Ο Γιώργος Δημητριάδης είναι ένας δυναμικός ερμηνευτής αφοσιωμένος στη ροκ μουσική. Οι εμφανίσεις του μαγνητίζουν το κοινό ενώ τα τραγούδια του έχουν γνήσιο ροκ ήχο.
Αυτοδίδακτος, ασχολήθηκε με τη μουσική από νεαρή ηλικία. Από τη δεκαετία του ογδόντα και μετά, η μουσική πορεία του Γιώργου Δημητριάδη εξελίσσεται με ταχύτατους ρυθμούς. Γράφει και ερμηνεύει τα πρώτα του τραγούδια, συμμετέχει στις μπάντες Low Noise και Απροσάρμοστοι. Κάνει σημαντικές συνεργασίες με τους Δ. Σαββόπουλο, Δ. Πουλικάκο κ.ά. Το 1994 κυκλοφορεί το πρώτο του σόλο άλμπουμ ενώ το 1997 μας χάρισε τη μεγάλη επιτυχία Σαν να μην πέρασε μια μέρα που ακούγεται μέχρι σήμερα.
Το νέο του άλμπουμ – σε ροκ πάντα ατμόσφαιρα – Η Σκιά που με ακολουθεί, περιλαμβάνει δέκα τραγούδια που ηλεκτρίζουν.
Umano: Αληθεύει πως το έναυσμα για να ασχοληθείτε με τη μουσική ήταν ένα juke box και ο Keith Richards με το Satisfaction;
Ας πούμε πως αυτό ήταν το δεύτερο και αποφασιστικό χτύπημα στην ηλικία των δέκα ετών, έστω και ασυνείδητα. Αυτό, όπως και όλα τα άλλα ακούσματα που ακολούθησαν μέχρι το τέλος της εφηβείας μου, είχαν σχηματίσει μέσα μου ένα πρόσωπο. Μία μουσική προσωπικότητα που μπόρεσα να διακρίνω ξεκάθαρα όταν, φοιτητής πια, μπήκα στην πρώτη μπάντα ως τραγουδιστής.
Την θυμάμαι εκείνη την βραδιά ανάγλυφα σχεδόν. Υπάρχει και φωτογραφική μαρτυρία με μένα να κάθομαι σε ένα ψηλό σκαμπό ντυμένος καμπόης, έχοντας δεξιά μου την αδερφή μου και αριστερά την μητέρα μου σε έναν παιδικό αποκριάτικο χορό στο ιστορικό club της Θεσσαλονίκης Anatolia.
Καμιά φορά πρέπει να περάσουν πολλά χρόνια για να συνειδητοποιήσεις πόσο μεγάλη επίδραση είχαν πάνω σου κάποιες ανύποπτες τότε στιγμές στη ζωή σου.
Θυμάμαι πάντως πως όταν άκουσα το εν λόγω άσμα είχα νιώσει ευτυχία γιατί ήταν κάτι τόσο καινούργιο και γοητευτικό μαζί.
Umano: Θυμάστε την πρώτη φορά που εμφανιστήκατε επαγγελματικά μπροστά σε κοινό;
Τη “δουλειά” αυτή, καλώς ή κακώς, ποτέ δεν μπόρεσα να την δω σαν “επάγγελμα” ή, εάν προτιμάτε, σαν ένα οποιοδήποτε επάγγελμα. Ίσως μόνο με την έννοια της υπευθυνότητας απέναντι στον κόσμο που έρχεται να σε ακούσει, να σε δει και το μεράκι να γράφεις καλά τραγούδια, να βγάζεις καλούς δίσκους. Από την αρχή το όλο πράγμα ήταν επαγγελματικό γιατί πληρωνόμασταν, λίγο-πολύ δεν έχει σημασία.
Δεν μπορώ να θυμηθώ την πρώτη φορά γιατί όλα εκείνα τα πρώτα χρόνια δραστηριότητας έχουν συγχωνευτεί σε ένα live μεγάλης διάρκειας σαν κι αυτά που έκαναν οι Grateful Dead. Θα σας απαντήσω πως ναι, ήταν υπέροχα.
Umano: Είσαστε όλα αυτά τα χρονιά πιστός στη ροκ μουσική. Τι σημαίνει για εσάς ροκ;
Η ροκ μουσική δεν είναι ένα πράγμα, ένας τρόπος αλλά ένα καλειδοσκόπιο προσωπικοτήτων.
Κάθε μία προσωπικότητα να λέει και να τραγουδάει, με τον δικό της τρόπο, για την ανθρώπινη κατάσταση, τα πάθη της, την ελπίδα, τη ματαίωση, την κίνηση, την ατομική ελευθερία πνεύματος και σώματος.
Umano: Σαν γνήσιος ροκάς που είσαστε οφείλω να ρωτήσω αν πιστεύετε πως έχει χαθεί η ροκ μουσική στις μέρες μας.
Δεν έχει χαθεί, απλά αλλάζει, μεταλλάσσεται, εξελίσσεται. Υπάρχουν χιλιάδες νέοι άνθρωποι στον πλανήτη που φτιάχνουν μία μπάντα και δημιουργούν νέα ηχοχρώματα, νέα τοπία.
Το κοινό της ροκ σίγουρα δεν είναι αυτό που ήταν για πολλούς και διάφορους λόγους. Ίσως ο πιο βασικός να είναι οι τεράστιες αλλαγές – κυρίως στη ψηφιακή τεχνολογία.
Πλέον, η μουσική καθαυτή έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα εφόσον το Μέσον είναι αυτό που είναι το μήνυμα και όχι το αντίθετο.
Η μουσική από μόνη της ήταν ένα μήνυμα. Από τη στιγμή που το Μέσον σε βομβαρδίζει εξ αντικειμένου με κατακλυσμό μηνυμάτων είναι ανθρωπίνως αδύνατον να περισσέψει χρόνος για επεξεργασία, συλλογισμό, ταύτιση, αφομοίωση και, εν τέλει, ανάπτυξη προσωπικότητας – κάτι που η μουσική το κατάφερνε σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Umano: Έχετε μία απίστευτη ενέργεια στη σκηνή την οποία μεταφέρετε και στον κόσμο. Πώς αισθάνεστε πριν βγείτε στη σκηνή και πώς όταν είστε πάνω σε αυτή;
Πρέπει να επικοινωνήσεις με τον κόσμο. Θέλεις να τον ξεσηκώσεις, να τον ταράξεις όμορφα. Ουσιαστικά εσύ το έχεις ανάγκη αυτό, ίσως γιατί έτσι λυτρώνεσαι από όλα τα αναπόφευκτα μικρά σου και μεγάλα δράματα.
Από μία άποψη υπάρχει μία ιερότητα σε μία συναυλία.
Συντελείται ένα γεγονός πνευματικό, ψυχικό, σωματικό που στο πέρας της όταν δεις τον κόσμο να φεύγει χαμογελαστός, ξέρεις πως έχεις κάνει καλό και αυτό είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή.
Umano: Μετά την πολύχρονη πείρα σας, τι πιστεύετε πως είναι αυτό που ζητάει το κοινό;
Δεν μπορώ να ξέρω τι ζητάει το κοινό γιατί το κοινό δεν είναι ένα. Είναι πολλοί άνθρωποι διαφορετικοί που συγκροτούν διαφορετικές ομάδες με διαφορετικές ανάγκες και προβολές που δεν τις αφορά αυτό που κάνω. Θα μιλήσω για τον κόσμο που έρχεται να μας ακούσει πρώτα και μετά να μας δει με την μπάντα μου. Περιμένουν κάτι πολύ απλό. Ειλικρίνεια, ενέργεια και αληθινό πάθος! Πάνω από όλα όμως καλή μουσική.
Umano: Το νέο σας album έχει τον τίτλο Η Σκιά που με ακολουθεί. Θα μας μιλήσετε λίγο για αυτό;
Θα προτιμήσω να το αφήσω να μιλήσει από μόνο του, να μιλήσουν τα δέκα του νέα τραγούδια.
Umano: Θα σας δούμε στο Half Note, σε δύο βραδιές με τον τίτλο Επιστροφή στις πρίζες. Αλήθεια, τι να περιμένουμε ότι θα δούμε;
Θα ακούσετε έξι τραγούδια από το νέο album, πλειάδα επιτυχιών παλιότερων αλλά και πιο πρόσφατων,αγαπημένα μου covers, παλιότερα αλλά και καινούργια, καλώντας στο πάλκο έναν-έναν τους αγαπητούς guests που μου έκαναν την τιμή να γιορτάσουν μαζί μου το νέο album.
Άλλος λέει για επιστροφή στις ρίζες, εγώ διαλέγω την επιστροφή στις δικές μου ρίζες, αυτές του ηλεκτρισμού.
Ακούστε το νέο δίσκο του Γιώργου Δημητριάδη στο Spotify:
https://open.spotify.com/album/3f42isXRuOz7nRMonakJr1?si=q95uPRh4TyqyhHnPBkJvTg
Ο Γιώργος Δημητριάδης στο Half Note. Για περισσότερες πληροφορίες:
https://umano.gr/o-giorgos-dimitriadis-sto-half-note/
Σχετικά άρθρα:
https://umano.gr/o-tragoudopoios-kostas-leivadas-sto-umano/
https://umano.gr/o-xristos-kalogranis-apo-ta-gimna-kalwdia-sto-umano/
https://umano.gr/o-exairetikos-mousikos-giorgos-avramidis-sto-umano/
https://umano.gr/orianthi-panagari-i-kitharistria-ton-diasimon/
https://umano.gr/h-ekriktiki-georgia-twn-mple/
https://umano.gr/o-ithopoios-nikos-arvanitis-se-enan-teleio-kosmo/
Comments are closed.