Δέκα τύποι καθηγητών που δε θέλεις να θυμάσαι

Υπάρχουν δέκα τύποι καθηγητών προς αποφυγήν, που δε θέλεις να θυμάσαι για πολλούς και διάφορους λόγους.

Από τον Δημήτρη Κοντό

Ανατρέχοντας πίσω στα μαθητικά μου χρόνια, εύλογα ο νους μου πήγε στους καθηγητές και τους δασκάλους μου. Κάποιοι υπήρξαν σπουδαίοι! Ενέπνευσαν, βοήθησαν, δίδαξαν… Υπάρχουν όμως και κάποιοι τύποι καθηγητών που δε θέλεις να θυμάσαι, που αποτελούσαν παραδείγματα προς αποφυγήν.

Περιγράφοντας αυτούς τους τύπους καθηγητών παρακάτω, θα με ρωτούσε κάποιος «Υπάρχουν τέτοιοι εκπαιδευτικοί;». Ναι, υπάρχουν. Σε σχολεία, φροντιστήρια και κέντρα ξένων γλωσσών. Για τα ιδιωτικά σχολεία η εκπαίδευση είναι μπίζνα και θα κοιτάξουν να προσλάβουν ότι πιο οικονομικό μπορούν σε προσωπικό και ας μην έχει τα εφόδια. Στα δημόσια, πάλι, είναι πιο απλά τα πράγματα: με ένα καλό βύσμα – καμιά φορά χωρίς καν πτυχίο – μπορείς να εξασφαλίσεις μία θέση καθηγητή. 

Πάμε να δούμε τους δέκα πιο αναγνωρίσιμους τύπους καθηγητών που δε θέλεις να θυμάσαι και αποτελούν πολύ κακό παράδειγμα.

Δέκα τύποι καθηγητών που δε θέλεις να θυμάσαι

Ο ανίδεος             

Πρόκειται για τον καθηγητή που καλείται να σε διδάξει Χημεία, Φυσική, Ιστορία, Μαθηματικά… και δεν έχει τις γνώσεις. Οι περιορισμένες γνώσεις του, καλύπτουν την «παπαγαλίστικη» ύλη του σχολικού βιβλίου και δε μπορεί να ανταποκριθεί στις όποιες απορίες των μαθητών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα: είχαμε πάει εκδρομή στην Κνωσό, στην Κρήτη, συνοδευόμενοι από την καθηγήτρια Ιστορίας. Η συγκεκριμένη καθηγήτρια δεν απάντησε ούτε σε μία από τις ερωτήσεις μας γιατί, απλούστατα, δε γνώριζε τίποτα για το μινωικό πολιτισμό.

Ο τσαμπουκάς/τραμπούκος

Αυτοί οι συγκεκριμένοι «εκπαιδευτικοί» γνωρίζουν πολύ καλά πώς να εκφοβίσουν το μαθητή. Πολλές φορές, μάλιστα, τρέφονται από αυτό. Θέλουν οι μαθητές να τους βλέπουν σαν «μπαμπούλες», κερδίζοντας το «σεβασμό» με απειλές, αποβολές και πολλές φορές κανένα χαστουκάκι. Ουρλιάζουν, χτυπάνε δυνατά το χέρι στην έδρα, απειλούν με βαθμούς και γονείς, πλησιάζουν απειλητικά το μαθητή και… όλα αυτά γιατί; Επειδή απλά ο μαθητής ήταν ζωηρός ή – ακόμα χειρότερα – τους έφερε αντίρρηση.

Ο καθηγητής «δεν είδα, δεν άκουσα, δε γνωρίζω»

Όταν οι μαθητές βρίσκονται σε κάποιο εκπαιδευτικό ίδρυμα, την ευθύνη για αυτούς την έχει – φυσικά – το εκπαιδευτικό ίδρυμα αφού οι γονείς δεν είναι κοντά. Πρόκειται για τις περιπτώσεις σχολικής βίας, σωματικής και λεκτικής, τις περιπτώσεις ρατσισμού που ο συγκεκριμένος τύπος καθηγητή «δεν είδε, δεν άκουσε, δε γνώριζε…».

Ο αλκοολικός

Ακραίος τύπος αλλά συμβαίνει. Πρόκειται για τον καθηγητή που φαινομενικά πίνει πάντα καφέ μέσα στην τάξη. Αν τον πλησιάσεις όμως σε απόσταση αναπνοής, μυρίζει ολοφάνερα αλκοόλ.

Ο προσβλητικός

Ο τύπος που δεν έχει τρόπους και σίγουρα δε γνωρίζει πως πρέπει να φέρεται σε παιδιά. Θα αποκαλέσει με μεγάλη ευκολία ένα παιδί «χοντρούλη» για να γελάσουν οι υπόλοιποι μαθητές. Δε θα διστάσει να αποκαλέσει κάποιον μαθητή «ηλίθιο» ή «τούβλο» αν δεν απαντήσει σε κάτι. Θα φτάσει ακόμα και να σχολιάσει το ντύσιμο κάποιου μαθητή επειδή δεν είναι του γούστου του.

Ο κουτσομπόλης

Ο καθηγητής που δε θα διστάσει να παραβιάσει τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα του κάθε μαθητή. Είτε πρόκειται για τη τσάντα, είτε για το τετράδιό του, είτε για το προσωπικό του κινητό. Θα ελέγξει, όχι γιατί το παιδί έκανε κάτι, αλλά από απλή περιέργεια και διάθεση για κουτσομπολιό. Δικαιολογείται πάντα λέγοντας ότι ο έλεγχος είναι μέσα στις αρμοδιότητές του.

Ο κομπλεξικός

Αυτός ο συγκεκριμένος τύπος καθηγητών, δυστυχώς, καταλαμβάνει ένα σημαντικό ποσοστό μέσα στα σχολεία. Δε κρίνουν αντικειμενικά τους μαθητές αλλά με βάση τον εαυτό τους. Είναι εύκολο να τους ξεχωρίσει κανείς, κυρίως από τις βαθμολογίες τους. Συνήθως τα πηγαίνουν καλά με μαθητές που τους παινεύουν (ανεξαρτήτως γνώσεων)… «πόσο έξυπνος, πόσο ωραίος, πόσο δυνατός» ή τους πηγαίνουν μικρά δωράκια. Φυσικά, όλα αυτά με κάποιο μαγικό τρόπο καθορίζουν και τη βαθμολογία του. Κοινώς, βαθμολογούν βάση συμπάθειας ή ικανοποιητικού «γλειψίματος».

Ο βαρετός

Πρόκειται για τον εκπαιδευτικό που όταν ξεκινάει το μάθημα τα βλέφαρά σου κλείνουν. Προσπαθείς να τα κρατήσεις ανοιχτά, μα μάταια. Συνήθως μιλάει χαμηλά, στον ίδιο τόνο και δεν έχει καθόλου χρώμα στη φωνή του. Κάνει το μάθημα να μοιάζει με ατελείωτο βασανιστήριο και φυσικά, ούτε λόγος να κερδίσει γνώση ο μαθητής από τον συγκεκριμένο άνθρωπο.

Ο είρωνας

Εδώ τα σχόλια περιττεύουν. Πρόκειται για τους καθηγητές που απαντούν στα παιδιά συνεχώς με ειρωνεία. Συνήθως, αυτό συμβαίνει όταν οι μαθητές έχουν απορίες, δεν καταλαβαίνουν με την πρώτη εξήγηση (σα δε ντρέπονται!) και ρωτούν ξανά για να καταφέρουν να καλύψουν τα κενά τους.

Ο αλαζόνας

Και φυσικά, αφού είμαστε ένας λαός που ξέρει τα πάντα για όλους τους τομείς, γιατί να μην ισχύει και όσον αφορά το εκπαιδευτικό σύστημα; Πρόκειται για καθηγητές που θεωρούν πως είναι κάτι το εξαιρετικό. Τα γνωρίζουν όλα, έχουν άποψη για όλα και είναι μοναδικοί στα πάντα. Ο λόγος τους είναι εγγύηση και δεν υπάρχει η παραμικρή περίπτωση να έχουν κάνει λάθος! Ακόμα και αν τους το αποδείξει κάποιος μαθητής, με κάποιο μαγικό τρόπο πάλι λάθος θα τον βγάλουν.

* Αυτές οι δέκα ξεχωριστές περιπτώσεις δεν αποτελούν το σύνολο των καθηγητών. Δυστυχώς, όμως, υπάρχουν και εργάζονται σε εκπαιδευτικά ιδρύματα.