Ο ήλιος και ο βοριάς: Μία ιστορία για το θυμό

Ο ήλιος και ο βοριάς, μία ιστορία του Αισώπου για το θυμό που δεν πετυχαίνει σχεδόν ποτέ τους στόχους μας.

Από την Νικολέτα Πρεβενά

«Ο ήλιος και ο βοριάς» μία ιστορία του Αισώπου

«Μια φορά και έναν καιρό, ο δυνατός βοριάς βάλθηκε να τα «βάλει» με τον ήλιο. Συνεχώς τον προκαλούσε πως ήταν δυνατότερος και καλύτερος του. Ο ήλιος άκουγε αλλά δεν έδινε σημασία. Κάποια στιγμή ο βοριάς βλέπει στη Γη έναν βοσκό που φορούσε μία κάπα.

-Ήλιε, τι λες; Κάνουμε έναν διαγωνισμό ποιος θα του τη βγάλει;

-Ποιος θα βγάλει, ποια; απάντησε απορημένος ο ήλιος.

-Τον βλέπεις εκείνο το βοσκό εκεί κάτω; Όποιος καταφέρει να του βγάλει την κάπα θα είναι ο καλύτερος.

-Μα γιατί να κάνουμε κάτι τέτοιο; Πού θα ωφελούσε;

-Σου είπα, για να δούμε ποιος είναι ο καλύτερος.

Ο ήλιος βαρέθηκε τα παιχνίδια του βοριά και απάντησε θετικά στην πρόσκληση του.

Ξεκίνησε πρώτος ο βοριάς που άρχισε να φυσάει δυνατά. Φυσούσε τόσο που ξερίζωνε δέντρα από την οργή του. Ο καημένος ο βοσκός ξάπλωσε στο έδαφος και προσπαθούσε να διατηρήσει την κάπα του που τον προστάτευε από το κρύο. Όσο πιο σφιχτά κρατούσε την κάπα του ο βοσκός, τόσο πιο δυνατά φυσούσε ο βοριάς.

Μετά από αρκετή ώρα και ενώ ο βοριάς είχε φυσήξει τόσο δυνατά όσο ποτέ άλλοτε, άρχισε να κουράζεται. Δεν άντεχε άλλο και το φύσημα του γινόταν όλο και ασθενέστερο.

-Σειρά σου, είπε στον ήλιο, εγώ δεν τα κατάφερα.

Ο ήλιος ήρεμος άρχισε σιγά σιγά να στέλνει τη ζέστη του. Δίχως να «χτυπιέται» και δίχως να χάνει τη ψυχραιμία του, προσπαθούσε να βγάλει την κάπα του βοσκού απλά με τη γλύκα και τη ζέστη του.

Ο βοσκός απορημένος σκεφτόταν πως ο καιρός πρέπει να είχε τρελαθεί. Η ζέστη όμως τώρα ήταν τόσο έντονη που η χοντρή του κάπα τον ενοχλούσε. Την έβγαλε, λοιπόν, απογοητεύοντας τον βοριά.

-Νίκησες, είπε ο βοριάς στον ήλιο. Είσαι καλύτερος.

-Κανείς δεν είναι ο καλύτερος. Απλά δε χρειάζεται για να πετύχεις το σκοπό σου να χρησιμοποιείς συνέχεια το θυμό σου. Την επόμενη φορά δοκίμασε πιο γλυκά».

«Ο ήλιος και ο βοριάς», μία ιστορία για το θυμό

Η παραπάνω ιστορία του Αισώπου μας διδάσκει πως ποτέ ο θυμός δεν υπήρξε καλός σύμβουλος. Κάποιες φορές είναι λογικό να θυμώνουμε αλλά όταν χρησιμοποιούμε τον θυμό σαν «όπλο» συνήθως χάνουμε και δεν πετυχαίνουμε το σκοπό μας.

Καλό θα ήταν, να μάθουμε να διεκδικούμε χωρίς να φωνάζουμε και να «χτυπιόμαστε». Να διεκδικούμε με ψυχραιμία, με λογική και με τη γλύκα που όλοι κρύβουμε μέσα μας. Όταν θα έχουμε μπροστά μας ένα συνομιλητή αν πηγαίνουμε άγρια σαν το βοριά θα τον χάσουμε. Άμα πάμε όμως γλυκά σαν τον ήλιο θα έχουμε ελπίδες να τον κερδίσουμε και να μας ακούσει.