Η Ηρώ αυτό το καλοκαίρι θα μας ταξιδέψει “σε μία ζωή σαν σινεμά“. Μία εκπληκτική παράσταση με μουσική και τραγούδια από τις παιδικές ταινίες μέχρι τα βραβευμένα κινηματογραφικά έργα και τα μεγάλα μιούζικαλ.
Μετά από μία επιτυχημένη περιοδεία στο εξωτερικό και τις sold out εμφανίσεις στο Half Note τον Μάρτιο και τον Απρίλιο με ένα πρόγραμμα ελληνικό και διεθνές, η Ηρώ για φέτος το καλοκαίρι μας ετοιμάζει ένα πρόγραμμα μοναδικό, ένα ταξίδι στη μουσική του κινηματογράφου που αγαπήσαμε. “La vita e bella“, μ’ αγιόκλημα και γιασεμί… Αυτός είναι ο τίτλος που θα μας ταξιδέψει “σε μια ζωή σαν σινεμά”…
Umano: Ξεκινήσατε τα πρώτα σας μουσικά βήματα τραγουδώντας & παίζοντας πιάνο σε μία μπουάτ στην Πάτρα. Έχω την αίσθηση παρακολουθώντας την καριέρα σας πως ο τρόπος που ξεκινήσατε σας εκφράζει περισσότερο σαν καλλιτέχνη μέχρι και σήμερα, συμφωνείτε;
Ο καλλιτέχνης οφείλει όχι μόνο να εκφράζεται αλλά και να δοκιμάζει, να εξελίσσεται, να ωριμάζει, να τολμάει, να μην φοβάται να ξεφύγει από τη “σιγουριά του”… έχοντας αυτό ως γνώμονα στη ζωή μου δοκίμασα πάρα πολλά πράγματα ως καλλιτέχνης.
Θέλω να σας πω σε αυτό το σημείο ότι η “αλλαγή” ενός καλλιτέχνη δεν έγκειται στην εικόνα του αλλά στους μουσικούς πειραματισμούς του και σε αυτό είμαι πολύ ευχαριστημένη από τον εαυτό μου, καθότι έχω δοκιμάσει σχεδόν όλα τα είδη μουσικής και έχω εκφραστεί μέσα από αυτά. Άρα δεν υπάρχει τρόπος ή εικόνα, υπάρχει μόνο ψυχή που εξελίσσεται και βρίσκει νέους δρόμους προσέγγισης στη μουσική ή σε όποια άλλη τέχνη.
Umano: Έχετε μεγάλες επιτυχίες στο ενεργητικό σας, προτιμήσατε όμως να κρατήσετε χαμηλό προφίλ. Πώς και δεν παρασυρθήκατε από τα σημάδια των καιρών;
Το προφίλ το φτιάχνουν οι εκάστοτε συντεχνίες της μόδας ή ακόμα και οι managers, θέλοντας να διαμορφώσουν συγκεκριμένο στίγμα. Όμως, όπως είπα παραπάνω, η ψυχή του καλλιτέχνη πρέπει να είναι ακούραστα περίεργη και να μην εγκλωβίζεται στην εικόνα του ή στην επιτυχία του.
Αυτό ήταν πάντα το σκεπτικό μου. Και γι’ αυτό δεν ακολούθησα την πεπατημένη της επιτυχίας. Αλλά αυτό δεν παύει να έχει και τιμήματα.
Umano: Θυμάστε ποιο ήταν το πρώτο τραγούδι που γράψατε και τραγουδήσατε μπροστά σε κοινό;
Είχα γράψει ένα τραγούδι στα εντεκάμισι χρόνια μου, λεγόταν “Γιατί”. Το τραγούδησα πρώτη φορά στα δεκαεπτάμιση μπροστά σε κοινό και θυμάμαι πάντα έκτοτε τη μεγάλη ντροπή που ένιωσα. Επίσης, για πρώτη φορά ένιωσα τότε και το “βάρος” της ευθύνης μιας δημιουργίας…
Umano: Σας έχει απογοητεύσει ποτέ ο χώρος της μουσικής;
Μα η τέχνη είναι από την φύση της σκληρή και κριτική και όταν συνειδητοποιείς το μέγεθός της και το πόσο μικρός είσαι μπροστά της, πραγματικά χρειάζεσαι πολύ σθένος, θάρρος και αυτοθυσία – και πάνω από όλα αγάπη μεγάλη – για να συνεχίζεις να γεύεσαι αυτό το αίσθημα της μηδαμινότητάς σου μπροστά της… Όμως οι φορές που σε πάει ένα βήμα παραπέρα και αισθάνεσαι για λίγο ένας μικρός Θεός, είναι αναντικατάστατες και σου δίνουν ώθηση για να αντέξεις πολύ πόνο ακόμα.
Umano: Έχετε συνεργαστεί με πολλούς και σημαντικούς καλλιτέχνες. Αν μπορούσατε να ξεχωρίσετε κάποια συνεργασία, ποια θα ήταν;
Δεν θέλω να αδικήσω κανέναν συνάδελφο. Είναι πάρα πολλοί και όλοι τους αξιόλογοι με το δικό τους τρόπο. Παρόλα αυτά θυμάμαι τη Νατάσα Θεοδωρίδου γιατί υπήρξε εξαιρετική συνεργάτης και περάσαμε ένα χειμώνα με πολύ γέλιο και πολλή χαρά.
Ο Γιώργος Μαρίνος υπήρξε μια φιγούρα και μια προσωπικότητα που άλλη τέτοια δεν έχω δει μέσα στο χώρο.
Είναι ένας υπέροχος άνθρωπος, ένας σοβαρός καλλιτέχνης, με πολλή ισχυρή τη “στόφα” του καλλιτέχνη, ευγενής και μάγκας μαζί. Η Ελένη Πέτα επίσης είναι ένα πολύ καλό παιδί και είχαμε μια αξιοπρεπή συνεργασία.
Umano: Με ποιον καλλιτέχνη θα θέλατε να συνεργαστείτε μελλοντικά;
Προσωπικά αγαπώ πολύ όλους τους συναδέλφους και με πολλή χαρά θα συνεργαζόμουν με πολλούς από αυτούς. Αλλά αυτά τα πράγματα ούτε πιέζονται ούτε μαγειρεύονται. Γνωρίζονται οι άνθρωποι και εάν νιώθουν ότι έχουν να πουν κάτι από κοινού το λένε, διαφορετικά όχι.
Οι συνεργασίες στο Half Note με όλες τις κοπέλες (Λένα Παπαληγούρα, Μαρία Παπαγεωργίου, Γιώτα Νέγκα, Ιωάννα Παππά, Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Μελίνα Τανάγρη και Κατερίνα Πολέμη) ήταν υπέροχες. Η καθεμιά ήταν τόσο διαφορετική από την άλλη και παράλληλα είχαμε μια κοινή αισθητική που μας ένωνε με μια αόρατη κλωστή. Μακάρι να μπορούσαμε να συνεργαστούμε όλοι μαζί. Θα ήταν πραγματικά μοναδικές οι στιγμές που θα γεννιούνταν από μια τέτοια συνύπαρξη. Πιστεύω πολύ στη συνύπαρξη και τη θεωρώ τον πιο αληθινό δρόμο προς την ευτυχία και την πραγματοποίηση των ονείρων μας.
Umano: Έχετε μία εξαιρετική φωνή… τελικά η καλή φωνή είναι δώρο της φύσης ή χρειάζεται καθημερινή εξάσκηση;
Είναι και τα δύο. Σίγουρα υπάρχει ένα “Δώρο” όπως πολύ σωστά το έθεσες, αλλά κανένα δώρο δεν παραμένει ζωντανό εάν το παραμελήσεις, το ταλαιπωρήσεις ή θεωρήσεις τον εαυτό σου ημίθεο και το εκμεταλλευτείς ως μέσο… τα δώρα που μας δίνονται δεν θα’ πρεπε να είναι το μέσο, αυτά είναι για να τα χαρίσουμε με τη σειρά μας κάπου αλλού. Τίποτα δεν μας ανήκει πραγματικά σ’ αυτόν τον κόσμο. Εάν το ξέραμε αυτό θα ήμασταν πιο ευτυχισμένοι και θα αγωνιζόμασταν πιο πολύ για όσα θέλουμε.
Umano: Για φέτος το καλοκαίρι μας ετοιμάζετε κάτι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον, το “La vita e bella“, μ’ αγιόκλημα και γιασεμί…στο θέατρο Βριλησσίων Νταμάρι-Αλίκη Βουγιουκλάκη. Μιλήστε μας για τη συγκεκριμένη παράσταση.
Ωω! Είμαι πολύ χαρούμενη που θα πραγματοποιήσω ένα όνειρό μου να τραγουδήσω τραγούδια από τον κινηματογράφο και να γίνουν όλα αυτά εικόνα μέσα στο μυαλό μας, να ανατρέξουμε σε άλλες εποχές και χρόνους, τότε που λόγω ηλικίας υπήρχε μόνο φαντασία και συναίσθημα. Το σινεμά είναι η μαγεία της πραγματικότητας, εξιδανικευμένη.
Umano: Ήταν δική σας ιδέα;
Η ιδέα είναι της Όλγας Λασκαράτου, ραδιοφωνικής παραγωγού και καλής μου φίλης, η οποία πραγματικά είναι ένας άνθρωπος που συνεχώς σκέφτεται δημιουργικά και τις περισσότερες φορές είναι και πολύ επιτυχημένες οι ιδέες της. Την εμπιστεύομαι… πώς αλλιώς κτίζονται οι σχέσεις εάν όχι με την εμπιστοσύνη;
Umano: Θα μπορούσατε λίγο να μας “ταξιδέψετε” στα τραγούδια που θα ακούσουμε;
Η μουσική του σινεμά από μόνη της ταξιδεύει μέσα στο χωροχρόνο και στις γενιές των ανθρώπων αφήνοντας κάθε φορά ένα στίγμα διαφορετικό. Άλλωστε μιλάμε για μια από τις επτά τέχνες. Ο κινηματογράφος αποτυπώνει από μόνος του όλες τις εποχές μαζί. Αυτή είναι και η μαγεία του. Ήταν πολύ δύσκολο να κάνουμε μια επιλογή από όλα αυτά τα υπέροχα που έχουν γραφτεί. Πάντα θα μένει απέξω κάτι που δεν μπορούσε να χωρέσει… Ναι, είναι μια επιλογή από πολλά είδη του κινηματογράφου με πολλή προσοχή και πολύ σεβασμό. Αλλά είναι όλα πολύ αγαπημένα και φέρνουν εικόνες και συναισθήματα που αναβιώνουν στην ψυχή και στο μυαλό μας με έναν τρόπο παιδικό, εφηβικό και αγνό, όπως το πρώτο φιλί που είδαμε στη μεγάλη οθόνη…
Umano: Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Έχω ήδη κάνει ένα δίσκο πρόσφατα με τον τίτλο ‘Η Αρτίστα” που περιέχει δεκαπέντε τραγούδια – επανεκτελέσεις κι ήταν κάτι που ήθελα να αποτυπώσω σε ένα cd, μιας και είναι αυτό ακριβώς που είμαι αλλά κι αυτό που ψάχνω όλα αυτά τα χρόνια.
Umano: Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι αυτή την εποχή;
Μέσα στο μυαλό μου υπάρχουν χιλιάδες μουσικές και χιλιάδες τραγούδια. Πως είναι δυνατόν να έχω ένα αγαπημένο; Θα μπορούσα να διαλέξω μερικά αλλά δύσκολα ένα… μεγάλωσα πια για να πιστεύω στο “ένα και μοναδικό”…
Σχετικά άρθρα:
https://umano.gr/afroditi-manou-h-agapimeni-tragoudistria-mias-allis-epoxis/
https://umano.gr/andriana-babali-i-agapimeni-mas-tragoudistria-gennithike-gia-na-ksexorizei/ https://umano.gr/barcelona-gipsy-balkan-orchestra/
Comments are closed.