Εμπνευσμένοι στίχοι ελληνικών τραγουδιών, περιγράφουν με τον πιο όμορφο τρόπο ανθρώπους, συναισθήματα και, πολλές φορές, την ιστορία σχεδόν ολόκληρης της ανθρωπότητας.
Από την Ηρώ Στ. Μπουσούνη
|
Σκλάβε Ημών: Οι συγκλονιστικοί στίχοι του |
Είμαστε τυχεροί που ζούμε σε μία χώρα με τόσους ταλαντούχους μουσικούς, στιχουργούς και ερμηνευτές. Η Ελλάδα ήταν, είναι και θα είναι «πλούσια» σε μουσική. Μην ακούτε τις κακές γλώσσες που λένε πως δεν πιστεύουν ότι υπάρχουν ταλαντούχοι νέοι μουσικοί – γιατί δε θέλουν να τους ακούσετε – και επιμένουν να μένουν στα παλιά.
Όλοι οι μουσικοί και οι στιχουργοί μας, ανεξαρτήτως εποχής, είναι λαμπροί πρεσβευτές της μουσικής τέχνης.
Ένα όμορφο τραγούδι μπορεί να αποτελέσει μία πραγματική στιγμή ευτυχίας. Επιπλέον, ένα όμορφο τραγούδι συνοδεύεται κατά κανόνα από μία όμορφη μουσική, έναν καλό στίχο και ένα ξεχωριστό ερμηνευτή. Οι στιχουργοί μας, έχουν δώσει καλογραμμένους και εμπνευσμένους στίχους σε πολλά ελληνικά τραγούδια. Είναι φύσει αδύνατον να «χωρέσει» μία δημοσιογράφος σε ένα και μόνο άρθρο, όλους τους υπέροχους στίχους που έχουν γραφτεί κατά καιρούς.
| Ελάτε και εσείς στην παρέα μας στο Facebook, κάνοντας like στη σελίδα μας. |
Δημιουργήσαμε μια λίστα με στίχους – ή μέρος αυτών – από αγαπημένα ελληνικά τραγούδια, που περιγράφουν πραγματικά μεγάλο μέρος της ιστορίας της ανθρωπότητας. Στίχοι για την αγάπη, το θάνατο, την απόγνωση, τη μοναξιά, την πολιτική, την απογοήτευση, την επικαιρότητα και πόσα άλλα… Εμπνευσμένοι στίχοι, ασυναγώνιστοι, που σε συνδυασμό με τη μουσική και την ερμηνεία μας δίνουν αγαπημένα, αξέχαστα τραγούδια. Πόσο ευχαριστούμε όλους τους καλλιτέχνες για αυτό το δώρο!
Εμπνευσμένοι στίχοι ελληνικών τραγουδιών
Λένγκω – Στίχοι: Γιάννης Μαρκόπουλος
«Στην κυρά μάνα μας μη δίνετε βοήθεια, ούτε μαγκούρα στο προσκέφαλο σιμά, γιατί θα δέρνει κάθε μέρα τα παιδιά της και όταν μιλάω θα με λέει αληταρά. Και αν δέρνει κάθε που γουστάρει τα παιδιά της, θα καταντήσουνε έμποροι δουλικοί. Τα νιάτα χάνονται στα βρόμικα σοκάκια, για να μετρήσουν με το μπόι τους τη γη.
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω πάψε να με κυβερνάς. Λένγκω, Λένγκω, Λένγκωπάψε να με τυραννάς.
………………………………………………………………………………………………………………….
Αυτή παιδιά μου ήταν τότες η μανούλα, ο κήπος ύστερα εγέμισε ληστές. Το κοριτσάκι μας το ντύσανε γριούλα και από τα κουρέλια φαινότανε οι πληγές. Και αν μας χτυπάει με μανία και φωνάζει, τη βάζουν άλλοι με συμφέροντα πολλά. Το όνειρο που φεύγει την τρομάζει, να αναζητάει μια χαμένη λευτεριά…»
*Ο Γιάννης Μαρκόπουλος «Λένγκω» ονομάζει την Ελλάδα
Ακούστε το εδώ.
Τρίτος Παγκόσμιος – Στίχοι: Νεγρεπόντης Γιάννης
«Ο Πέτρος, ο Γιόχαν και ο Φραντς σε φάμπρικα δούλευαν φτιάχνοντας τανκς. Ο Πέτρος, ο Γιόχαν και ο Φραντς αχώριστοι γίνανε φτιάχνοντας τανκς. Ο Πέτρος, ο Γιόχαν και ο Φραντς δούλευαν στο Μπράουν, στο Φίσερ, στον Κραφτ. Ο Μπράουν, ο Φίσερ, ο Κραφτ αχώριστοι γίνανε φτιάχνοντας τραστ.
Ο Πέτρος, ο Γιόχαν και ο Φραντς ανέμελοι δούλευαν πάντα στα τανκς. Ποτέ τους δε διάβασαν Μαρξ, ιδέα δεν είχαν για τραστ και για κραχ. Ο Μπράουν, ο Φίσερ και ο Κραφτ χώρισαν σε Μπράουν, σε Φίσερ, σε Κραφτ. Ο Μπράουν, ο Φίσερ και ο Κραφτ εχθροί τάχα γίναν, διαλύσαν το τραστ.
Και πριν μάθουν τι είπε ο Μαρξ, στρατιώτες τους πήραν στον πόλεμο παν. Ο Πέτρος, ο Γιόχαν και ο Φραντς σαν ήρωες έπεσαν κάτω απ’ τα τανκς. Ο Μπράουν, ο Φίσερ και Κραφτ σκέφτηκαν και βρήκαν πως φταίει ο Μαρξ. Ο Μπράουν, ο Φίσερ και Κραφτ ξανάσμιξαν πάλι και φτιάξανε τραστ»
Ακούστε το εδώ.
Τι άλλο φοβάσαι – Στίχοι: Μιχάλης Μυτακίδης (B.D. Foxmoor)
«Κάποτε σ’ είδα στο πέρασμα του αιώνιου κόμβου, στον καιρό του τρόμου και του αλλόκοτου φόβου. Να διπλώνεσαι, ν’ ανησυχείς και να τρομάζεις και πριν καλάρουν οι μέρες το σκασμό να βγάζεις. Nα μια απ’ τα ίδια, ίδιοι δρόμοι, ίδιοι κύκλοι, γαβγίζουν οι άνθρωποι σκιάζονται οι σκύλοι. Θρηνούν μανάδες και που να ξαποστάσεις, όταν στη μνήμη σου μακραίνουν οι αποστάσεις.
Έτσι σκηνοθετούν το σήμερα άκριτοι κοσμοκράτορες, βαρέθηκα τα έγκυρα, είναι όλοι προβοκάτορες, που πιάνονται απ’ το φόβο σου και φτιάχνουν ιστορίες και ενάντια στους άπιστους στήνουν σταυροφορίες από χορτασμένους με το ίδιο ήθος και παράστημα, που θα εξοντώνουν όσα τους μοιάζουν άσχημα. Έτσι και εγώ, αφού σκιάζεσαι ξανά σε φτύνω. Ψάχνω λοιπόν ότι φοβάσαι για να γίνω…»
Ακούστε το εδώ.
Αχ, να σε δω – Στίχοι: Ορφέας Περίδης
«Από τα βάθη της ψυχής και από του νου τα ύψη, απ’ το βυθό της θάλασσας ως τις βουνοκορφές, ψάχνω να σε βρω. Μια σφαίρα υγρή γύρω από τη γη, μια ουράνια δεξαμενή, εκεί που λούζονται οι ψυχές πριν να χαθούν στο σύμπαν.
Με ένα πήδο ένα πρωί, να μπω με μια βουτιά εκεί, απ’ το βυθό, απ’ τον πάτο να δω τα πάνω κάτω. Να βρω όλα τα χαμένα, ίσως να βρω και εσένα. Αχ, να σε βρω, αχ, να σε βρω, μόνο για λίγο να σε δω, να ακούσω τη σκιά σου να μου φωνάζει γεια σου…»
Ακούστε το εδώ.
Αύγουστος – Στίχοι: Νίκος Παπάζογλου
«Μα γιατί το τραγούδι να είναι λυπητερό; Με μιας θαρρείς και απ’ την καρδιά μου ξέκοψε. Και αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά, ανέβηκε ως τα χείλη μου και με έπνιξε. Φυλάξου για το τέλος θα μου πεις. Σ’ αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω και αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος. Λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω και εγώ, ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος. Κουράγιο, θα περάσει θα μου πεις. Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά; Την άμμο που σαν καταρράκτης έλουζε. Καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά, διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε. Θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό…»
Ακούστε το εδώ.
Αιρετικό – Στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας
«Δε ξέρω αν βρίσκεται κρυμμένος στα νύχια σου ο Θεός, μα εσύ πιο πολύ μου μοιάζεις για λύκος νηστικός. Κι όταν στα πρόβατα αγορεύεις για του έθνους το καλό, διάολε σε βλέπω να χορεύεις του κτήνους το χορό. Πες μου πώς γίνεται η αγάπη να ζει απ’ τη λέξη εχθρός; Και πώς θα βρω τη σωτηρία σκυμμένος και βουβός; Και αν πάλι αυτό το τραγουδάκι σου μοιάζει αιρετικό, διάολε φύγε από μπροστά μου, μου κρύβεις το Θεό.
Ποιος σκαλίζει το σκοτάδι στη ψυχή μου και όταν χαίρομαι ποιος κλαίει; Ποιος παλεύει να μισήσω το κορμί μου κι όταν τ’ αγαπάω ποιος φταίει; Ποιος φρενάρει και ρημάζει τη ζωή μου και όταν προχωράω ποιος κλαίει; Ποιος ζητά να χαμηλώσω τη φωνή μου και αν του το αρνηθώ ποιος φταίει;»
Ακούστε το εδώ.
Αυτόν τον κόσμο τον καλό – Στίχοι: Βασίλης Ανδρεόπουλος
«Αυτόν τον κόσμο τον καλό, το χιλιομπαλωμένο, βρε ράβε ξήλωνε, ράβε ξήλωνε δουλειά να μη σου λείπει. Αυτόν τον κόσμο τον καλό, άλλοι τον είχαν πρώτα. Βρε γέλα φίλε μου, γέλα φίλε μου δεν είναι και για λύπη.
Αυτόν τον κόσμο τον καλό, σε εμάς τον παραδώσανε. Βρε τρέχα φίλε μου, τρέχα φίλε μου και μη βαριά το παίρνεις. Αυτόν τον κόσμο τον καλό, άλλοι τον καρτεράνε. Βρε σκέψου φίλε μου, σκέψου φίλε μου την ώρα που θα φεύγεις»
Ακούστε το εδώ.
Αγία Νοσταλγία – Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
«Αγία νοσταλγία, πέλαγο ανοιχτό, πόσα σκαριά έχεις πάρει για πάντα στο βυθό; Αγία νοσταλγία, φιλώ την εικόνα σου. Δεν έχω απόψε πού να πάω, δέξου με στο δώμα σου. Αγία νοσταλγία, τις αγάπες μου καλώ μέσα από καθρέφτη παραμορφωτικό. Αγία νοσταλγία, της μνήμης αδερφή, είσαι αγκάθι βάλσαμο τραγούδι και στριγκλιά μαζί. Αγία νοσταλγία, ανίκητο θεριό, έχεις κλείσει την καρδιά μου σε λαβύρινθο»
Ακούστε το εδώ.
Αγαπάω και αδιαφορώ – Στίχοι: Νικόλας Άσιμος
«Αγαπάω και αδιαφορώ και κρατάω τον κατάλληλο χορό. Το λοιπόν, θα αγαπάω και εμένα όπως εσένα. Μην παρανοείς τα λόγια που ‘χω πει, είναι η πιο απλή του κόσμου συνταγή. Νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς. Είν’ πανάκριβο στο λέω να αγαπάς. Κοίτα με στα μάτια με υπομονή, διώξε του άλλου κόσμου την επιρροή. Νιώσε με για να σε νιώσω και ας πονάς, είν’ πανάκριβο στο λέω να αγαπάς…»
Ακούστε το εδώ.
Ηλεκτρικός Θησεάς – Στίχοι: Δημήτρης Βάρος
«Με κάτασπρο πανί ένα καράβι, απ’ το πενήντα έχει να φανεί. Και εσύ βιδώθηκες μες στο λιμάνι, με ανθοδέσμη που ‘χει μαραθεί. Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι και η Αριάδνη έχει μουγκαθεί. Σε εδίκασαν να σπαταλάς τα χρόνια, σε μια ζωή χωρίς προοπτική. Χάνεσαι σαν το γλάρο στην Ομόνοια και όταν ψάχνεις λύση στη φυγή, πληρώνεις όσο όσο τα διόδια και κομματιάζεσαι στην εθνική. Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι και η Αριάδνη έχει μουγκαθεί.
Ποιος είναι ισοβίτης στο σκοτάδι, ποιος αλαφιάζει δίχως πληρωμή; Ποιος σκύβει στους αφέντες το κεφάλι και ποιος τα βράδια κλαίει σαν παιδί; Ποιος ονειρεύεται πως κάποιοι άλλοι βγαίνουν και κάνουν πρώτοι την αρχή; Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι και η Αριάδνη έχει μουγκαθεί.
Ναυάγια ονείρων αρμενίζουν και τα κεφάλια γέμισαν σκουριά.Στα σούπερ μάρκετ τέλειωσε η ελπίδα και εσύ κοκάλωσες στη σκαλωσιά. Πού πήγαν οι τριακόσιοι του Λεωνίδα και τι θα πούμε τώρα στα παιδιά; Ηλεκτρικός Θησέας; Και τα λοιπά…»
Ακούστε το εδώ.
Εδώ Πολυτεχνείο – Χρήστος Καλογράνης (Γυμνά Καλώδια)
«Ξυπνάει εκείνος το πρωί μα οι άλλοι θέλουν να κοιμάται. Πόσες φορές θα αντισταθεί; Έχει αρχίσει να φοβάται. Σχολή και σπίτι, δουλειά και σπίτι, Στουρνάρη-Πατησίων, πού πήγε ο πλησίον;
Νύχτωσε και έχει κουραστεί, κλείνει την πόρτα, αναστενάζει. Στο ράδιο παίζει μουσική, το ίδιο άσμα, νευριάζει. Συχνότητα άλλη, τα ίδια πάλι. Όλα βουίζουν μες το κεφάλι. Ακούει φωνές, τον πιάνει ζάλη, η ιστορία ξαναχτυπάει. Τρέμουν οι τοίχοι, παίζουν τα φώτα και όλα όπως τότε γίνονται τώρα.
Εδώ, εδώ Πολυτεχνείο. Η χούντα δεν έπεσε ποτέ κι ας λέγαν άλλα στο σχολείο. Εδώ, εδώ Πολυτεχνείο. Σας μιλάει ο βραδινός εκφωνητής, από μια χώρα που ήταν πάντα στον αέρα. Σας μιλά ένας μικρούλης μαθητής, που πήρε δώρο τα Χριστούγεννα μια σφαίρα…»
Ακούστε το εδώ.
Για το καλό μου – Στίχοι: Γιάννης Μηλιώκας
«Είδα ένα κόσμο να γκρεμίζεται μπροστά μου, είδα να γίνεται γιαπί η γειτονιά μου, για το καλό μου. Είδα τα δέντρα που σκαρφάλωνα κομμένα, σε φορτηγό τα όνειρά μου φορτωμένα, για το καλό μου. Είδα το δάσκαλο να με χτυπάει με ζήλο, είδα τα χέρια μου πρησμένα απ’ το ξύλο, είδα τα νεύρα μου σιγά σιγά να σπάνε, με καλοσύνη και στοργή να με χτυπάνε.
Για το καλό μου, για το καλό μου, ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου.Πήρε ανάποδες στροφές, για το καλό μου, και είμαι στο θάλαμο εννιά, για το καλό μου. Στην ηρεμία για να βρω τον εαυτό μου…»
Ακούστε το εδώ.
Να μ’ αγαπάς – Στίχοι: Ανδρέας Θωμόπουλος
«Σου γράφω πάλι από ανάγκη, η ώρα πέντε το πρωί, το μόνο πράγμα που έχει μείνει όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ. Τι να τις κάνω τις τιμές τους; Τα λόγια τα θεατρικά; Μες στην οθόνη του μυαλού μου, χάρτινα είδωλα νεκρά. Να μ’ αγαπάς, όσο μπορείς να μ’ αγαπάς. Κοιτάζοντας μες στον καθρέφτη, βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό κι ίσως η ασχήμια του να φύγει μόλις πλυθώ και ξυριστώ…»
Ακούστε το εδώ.
Μην το πεις πουθενά – Στάθης Δρογώσης
«Μην το πεις πουθενά, πια τα βράδια δεν κοιμάμαι. Η καρδιά μου χτυπά και φοβάμαι, ναι φοβάμαι. Δε ξέρω αν έχω αλήθεια, κάτι να μοιραστώ και σου ζητάω βοήθεια και ντρέπομαι γι’ αυτό. Μην το πεις πουθενά, όλα θέλω να τ’ αφήσω. Σπίτι, φίλους, δουλειά, δίχως να κοιτάξω πίσω… Όταν γελώ δυνατά να ξέρεις μέσα μου κλαίω. Μην το πεις πουθενά, πόσο να κρύβομαι πια; Δεν αντέχω σου λέω…»
Ακούστε το εδώ.
Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον – Στίχοι: Διονύσης Τσακνής
«Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον, στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε. Αφού η ιστορία σας ανήκει, σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε. Στ’ αυτιά μου δε χωράνε υποσχέσεις, το έργο το έχω δει μη με τρελαίνετε. Το πλοίο των ονείρων μου με πάει σε κόσμους που εσείς δεν τους αντέχετε. Μένω μονάχος στο παρόν μου, να σώσω οτιδήποτε αν σώζεται κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου, συνένοχο στο φόνο δε θα μ’ έχετε…»
Ακούστε το εδώ.
Εδώ μωρή θα λέγεσαι Μαρία – Στίχοι: Δημήτρης Μητσοτάκης (Ενδελέχεια)
«Λαμέ εμπριμέ, ψηλό τακούνι, ο έρωτας μυρίζει Ουκρανία. Σαράντα χρόνια δάνειο, αμάξι ανοιχτό απ’ την Ασία. Σκυλάδικο σαπίζει η επαρχία, «…εδώ μωρή θα λέγεσαι Μαρία!». Χρυσό σταυρό και μέσα λέρα, στα δώδεκα τον πιάσαν για ληστεία. «Μη ψάχνεις πως τη γλίτωσα, δεν έχει πια καμία σημασία. Δε ξέρω πως σε λέγαν στη Ρωσία, εδώ μωρή θα λέγεσαι Μαρία!…»
Ακούστε το εδώ.
*Επειδή όπως είναι λογικό έχουν μείνει πολλά τραγούδια εκτός, θα ακολουθήσει και Β’ – ίσως και Γ’ – μέρος του άρθρου.
Comments are closed.