Σεΐντ Βιζίν: Σα να ντρέπομαι που είμαι μαύρος

Σεΐντ Βιζίν: “Σα να ντρέπομαι που είμαι μαύρος, σα να φοβάμαι να με θεωρούν μετανάστη”. Με αυτά τα λόγια ένα 20χρονο παιδί, έριξε αυλαία στη ζωή του.

H είδηση για την αυτοκτονία ενός εικοσάχρονου παιδιού, του Σεΐντ Βιζίν, λόγω ρατσισμού στην Ιταλία, μας συγκλόνισε όλους. Τα λόγια στο αποχαιρετιστήριο γράμμα του είναι βαριά κληρονομιά για όλες τις – και καλά – προοδευτικές κοινωνίες στις οποίες όμως υποβόσκουν ακόμα οι αρχές του Μεσαίωνα και του σκοταδισμού.

Ο Σεΐντ Βιζίν είχε γεννηθεί στην Αιθιοπία και υιοθετήθηκε από μικρή ηλικία στην Ιταλία. Επί δύο χρόνια έπαιξε στην ομάδα νέων της Μίλαν, αλλά πριν από λίγο καιρό αποφάσισε να αφιερωθεί στις σπουδές του.

Σύμφωνα με όλα τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης, κύριο ρόλο στην αυτοκτονία του Σεΐντ έπαιξε ο ρατσισμός, όπως δείχνει και το γράμμα προς τους φίλους και την ψυχολόγο του.

Σεΐντ Βιζίν: “Σα να ντρέπομαι που είμαι μαύρος”

«Όπου και να πάω, όπου και αν βρίσκομαι, αισθάνομαι το βάρος των σκεπτικών, προκατειλημμένων, αηδιασμένων και φοβισμένων βλεμμάτων από ανθρώπους. Δεν είμαι μετανάστης. Υιοθετήθηκα όταν ήμουν παιδί και θυμάμαι όλοι να με αγαπούσαν. Όπου και αν πήγαινα, όλοι μου μιλούσαν με χαρά, σεβασμό και περιέργεια. Τώρα, φαίνεται πως όλα αναποδογύρισαν.

Κατάφερα να βρω δουλειά από την οποία έπρεπε να φύγω επειδή πολλοί άνθρωποι, ειδικά μεγαλύτερης ηλικίας, αρνούνταν εξυπηρέτηση από μένα. Σαν να μην έφτανε αυτή η δυσκολία, με κατηγορούσαν ότι είμαι υπεύθυνος επειδή αρκετοί νεαροί και λευκοί Ιταλοί δεν μπορούσαν να βρουν δουλειά. Κάτι άλλαξε μέσα μου.

Σαν να ντρέπομαι που είμαι μαύρος, σαν να φοβάμαι να με θεωρούν μετανάστη. Σαν να έπρεπε να αποδείξω στον κόσμο που δεν με γνώριζε ότι ήμουν σαν και αυτόν. Ιταλός και λευκός.

Συνήθιζα να κάνω άσχημα αστεία για τους μαύρους, για να τους δείξω (σ.σ. στους λευκούς) ότι είμαι σαν και αυτούς, αλλά ήταν φόβος. Φόβος για το μίσος που έβλεπα στα μάτια των ανθρώπων που κοιτάζουν μετανάστες. Δεν θέλω ο κόσμος να με λυπάται, θέλω απλά να θυμίσω στον εαυτό μου ότι οι δυσκολίες και ο πόνος που βιώνω είναι μία σταγόνα στο νερό σε σύγκριση με τον ωκεανό που βιώνουν αυτοί που προτιμούν να πεθάνουν αντί να ζουν στη μιζέρια και στην κόλαση. Αυτοί οι άνθρωποι ρισκάρουν τις ζωές τους, μερικοί τις έχουν χάσει ήδη, απλά και μόνο για να γευτούν αυτό που απλά αποκαλούμε ζωή».

«Μια χώρα η οποία ωθεί έναν νέο σε αυτή την ακραία πράξη, είναι μια χώρα που χρεοκόπησε», υπογράμμισε ο πρώην παίκτης της Γιoυβέντους και της Εθνικής Ιταλίας, Κλαούντιο Μαρκίζιο.

Πηγές:imerodromos.gr,iefimerida.gr,ΑΠΕ – ΜΠΕ