Ρήσεις και αποσπάσματα έργων του μοναδικού Μολιέρου

Ρήσεις και αποσπάσματα έργων του μοναδικού Μολιέρου. Ο Μολιέρος θεωρείται ο δημιουργός της σύγχρονης γαλλικής κωμωδίας. Οι ρήσεις αλλά και πολλά αποσπάσματα των έργων αυτού του μοναδικού δημιουργού είναι πλέον διαχρονικά.

Από την Κωνσταντίνα Παππά

Ο Μολιέρος ήταν Γάλλος συγγραφέας, ποιητής και ηθοποιός. Εκτός από πρωτοπόρος και εμπνευστής της κωμωδίας, θεωρείται, επιπλέον, θεμελιωτής του ρεαλισμού στα θεατρικά έργα. Ο ίδιος, εύστοχος και καυστικός, καταπιάνεται με πολύ χαρακτηριστικούς και αναγνωρίσιμους τύπους ανθρώπων από όλα τα κοινωνικά στρώματα. Αγαπημένη του τακτική, να αποκαλύπτει την υποκρισία απ’ όπου και να προέρχεται, κάτι που ασφαλώς δημιούργησε πολλές αντιδράσεις στην εποχή του.

Ρήσεις και αποσπάσματα έργων του μοναδικού Μολιέρου

• Δεν είμαστε υπεύθυνοι μόνο γι’ αυτό που κάνουμε αλλά και γι’ αυτό που δεν κάνουμε.
• Οι άνθρωποι μοιάζουν στις υποσχέσεις τους. Μόνο στις πράξεις τους διαφέρουν.
• Το φως της αλήθειας έκανε πολλούς ανθρώπους να ζητούν να κρυφτούν πίσω από τον ίσκιο της.
• Η πίστη έχει πολλά κοινά με τον ηρωισμό. Συχνά ο ήρωας και ο πιστός κομπάζουν και οι δύο. Όμως ο ήρωας φαίνεται στη μάχη – ό,τι κι αν πει ο ίδιος. Ο πιστός; Σ’ αυτόν μετρά κυρίως η σιωπή. Όσο πιο διακριτικά, σεμνά και ειλικρινά συμπεριφέρεται ο πιστός, τόσο πιο αληθινή είναι η πίστη του.

• Ένας μορφωμένος ηλίθιος είναι πιο ηλίθιος από έναν αμόρφωτο ηλίθιο.

• Εγώ απορρίπτω την καρδιά που θέλοντας να αρέσει δε ξεχωρίζει αξία καμιά και για όλους έχει θέση. Η δουλοπρέπεια, που οι φίλοι σου οι μοντέρνοι έχουνε κάνει σύστημα, αποστροφή μου φέρνει. Θέλω να με διαλέγουν. Δε θέλω να ‘χω φίλο το φίλο της ανθρώπινης φυλής…….Μια μαύρη θλίψη, οργή βαθιά νιώθω, θυμό μεγάλο σα βλέπω οι άνθρωποι πώς ζουν ο ένας με τον άλλο. Όπου κοιτάξω γύρω μου, άνανδρη κολακεία, δόλος και απάτη μοναχά, συμφέρον, αδικία. Σκυλιάζω, δεν αντέχω πια κι είμαι αποφασισμένος, ν’ ανοίξω πόλεμο άγριο στο ανθρώπινο το γένος.

• Είναι παράξενη δουλειά να κάνεις τίμιους ανθρώπους να γελούν.

• Όταν ξέρει κανείς ν’ ακούει, μιλάει πάντα καλά.
• Απίστευτη παράνοια οι άνθρωποι. Μανία που έχουν με τα όρια! Πρέπει ντε και καλά να τα περνούν. Τη λογική τη θεωρούν βραχνά, που τους κρατάει στάσιμους. Και ξαφνικά, μια μέρα των ημερών, τινάζουνε τα πάντα στον αέρα: κύρος, αξιοπρέπεια, τιμή περιουσία… Αυτό δεν είναι ελάττωμα – είναι αναπηρία!

• Αν αυτός είναι ο δικός σας τρόπος να αγαπάτε, σας παρακαλώ να με μισήσετε.

• Δεν ξέρω τι μυαλά κουβαλάτε εσύ κι άλλοι που κάνετε τους μοντέρνους, πάντως εγώ τις σιχαίνομαι αυτές τις δήθεν κοινωνικότητες. Γιατί να ξεγοφιάζεσαι στις υποκλίσεις, γιατί να στεγνώνει η γλώσσα σου από τα ψεύτικα λόγια και γιατί να ορκίζεσαι φιλίες με τον ίδιο τρόπο και στους άξιους και τους γελοίους; Τι σας πιάνει όλους εσάς τους μοντέρνους; Γιατί ξοδεύετε λέξεις και συναισθήματα με την ίδια ευκολία στον έντιμο και τον απατεώνα;