Φτάσαμε στο σημείο, να βραβεύουμε την ανθρωπιά; Ένα άρθρο με αφορμή τα βραβεία της Ακαδημίας Αθηνών στους φοιτητές – διασώστες στα Τέμπη.
Από την Νικολέτα Πρεβενά
Τέμπη 2023: Δύο παιδιά ερωτευμένα… |
Ζούμε σίγουρα σε άγριους καιρούς και οτιδήποτε ανθρώπινο μας κάνει εντύπωση. Σα λαός έχουμε πολλά «στραβά» αλλά πάντα είχαμε αλληλεγγύη. Το χάνουμε αυτό; Αν όχι, γιατί σε πολλούς έκαναν εντύπωση τα νέα παιδιά που βοήθησαν τους συνανθρώπους μας στα Τέμπη;
Φτάσαμε στο σημείο, να βραβεύουμε την ανθρωπιά;
Η Ακαδημία Αθηνών απένειμε το βραβείο Νικολάου Καρόλου, στους νεαρούς φοιτητές Ανδρέα Αλικανιώτη, Μιχάλη Κλάψη και ‘Αγγελο Τσιαμούρα, αποκαλώντας τους «ήρωες», γιατί βοήθησαν τραυματίες στα Τέμπη ενώ ήταν και οι ίδιοι τραυματισμένοι. Υπήρξαν και άλλες βραβεύσεις από άλλους φορείς.
Δε ξέρω γιατί αυτά τα «βραβεία» με ενόχλησαν σε έναν βαθμό. Δηλαδή φτάσαμε στο σημείο, να βραβεύουμε την ανθρωπιά; Να βραβεύουμε το αυτονόητο; Να βάζουμε πάλι παχυλούς τίτλους «ήρωες» όταν ακόμα δεν έχουμε θάψει τους πενήντα επτά νεκρούς μας;
Ελάτε και εσείς στην παρέα μας στο Facebook, κάνοντας like στη σελίδα μας. |
Ακόμα δεν έχει «κοπάσει» η τραγωδία στα Τέμπη, τα βραβεία είναι το θέμα μας;
Από την άλλη, μήπως γίνομαι υπερβολική; Και κάπου εκεί, ανάμεσα στις μπερδεμένες μου σκέψεις, ο Μιχάλης Κλάψης και ο Άγγελος Τσιαμούρας, δύο από τα παιδιά που βραβεύτηκαν, ξεκαθάρισαν το «θολό» μυαλό μου.
Ο εικοσάχρονος, Μιχάλης Κλάψης, από τους Λειψούς, ο οποίος είναι φοιτητής στη Θεσσαλονίκη, βρισκόταν στο τρίτο βαγόνι. Ο ίδιος και προς τιμήν του, δεν παραβρεθεί στην τελετή της βράβευσης της Ακαδημίας Αθηνών. Το βραβείο παρέλαβε ο Δήμαρχος Λειψών – Δωδεκανήσου που ανέφερε, ότι ο Μιχάλης είναι ένα σεμνό παιδί που προσπαθεί να συνέλθει μετά το δυστύχημα.
Ο δεκαοκτάχρονος νεαρός Άγγελος Τσιαμούρας που βρισκόταν στο έκτο βαγόνι, δηλώνει στους δημοσιογράφους:
«Δεν έσωσα εγώ δεκαέξι ανθρώπους. Όλοι μαζί τους σώσαμε. Δεν είμαι ήρωας. Ήρωας θα ήμουν αν τους έσωζα όλους.»
«Όχι, το βραβείο δε με κάνει πιο καλά. Θεωρώ ότι δεν το αξίζω. Εντάξει, έγινε, τους ευχαριστώ πάρα πολύ, μεγάλη τιμή αλλά δεν τα θεωρώ εγώ αυτά τιμή στη ζωή. Εντάξει. Υπάρχουν κι άλλα άτομα που έπρεπε να είναι εδώ σήμερα και δεν είναι για κάποιο λόγο.»
«Ήρωας δεν είμαι. Ποτέ δε θα γίνω ήρωας. Ήρωας θεωρώ ότι είναι κάτι διαφορετικό. Άνθρωπος είμαι. Βαθιά μέσα μου θεωρώ ότι υπάρχει ακόμα η ανθρωπιά. Δεν καταλαβαίνω γιατί επικεντρωνόμαστε σε εμάς; Εκεί που πρέπει να επικεντρωθούμε είναι στις οικογένειες των θυμάτων.»
Θα ήθελα να κλείσω με μία μικρή σημείωση, σύμφωνα με μαρτυρίες, συμπεριλαμβανομένων και των τριών παιδιών που βραβεύτηκαν, υπήρχαν και πολλοί άλλοι που βοήθησαν εκείνη τη μοιραία νύχτα και ίσως δεν ήθελαν δημοσιότητα.
Comments are closed.