LittleStarRun, μία σύγχρονη Joan Baez

H Ρέιτσελ Γούντγουορθ ή αλλιώς, LittleStarRun, μία σύγχρονη Joan Baez, μία τραγουδίστρια με βελούδινη φωνή και πολλές ευαισθησίες. Την βρήκαμε στην Αμερική και μας μιλάει για το ξεκίνημά της σαν μουσικός, για την περιπέτεια της υγείας της και για το νέο album που ετοιμάζει.

Η Ρέιτσελ Γούντγουορθ με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο LittleStarRun είναι μία νεαρή μουσικός με πολλές συνεργασίες στο ενεργητικό της, με αμέτρητα ταξίδια και περιπέτειες. Η μουσική της κινείται σε ήχους φολκ, indie και ροκ και η μελαγχολία στη φωνή της θυμίζει έντονα κάτι από τη Joan Baez. Μία μουσικός που έχει πολλά να μας πει μέσα από τα τραγούδια της και είναι σίγουρο πως θα αφήσει το δικό της ξεχωριστό σημάδι στα μουσικά δρώμενα.

Umano: Ρέιτσελ πες μας λίγα πράγματα για εσένα;

Το μουσικό ταξίδι μου ξεκίνησε στην ηλικία των δέκα ετών, όταν άρχισα να παίζω τζαζ και κλασικό κλαρινέτο, αλλά ποτέ δεν πίστευα ότι θα ασχοληθώ επαγγελματικά με τη μουσική. Σπούδασα και δούλεψα στους τομείς της εικαστικής τέχνης, του κινηματογράφου, του θεάτρου, της παράστασης τσίρκου και του σωματικού θεάτρου. Έχω ζήσει σε πολλές χώρες του κόσμου όπως στη Νέα Υόρκη, το Λος Άντζελες, το Πόρτλαντ, το Μιλάνο, στην Ελλάδα όμως πραγματικά ανακάλυψα τον εαυτό μου ως καλλιτέχνης και ως μουσικός.

Άρχισα να γράφω τραγούδια ενώ μελετούσα το θέατρο στην Αθήνα και άρχισα να παίζω τη μουσική μου με το ψευδώνυμο LittleStarRun.

Το 2012 ξεκίνησα μαθήματα στο Ωδείο Μουσικής Πράξης στο Κουκάκι για να σπουδάσω κιθάρα και μουσική θεωρία. Ήθελα να συνεχίσω τις σπουδές μου εκεί, αλλά έπρεπε να φύγω από την Ελλάδα ξαφνικά το 2015 και συνέχισα να σπουδάζω με τον δάσκαλό μου από απόσταση.

Umano: Είχες σπουδάσει σκηνοθεσία, πώς από τη σκηνοθεσία πέρασες στη μουσική; 

Όταν ήμουν στο γυμνάσιο είχα εμμονή με τον ανεξάρτητο κινηματογράφο και σκέφτηκα ότι θα ήθελα να είμαι σκηνοθέτης περισσότερο από οτιδήποτε άλλο! Παρακολούθησα την Ακαδημία Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης για σκηνοθεσία και μου άρεσαν τα μαθήματά αλλά ήμουν μέτρια σε όλες τις τεχνικές πτυχές της κινηματογραφίας που έπρεπε να μάθουμε! Ως μέρος του προγράμματος σπουδών, είχα την ευκαιρία να δουλέψω σε κινηματογραφικές ταινίες άλλων σπουδαστών, έτσι άρχισα να καταλαβαίνω ότι ήμουν πιο άνετη σαν καλλιτέχνης αντί για  σκηνοθέτης. Αυτό με οδήγησε στο να διερευνήσω πολλούς διαφορετικούς τύπους ερμηνειών, συμπεριλαμβανομένου του σωματικού θεάτρου και του τσίρκου, καθώς και της κινηματογραφικής και θεατρικής δράσης.

Η παράσταση με έφερε στην Ελλάδα – σε περιοδεία – όπου είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ με διάσημους Έλληνες ηθοποιούς! Έλαβα μικρούς ρόλους σε ελληνικές ταινίες, διαφημίσεις, μουσικά βίντεο και θεατρικές παραστάσεις. Ήταν μια πρόκληση ως Αμερικανίδα να πρέπει να ενεργώ στα ελληνικά, αλλά μου άρεσε η εξερεύνηση της θεατρικής διαδικασίας σε μια διαφορετική γλώσσα. Εξακολουθώ να χρησιμοποιώ το σκηνοθετικό, κινηματογραφικό και θεατρικό υπόβαθρό μου στην τέχνη μου. Έχω συνθέσει τραγούδια για θεατρικές παραστάσεις στο Φεστιβάλ The Scranton Fringe τα τελευταία χρόνια. Θα αγαπώ πάντα τον κινηματογράφο και το θέατρο και μπορεί να  ασχοληθώ περισσότερο στο μέλλον.

Umano: Η ζωή στην Ελλάδα είναι διαφορετική από τις άλλες χώρες;

Θα πρέπει να γνωρίζεις ότι το αρχικό σχέδιο ήταν να μείνω στην Ελλάδα για ένα μήνα και έζησα στην Αθήνα δεκατρία χρόνια! Ήθελα να μάθω τη γλώσσα και να αγκαλιάσω τη χαοτική περιπετειώδη ομορφιά της. Οι αρχαίες πτυχές της πόλης που αναμιγνύονται με πιο σύγχρονες ανατολικές και δυτικές επιρροές, η φύση και γενικότερα η φυσική της ομορφιά, την κάνουν καταπληκτική σαν πόλη.

Τα συναισθήματά μου για την Αθήνα συνέβαλαν σίγουρα στους ήχους της μουσικής μου.

Είναι μια μαγική πόλη και φαίνεται πως έχει το δικό της μύθο ακόμα και με τα λάθη και τα προβλήματά της. Είναι «η πόλη των παρακάμψεων» και πρέπει να βρεις δημιουργικούς και αυθόρμητους τρόπους για να κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα. Στα μάτια μου φαίνεται ρομαντικό αλλά αυτό μπορεί να είναι και πολύ σκληρό.

Στις Η.Π.Α. τα πράγματα είναι πιο οργανωμένα, για αυτό παίρνουμε πολλά πράγματα σαν δεδομένα. Στην Ελλάδα ανακαλύπτεις από τι είσαι πραγματικά φτιαγμένος επειδή η ζωή μπορεί να είναι πολύ προκλητική.

Εστιάζεις όμως περισσότερο στην απλότητα και στην επαφή με τους ανθρώπους παρά σε καθαρά επιτεύγματα και υλικούς στόχους. Την Αθήνα την αισθάνθηκα πραγματικά σπίτι μου, μερικές φορές περισσότερο από τις Η.Π.Α. Θυμάμαι κάποιες μαγευτικές στιγμές όπου περπατούσα στη γειτονιά μου, στο Κουκάκι, κάποιες χαλαρές Κυριακές στο λόφο του Φιλοπάππου που πηγαίναμε με το φίλο μου, τις παραστάσεις στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, τους καφέδες με τους φίλους μου, πικνίκ στην παραλία, τις υπαίθριες συναυλίες και τον κινηματογράφο κάτω από τα αστέρια.

Umano: Πρέπει να σε ρωτήσω… αφού περνούσες τόσο όμορφα στην Ελλάδα και είχες ξεκινήσει τα μαθήματα κιθάρας γιατί έφυγες;

Έχω αναπτύξει ένα σπάνιο νευρολογικό σύνδρομο που ονομάζεται CRPS. Είναι μια κατάσταση που επηρεάζει το νευρικό σύστημα και μπορεί να εξαπλωθεί οπουδήποτε στο σώμα. Μειώνει τις κινητικές λειτουργίες, προκαλεί βλάβη των νεύρων, έχει σοβαρό πόνο και με δυσκολεύει στο να κάνω κάποια απλά πράγματα.

Όλος ο κόσμος μου άλλαξε όταν διαγνώσθηκα με CRPS και είναι μια ασθένεια που χρειάζεται περισσότερη ευαισθητοποίηση, ώστε να μπορέσουν να αναπτυχθούν καλύτερες θεραπείες.

Σκέφτηκα ότι η μετακίνηση προς τις Η.Π.Α. θα μου δώσει πρόσβαση σε καλύτερη ιατρική περίθαλψη αλλά δυστυχώς, το σύστημα υγείας εδώ ωφελεί περισσότερο τις φαρμακευτικές εταιρείες και όχι τους ασθενείς. Έχω δυσκολευτεί να βρω τους σωστούς γιατρούς και παλεύω τρία χρόνια για αυτό.

Κατά κάποιον τρόπο έχασα πολλά πράγματα από τη ζωή μου αλλά απέκτησα άλλα. Έχω περισσότερο χρόνο να δουλέψω με τη μουσική μου. Βλέπω τον κόσμο διαφορετικά, διότι δε μπορώ να βιάζομαι, να βιώνω εμπειρίες ή να συμμετέχω στη ζωή με τον ίδιο τρόπο όπως και πριν. Έχω περισσότερη συμπόνια και συνείδηση για το πόσο εύθραυστη μπορεί να είναι η ζωή μας. Έχω δουλέψει πολύ σκληρά για να μπορέσω να περπατήσω και πάλι. Χρησιμοποιώ βοηθήματα στο περπάτημα και κουράζομαι εύκολα. Η μουσική και η δημιουργικότητα μου δίνουν έμπνευση και ελπίδα.

Umano: Εύχομαι όλα να πάνε καλά. Ας περάσουμε στη μουσική, τι είδους μουσική παίζεις; 

Μεγάλωσα ακούγοντας μουσική τζαζ και πανκ, αλλά η δική μου μουσική, μου φαίνεται διαφορετική. Ποιος ξέρει όμως με σιγουριά ότι οι συγκεκριμένες μουσικές που άκουγα δε με επηρέασαν μεταγενέστερα; Η μουσική μου είναι folk, αλλά στη συνέχεια εξελίχθηκε σε έναν πιο αιθέριο ήχο pop με μερικά ψυχεδελικά και ηλεκτρονικά στοιχεία. Κάποιες επιρροές που είχα ήταν οι Jenny Lewis, The crocodiles, Ride, Joni Mitchell, Joan Baez, Au Revoir Simone, Tame Impala, Fleet Foxes και στη συνέχεια οι Sigur Ros και οι Hammock.

Ανακαλύπτω πάντα νέες πτυχές στη μουσική μου καθώς ακούω τόσα πολλά διαφορετικά είδη, οπότε νέες ιδέες αναδύονται και πειραματίζομαι αρκετά. Έχω σίγουρα επηρεαστεί πολύ από τους στίχους και την ποίηση της Patti Smith καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μου. Τα τελευταία τρία χρόνια δουλεύω για να βρω τον ήχο μου, να οργανώσω το υλικό για το πρώτο μου άλμπουμ και να συνεργαστώ με διάφορους μουσικούς και καλλιτέχνες σε διάφορα έργα.

Umano: Ξεκίνησες να γράφεις δικά σου τραγούδια παράλληλα με τα μαθήματα κιθάρας; 

Έγραφα ήδη τραγούδια, είχα τις μελωδίες στο κεφάλι μου, αλλά και στίχους. Έπρεπε όμως να βρω έναν τρόπο να τα ολοκληρώσω.

Ξεκίνησα τα μαθήματα κιθάρας στην Αθήνα και σε ακρόαση έγινα δεκτή στο ICMP στο Λονδίνο ως τραγουδοποιός!

Ήταν καταπληκτικό γιατί κυριολεκτικά δεν είχα ιδέα τι κάνω, αλλά αισθάνθηκα τόσο όμορφα που έπρεπε να το ακολουθήσω!Δυστυχώς δεν μπορούσα να πάω στο Λονδίνο και έμεινα στην Αθήνα συνεχίζοντας τις μουσικές μου σπουδές. Σπούδασα με διαφορετικούς καθηγητές μέχρι που έκανα εγγραφή στο Ωδείο Μουσικής Πράξης και γνώρισα τον Γιώργο Αργυρόπουλο, ο οποίος εξακολουθεί να είναι μέντορας, δάσκαλος και φίλος μου.

Umano: Και με το τραγούδι πώς ξεκίνησες; 

Άρχισα να τραγουδάω όταν παρακολουθούσα μαθήματα θεάτρου στην Αθήνα.Έμεινα πραγματικά έκπληκτη με το πώς ακουγόταν η φωνή μου!

Δεν θα έλεγα τον εαυτό μου τραγουδίστρια τότε, έκανα παραφωνίες γιατί δεν είχα εκπαιδευμένη φωνή καθώς δεν είχα κάνει φωνητικά μαθήματα.

Το θέατρο και η μουσική είναι τόσο στενά συνδεδεμένα και μου επέτρεψαν να βρω την αληθινή μου φωνή. Παρατήρησα ότι όλοι οι ρόλοι που μου άρεσε να παίζω είχαν κάτι να κάνουν με τη μουσική. Κάναμε σκηνές από την ταινία Walk The Line ή μια σκηνή από ένα έργο για τους Beatles και αισθανόμουν πως κάτι μου έλειπε. Κάτι πραγματικά σημαντικό για τη ζωή μου… ήταν η μουσική και συγκεκριμένα το τραγούδι.

Umano: Άλλαξες και το όνομα σου, σε LittleStarRun. Όμορφο όνομα αλλά γιατί άλλαξες το δικό σου; 

Ένας φίλος μου από την Πορτογαλία, ο οποίος είναι διευθυντής κινηματογράφου, άρχισε να με αποκαλεί LittleStar. Έγινε ένα είδος προφητείας γιατί ξεκινούσα τότε με τη μουσική μου και το συναίσθημά του με ενθάρρυνε. Όπως οι πολεμιστές, που όταν ολοκληρώνουν τα δύσκολα καθήκοντα, τους δίνεται ένα νέο όνομα, το όνομα του πολεμιστή.

Tο LittleStarRun έγινε το όνομα του πολεμιστή μου και το μουσικό μου ψευδώνυμο.

Ανακάλυψα αργότερα ότι είναι το όνομα μιας μικρής περιοχής και ενός μικρού ποταμού στη Δυτική Βιρτζίνια. Αυτό για εμένα έχει ιδιαίτερο νόημα καθώς έχω πολλούς μουσικούς στην οικογένειά μου που εμπνέονται από τη μουσική Bluegrass και Folk / Appalachian Mountain, οπότε το γεγονός ότι ο ποταμός LittleStarRun βρίσκεται κοντά σε αυτή την περιοχή είναι μία περίεργη σύμπτωση. Το στοιχείο του νερού είναι τεράστια πηγή έμπνευσης για εμένα, επομένως όλα θα έλεγα πως έχουν μία πλήρη έννοια, ήταν ένα μικρό σημάδι από το σύμπαν.

Umano: Ποιες είναι οι αντιδράσεις γύρω από τη μουσική σου; 

Όταν κυκλοφόρησα το πρώτο single μου “Wilting” πήρα μια εκπληκτική ανταπόκριση και συγκινούμαι βαθειά όταν οι άνθρωποι μου λένε ότι τους άγγιξε το τραγούδι μου. Πρόσφατα παρακολούθησα μια παράσταση ενός γνωστού μουσικού της Πενσυλβανίας, το έργο του οποίου θαυμάζω και μου έκανε μια θαυμάσια φιλοφρόνηση… αυτό σήμαινε τον κόσμο για μένα!

Umano: Πες μας για το νέο σου άλμπουμ “THE HEIST”; 

Το ντεμπούτο άλμπουμ “The Heist” προγραμματίζω να κυκλοφορήσει μέσα στο 2018. Θα είναι διαθέσιμο σε bandcamp, spotify και σε ψηφιακές πλατφόρμες. Αυτό το άλμπουμ είναι ένα έργο αγάπης γιατί το ξεκίνησα στην Αθήνα και το συνέχισα στις Η.Π.Α. Τα τραγούδια αυτού του δίσκου είναι για εμένα ένα συναισθηματικό ταξίδι μετά από τόσα που συνέβησαν στη ζωή μου. Πρόκειται για ένα μείγμα τραγουδιών που αντανακλούν αυτά τα συναισθήματα και τις εμπειρίες. Αυτή τη στιγμή κυκλοφορεί το πρώτο single  “Wilting”, το οποίο θα βρίσκεται στο άλμπουμ.

Umano: Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; 

Θέλω να τελειώσω το πρώτο μου άλμπουμ και αργότερα να φτιάξω μια μπάντα για συναυλίες στις Η.Π.Α. και την Ευρώπη, αν το επιτρέπει η υγεία μου. Μου αρέσει πολύ να βρίσκομαι σε μια μπάντα, γι ‘αυτό ανυπομονώ πραγματικά. Συνθέτω ήδη τραγούδια για ταινίες και για την τηλεόραση και θα ήθελα μελλοντικά να συνθέσω περισσότερα τραγούδια για το θέατρο. Έζησα την εμπειρία όταν συνεργάστηκα με τον βραζιλιάνο καλλιτέχνη και παραγωγό Andre Graciotti για το έργο του CellarDoor, το οποίο θα κυκλοφορήσει φέτος, μία συνεργασία για την οποία είμαι πολύ ενθουσιασμένη. 

https://itunes.apple.com/us/album/wilting/1098334907?i=1098334912
http://littlestarrun.bandcamp.com/track/wilting