Όσοι περνάν τη χώρα της απόγνωσης παθαίνουν αμνησία, οι διαχρονικοί στίχοι του Γιάννη Αγγελάκα.

Από τον Βασίλη Δεληβοριά

Το Πολυτεχνείο μέσα από τρία τραγούδια

Σκλάβε Ημών: Οι συγκλονιστικοί στίχοι του

Dust in the Wind των Kansas – Η ιστορία και οι στίχοι του

«Όσοι περνάν τη χώρα της απόγνωσης παθαίνουν αμνησία…» μας τραγουδούσαν οι Τρύπες τη δεκαετία του ’90. Ένα μοναδικό τραγούδι που το άκουγα μεν συνέχεια αλλά λόγω του νεαρού της ηλικίας, δε μπορούσα να κατανοήσω πλήρως τους στίχους.

Μεγαλώνοντας πια και φτάνοντας στην εποχή μας, την εποχή της πανδημίας, της ακρίβειας, της οικονομικής κρίσης… Την εποχή της αποξένωσης, του θυμού και της μοναξιάς, οι στίχοι του τραγουδιού άρχισαν δειλά δειλά να εμφανίζονται και πάλι, στις σκέψεις μου. Ναι, τώρα κατάλαβα τι εννοούσε τότε ο Γιάννης Αγγελάκας και πόσο διαχρονικοί ήταν οι στίχοι του.

Πάμε να θυμηθούμε τους στίχους του τραγουδιού και είμαι σίγουρος πως οι περισσότεροι από εσάς θα βρείτε ένα κομμάτι του εαυτού σας σε αυτούς.

Ελάτε και εσείς στην παρέα μας στο Facebook, κάνοντας like στη σελίδα μας

Όσοι περνάν τη χώρα της απόγνωσης παθαίνουν αμνησία

«Δε ξεσηκώνομαι, δε ψάχνω, δε ξεσπάω, δεν προχωράω πίσω ή μπροστά κι όλα αυτά που θέλω να αγαπάω δε με ανατριχιάζουν πια.

Γύρω μου οι σκιές έχουν παγώσει και έχω μείνει με το χέρι απλωμένο, τι ήθελα να κάνω έχω ξεχάσει θα περιμένω… θα περιμένω… θα περιμένω… ώσπου να θυμηθώ, θα περιμένω…

Λιώνουν τα μάτια μου στο φως της τηλεόρασης, με νανουρίζει μια στριμμένη μελωδία, όσοι περνάν τη χώρα της απόγνωσης παθαίνουν αμνησία.

Δεν απορώ, ούτε καταλαβαίνω πώς συνεχίζω να υπάρχω με όλα αυτά, θέλω να βγω από εδώ μέσα κι όμως μένω σε μια ομίχλη που ναρκώνει την καρδιά.

Γύρω μου το τζάμι έχει σπάσει και έχω μείνει με το βλέμμα καρφωμένο τι ήθελα να δω έχω ξεχάσει θα περιμένω… θα περιμένω… θα περιμένω… ώσπου να θυμηθώ, θα περιμένω…»

Στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας

Ακούστε το τραγούδι «Αμνησία» εδώ.

Comments are closed.