Κουβέντα με τον εξαίρετο Μενέλαο Λουντέμη

Το να “πιάσεις” την κουβέντα με τον εξαίρετο Μενέλαο Λουντέμη, δεν είναι εύκολο. Θα σε κατακλύσει το συναίσθημα! Τα λόγια ενός μεγάλου συγγραφέα σε κυριεύουν, γεμάτα από ρεαλισμό και συναίσθημα.

Από την Ηρώ Στ. Μπουσούνη

Κουβέντα με τον εξαίρετο Μενέλαο Λουντέμη – Τα λόγια ενός μεγάλου συγγραφέα

Ο Μενέλαος Λουντέμης είναι ίσως από τους μοναδικούς Έλληνες συγγραφείς που διαβάζεται από ένα παιδί και από έναν καθηγητή Πανεπιστημίου το ίδιο εύκολα. Είναι ίσως ο μόνος από τους Έλληνες συγγραφείς που η απλότητα της γραφής του αγγίζει κατευθείαν τη ψυχή του αναγνώστη. Ένας συγγραφέας που γράφει ρεαλιστικά για τον άνθρωπο και τις αγωνίες του.

Διαβάζοντας Λουντέμη είναι σαν να έχεις δίπλα σου το συγγραφέα, σα να σου μιλάει.

Το πραγματικό όνομα του Μενέλαου Λουντέμη είναι Δημήτρης Βαλασιάδης. Ξεκίνησε τη συγγραφική του πορεία δημοσιεύοντας ποιήματα και διηγήματα στο περιοδικό Νέα Εστία. Έχει γράψει σχεδόν όλα τα είδη… ποίηση, παιδική λογοτεχνία, πεζογραφία κ.ά. Το σύνολο του έργου του είναι πάνω από πενήντα μυθιστορήματα, ποιητικές συλλογές, παιδικά διηγήματα και θεατρικά έργα. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες – ακόμα και στα κινεζικά.

Στην κουβέντα με τον εξαίρετο Μενέλαο Λουντέμη, κατέληξα στα εξής:

• «Σε σκότωσε και εσένα η μουγκαμάρα. Πες τα και να μη μπορώ να τα ακούσω και να μην τα πιάνει το αυτί μου. Εσύ πες τα! Όλη η ιστορία είναι τα πεις…»
• «Εκείνο το βράδυ σώπαιναν οι λύκοι, γιατί ούρλιαζαν οι άνθρωποι.»
• «Μην το αργείς το κλάμα σου. Τ’ αργοπορημένα δάκρυα είναι πιο πικρά. Σε φαρμακώνουν.»
• «Όλα όσα σε κάνουν μόνο να πονάς τα αντέχεις. Κείνο που δεν αντέχεται και δεν παλεύεται είναι αυτό το λιώσιμο, το σιγανό κουρέλιασμα του εαυτού σου».

• «Μάθε γιε μου… μάθε πολλά γράμματα. Θα σου χρειαστούνε.»

• «Οι άνθρωποι το μόνο που μπορούν να αποκτήσουν είναι εκείνο που τους χρειάζεται. Το παραπάνω πρέπει να το κλέψουν… Και για να μην τιμωρηθούν, έφτιαξαν νόμους που νομιμοποιούν την κλοπή.»
• «Εδώ το έγκλημα έγινε μέσο ψυχαγωγίας.»
• «…Κουράστηκα πια να σκοτώνομαι τόσα χρόνια χωρίς να διαμαρτύρομαι… από σήμερα παύω οριστικώς να σκοτώνομαι και αποφασίζω να ζήσω.»
• «Ο θάνατος έγινε εύκολος. Μα από τότε που έγινε εύκολος ο θάνατος έγινε δύσκολη η ζωή.»
• «Αχούρια έχουμε όλοι, σπίτια δεν έχουμε, μα θα χωρέσει και ένας καλός ακόμα. Έρχεσαι να σε φιλέψουμε;»

• «Γιατί είμαστε έτσι; Έψαξες να βρεις;… Ένα ρουμάνι γεμάτο τσακάλια είναι ο κόσμος. Και σε βάζουν με το στανιό να είσαι ευτυχισμένος. Είσαι;»

• «Είναι κάτι φωνές που πρέπει να ακουστούν γιατί αν δε βγουν θα γίνουν σαράκια.»
• «Αποφάσισε με την καρδιά και ρίξου στο “κενό”. Και να ξέρεις… όπου να πέσεις, θα είμαι εγώ από κάτω να σε πιάσω.»
• «Πρώτα θα πιεις τον καφέ σου και ύστερα θα πέσεις στα γόνατα να με παρακαλέσεις να σας σώσω.»
• «Το άπλυτο κορμί το πλένεις, καθαρίζει. Η βρόμικη ψυχή πώς πλένεται;»
• «Μάλιστα, τις περισσότερες φορές που αποκοιμιέται κανείς είναι εκείνες που δεν πρέπει.»

• «…Ευχαριστώ και εγώ Μπίθρο… Ευχαριστώ που μπορείς να διαβάζεις πιο βαθιά από όλους τους σοφούς… Να γελάς πιο πολύ από όλους τους ευτυχισμένους… Και να αγαπάς… να αγαπάς Μπίθρο όπως πρέπει να αγαπήσουν μια μέρα… όλοι οι άνθρωποι.»

* Τα παραπάνω είναι αποσπάσματα από τα βιβλία του Μενέλαου Λουντέμη: Τότε που κυνηγούσα τους ανέμους, Οδός Αβύσσου Αριθμός Μηδέν, Αγέλαστη Άνοιξη, Ένα παιδί μετράει τα άστρα, Οι κερασιές θα ανθίσουν και φέτος
* Φωτογραφία:https://www.tameteora.gr/eidhseis/texnes-grammata/23516/1906-1977/ [CC BY-SA 4.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)]