Το καλοκαίρι του 2008. Ήθελα να τα παρατήσω όλα και να φύγω. Ένιωθα μόνος μου. Απόλυτα. Μιλάω για μένα στο τραγούδι αυτό. Ευτυχώς δεν έφυγα και δεν τα παράτησα. Είδα με έκπληξη να ταυτίζονται πολλοί άνθρωποι με τους στίχους του. Δεν το περίμενα. Νομίζω έπαιξε ρόλο και η ενορχήστρωση που κάναμε με τους Δραμαμίνη και τον Μύρωνα Στρατή. Ακόμα και σήμερα όταν το τραγουδώ θυμάμαι εκείνο το φριχτό καλοκαίρι.

Umano: Ποιες είναι οι πηγές έμπνευσής σας;

Ιστορίες γράφω. Η αγάπη και οι φίλοι μου. Αυτά με εμπνέουν. 

Umano: Με την κα Μπάμπαλη θα συνεργαστείτε και στον Κήπο του Μεγάρου στις 13 Ιουλίου. Θα μας μιλήσετε για το τι θα μας παρουσιάσετε;

Η ιδέα ήταν της Ανδριάνας και εγώ την εμπιστεύτηκα. Είναι φοβερή τραγουδίστρια με εκπληκτική αισθητική. Θα παρουσιάσουμε δικά μας τραγούδια αλλά και παλιά, του ‘50 και του ‘60, παιγμένα αλλιώς. Είναι φοβερά τραγούδια που μας δυσκόλεψαν πολύ. Όμως τα κάναμε δικά μας. Έτσι νιώθω.

Umano: Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Θέλω να γράψω τα καλύτερά μου τραγούδια. Νιώθω ότι τώρα ξεκινώ(γέλια).

Umano: Τι είναι αυτό που σας εκνευρίζει και τι σας χαλαρώνει στην καθημερινότητά σας ;

Δε με εκνευρίζει τίποτα πια. Είμαι σε απόλυτη ηρεμία διότι ξέρω ότι όλα θα πάνε στραβά (γέλια). Με χαλαρώνει η κορούλα μου.

Umano: Αν μπορούσατε να αλλάξατε κάτι στον κόσμο, τι θα ήταν αυτό;

Θα ήθελα να εξαφάνιζα τον ρατσισμό και τους φασίστες.