O υπέροχος ερμηνευτής Δώρος Δημοσθένους σε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, στο umano.
Ο Δώρος Δημοσθένους πρωτοεμφανίστηκε σαν σολίστ. Έχει συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα όπως η Μαρία Φαραντούρη, ο Γιάννης Σπανός, η Νανά Μούσχουρη, η Λένα Πλάτωνος, ο Λουκιανός Κελαηδόνης, ο Νίκος Κυπουργός, ο Μιλτος Λογιάδης, ο Χρήστος Λεοντής, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου και πολλοί άλλοι. Έχει εμφανιστεί σε μεγάλες ελληνικές σκηνές και θέατρα αλλά και σε μεγάλα θέατρα του Λονδίνου. Το 2011 συμμετείχε στη μεγάλη συναυλία στο Θέατρο του Κρεμλίνου που πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα και παρουσία του Βλαντιμίρ Πούτιν.
Με αφορμή τις εμφανίσεις του Δώρου Δημοσθένους στο Μέγαρο Μουσικής, κλέψαμε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο του για να μιλήσουμε μαζί του. Ο Δώρος Δημοσθένους είναι ένας εξαιρετικός ερμηνευτής. Δεν υπάρχει είδος μουσικής το οποίο δε μπορεί να τραγουδήσει. Με τις εμφανίσεις του ξέρει να κερδίζει το κοινό, αφήνοντας πάντα τις καλύτερες εντυπώσεις.
Umano: Ποια ήταν τα πρώτα σας μουσικά ακούσματα, που επηρέασαν τη μετέπειτα πορεία σας στη μουσική;
Μικρός άκουγα ότι έπαιζε στο ραδιόφωνο. Κυρίως ελληνική μουσική, αρκετό Θεοδωράκη, λόγω του μεταπολεμικού κλίματος, λίγο Χατζιδάκι και τα τραγούδια της μόδας. Ο παππούς μου όμως είχε κουρείο. Την ώρα που κούρευε και ξύριζε τους πελάτες είχε πολλές κασέτες με τραγούδια που έπαιζαν και εκεί άκουγα πολύ ωραία τραγούδια.
Το τραγούδι που θυμάμαι πιο έντονα από τα παιδικά μου χρόνια είναι το «Στου Μπελαμή το ουζερί» του Μπιθικώτση.
Στην εφηβεία ανακάλυψα τον Έλβις Πρίσλεϊ και τους Μπητλς. Μαζί με τρείς συμμαθητές μου φτιάξαμε ένα συγκρότημα και παίζαμε αυτά τα τραγούδια καθώς ακούγαμε πολύ έναν αγγλικό ραδιοφωνικό σταθμό.
Umano: Πώς άνοιξε ο δρόμος της μουσικής για εσάς;
Νομίζω ήταν γραφτό να ασχοληθώ με τη μουσική. Φανταστείτε ότι ούτε στην χορωδία του σχολείου δεν ήθελα να πάω, που από εκεί ξεκινάνε όλα τα παιδιά. Κάποια χρονιά στο γυμνάσιο, είχα μια καθηγήτρια αγγλικών που ήταν μέλος σε μια χορωδία και μου πρότεινε να πάω. Η καρδιά μου χτύπαγε γρήγορα για το πότε θα μου πουν να τραγουδήσω μόνος μου και όταν με άκουσαν, αμέσως μια λάμψη με περιέλουσε.
Η χορωδία αυτή υπάρχει μέχρι σήμερα και λέγεται Διάσταση.
Εκεί με άκουσε ο Δημήτρης Λάγιος και μου πρότεινε να έρθω στην Αθήνα για να αναλάβει την μουσική μου παιδεία. Το περίμενα πως και πως όμως, δυστυχώς, λίγο πριν έρθω, έφυγε απ’ την ζωή και έτσι «ορφανός», πήγα στο Εθνικό Ωδείο.
Umano: Έχετε συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα. Την Μαρία Φαραντούρη, τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, τη Λένα Πλάτωνος… και θα μπορούσα να συνεχίσω. Από αυτές τις συνεργασίες τι έχετε κρατήσει και τι έχετε διδαχτεί;
Είναι και πολλοί άλλοι: ο Νίκος Κυπουργός, ο Μίλτος Λογιάδης, ο Χρήστος Λεοντής, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, ο Γιάννη Σπανός κ.ά. Από αυτές τις προσωπικότητες πήρα πολλά, κράτησα αυτά που ήθελα και προχώρησα.
Umano: Δε μπορώ να μη σας ρωτήσω για την συναυλία στο Κρεμλίνο που τραγουδήσατε μπροστά στον Βλαντιμίρ Πούτιν. Πώς προέκυψε αυτό;
Με πήρε ο συνθέτης Αντρέας Καμέρης που ζει εκεί, τον οποίο δεν γνώριζα προσωπικά και μου είπε ότι ο σκηνοθέτης της παράστασης με άκουσε και ήθελε να πάω για ένα τραγούδι στην μεγάλη τους γιορτή, των Μεθοδίου και Κυρίλλου. Δεν είχα ιδιαίτερο άγχος, παρόλο που και η συνεννόηση ήταν δύσκολη – λόγω γλώσσας.
Πιο πολύ ένιωσα δέος στην τεράστια κατάμεστη αίθουσα.
Umano: Γενικότερα, έχετε άγχος πριν βγείτε στη σκηνή;
Υπερένταση θα έλεγα. Είμαι σαν το λιοντάρι που το έχεις στο κλουβί πριν μπει στην αρένα.
Umano: Όσοι σας βλέπουν πάνω στη σκηνή σας αποκαλούν εξαιρετικό performer και συμφωνώ απόλυτα με αυτό. Εξηγήστε μας τις διαφορές ανάμεσα στον performer και τον τραγουδιστή.
Ας πούμε ότι ο performer είναι κάποιος που συνδυάζει το τραγούδι με την υποκριτική και το χορό. Σ’ εμένα είναι κάτι που βγαίνει αυθόρμητα. Ανάλογα με τις περιστάσεις και το είδος της παράστασης, προσαρμόζομαι. Όμως, δεν πιστεύω ότι είμαι πολύ καλός κάπου, πέραν του τραγουδιού.
Performer ολοκληρωμένος θεωρώ πως ήταν ο Γιώργος Μαρίνος.
Umano: Πείτε μας ένα περιστατικό που θυμάστε έντονα από τις εμφανίσεις σας.
Θυμάμαι μια φορά, όταν ήμουν πρωταγωνιστής στο μιούζικαλ Γκριζ στο θέατρο Βέμπο, είχε έρθει στο καμαρίνι μου ο δημοσιογράφος Τάσος Τρύφωνος και κάναμε μια συνέντευξη στο ενδιάμεσο των σκηνών μου. Κάποια στιγμή, ξέχασα να βγω στη σκηνή. Στο διάλειμμα της παράστασης ήρθε ο Βαγγέλης Λιβαδάς, ο θεατρικός επιχειρηματίας, να με ρωτήσει γιατί δε βγήκα στη σκηνή. Επειδή ήξερα ότι θα ερχόταν να μάθει τι έγινε, είχα λιώσει στο καλάθι σκουπιδιών ένα κρουασάν, έριξα νερό και του είπα ότι έκανα εμετό και γι’ αυτό δεν μπορούσα να βγω, δείχνοντάς του το καλάθι. Στην ερώτησή του σχετικά με το τι είχα φάει, απάντησα κοτόπουλο τηγανιτό από γνωστό φαστφουντάδικο. Την επόμενη μέρα, έχοντας ξεχάσει τι είχα πει την προηγούμενη, πήρα στο καμαρίνι πακέτο, το ίδιο φαγητό.
Μπαίνοντας ο Λιβαδάς στο καμαρίνι μου πριν την παράσταση, με βλέπει να τρώω και μου λέει: «Πάλι αυτές τις αηδίες τρως; Θες δε θες, σήμερα θα βγεις».
Umano: Δισκογραφικά, έχετε δύο προσωπικούς δίσκους ενώ είσαστε τόσα χρόνια στο χώρο. Γιατί; Δε σας ενδιέφερε ή δε βρίσκετε τραγούδια που σας ταιριάζουν;
Σίγουρα συμβαίνει κι αυτό. Είναι μια δύσκολη διαδικασία το τραγούδι. Όταν τραγουδάς τραγούδια τα οποία είναι «πολύ μεγάλα» και νιώθεις ότι αποδίδεις στο 100% είναι δύσκολο να βρεθεί ένα τραγούδι που να σου καλύπτει τη συγκίνηση και την έκφραση.
Ήθελα να κάνω πάντα ένα cd που να έχει μια ατμόσφαιρα συγκεκριμένη ή μια θεματολογία κι όχι ασύνδετα σκόρπια τραγούδια.
Όμως τώρα είμαι πιο έτοιμος και ακούω πράγματα διαφορετικά, γυρεύοντας την κοινή συνισταμένη. Έχω εδώ και πέντε χρόνια περίπου, κάποια τραγούδια με εξαιρετικό στίχο που έχω βάλει μουσική. Εύχομαι να τα ηχογραφήσω στο προσεχές διάστημα. Ένας άλλος λόγος ήταν ότι είχα πολλές συνεργασίες που με κάλυπταν και δεν ήταν αυτοσκοπός ένα cd. Τώρα να πω για την δισκογραφία, είναι περιττό.
Εγώ πρόλαβα την δισκογραφία στις καλές εποχές, αλλά πώς ένας νέος να μπει στη δισκογραφία και να περιμένει τραγούδια, όταν οι περισσότεροι συνθέτες τα έδιναν στους ήδη φτασμένους τραγουδιστές;
Umano: Κοντά στα Χριστούγεννα θα σας δούμε στο Μέγαρο Μουσικής. Θα μας πείτε τι μας ετοιμάζετε;
Ετοιμάζουμε μια λαμπερή παράσταση που θα παρουσιαστεί για δύο βράδια στο Μέγαρο Μουσικής. Μια ατμοσφαιρική παράσταση στο πνεύμα των Χριστουγέννων, με τραγούδια από μιούζικαλ και αρκετά χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Συμμετέχουν μαζί μου η Γιάννα Βασιλείου και η Sugahspank.
Umano: Μετά το Μέγαρο έχετε άλλες προγραμματισμένες εμφανίσεις;
Στις 31 Δεκεμβρίου θα είμαι στο «Άλσος», σε μια λαμπερή παράσταση – ρεβεγιόν με τον Διονύση Σαββόπουλο κ.ά.
Umano: Τα μελλοντικά σας σχέδια;
Σχέδια έχω πολλά, αλλά ο χρόνος είναι πάντα που πιέζει για επιβίωση. Θα ήθελα σίγουρα να ηχογραφήσω καινούργια τραγούδια και να φτιάξω ωραίες παραστάσεις με τραγούδια που με συγκινούν, μέσα σε ένα πλαίσιο θεματικό.
Umano: Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι, χωρίς το οποίο δε ζείτε;
Το Φεύγω για το Σαντιάγο, του Μίκη Θεοδωράκη
Umano: Τι ονειρεύεστε για το μέλλον, προσωπικά και γενικά;
Η αλήθεια είναι ότι δε βλέπω το μέλλον με πολλή αισιοδοξία αλλά συνεχίζω να κάνω αυτό που κάνω και ελπίζω στις εκπλήξεις. Προσωπικά, αυτό που εύχομαι είναι υγεία κι ευτυχία. Ονειρεύομαι μόνο στον ύπνο μου και, πιστέψτε με, είναι μια δεύτερη ζωή.
Περισσότερες πληροφορίες για τις εμφανίσεις του Δώρου Δημοσθένους στο Μέγαρο Μουσικής: https://umano.gr/o-doros-dimosthenous-xristougenna-sto-megaro/
Σχετικά άρθρα:
https://umano.gr/i-talantouxa-erminevtria-erofili-sto-umano/
https://umano.gr/giorgos-dimitriadis-o-dynamikos-erminevtis/
https://umano.gr/o-exairetikos-mousikos-giorgos-avramidis-sto-umano/
https://umano.gr/orianthi-panagari-i-kitharistria-ton-diasimon/
https://umano.gr/afroditi-manou-h-agapimeni-tragoudistria-mias-allis-epoxis/
Comments are closed.