Γούντστοκ: Το θρυλικό ροκ φεστιβάλ του 1969

Το Γούντστοκ, το θρυλικό ροκ φεστιβάλ του 1969 που σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή. Έχουν περάσει πάνω από πενήντα χρόνια και ακόμα μιλάμε για αυτό.

Από τον Βασίλη Δεληβοριά

Η ιδέα για τη διοργάνωση της συναυλίας ήταν των Michael Lang, Artie Kornfeld, Joel Rosenman και John Roberts, μουσικών παραγωγών και επιχειρηματιών της εποχής. Θεώρησαν πως η διοργάνωση μιας τέτοιας συναυλίας θα ήταν πολύ κερδοφόρα. Τελικά, η συναυλία χρηματοδοτήθηκε από τους δύο τελευταίους. Στις αρχές του 1969 άρχισαν τις οικονομικές διαπραγματεύσεις με τους καλλιτέχνες που θα παρουσιάζονταν. Το κόστος των εισιτηρίων καθορίστηκε στα 18$ η προπώληση και 24$ η τιμή στην πύλη.

Κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ παρουσίασαν τη δουλειά τους τριάντα δύο καλλιτέχνες σε ένα ενθουσιώδες ακροατήριο, άνω του μισού εκατομμυρίου. Αρχικά το φεστιβάλ ήταν προγραμματισμένο για τριήμερη διάρκεια. Τελικά, προστέθηκε μία ακόμα ημέρα.

Γούντστοκ, το θρυλικό ροκ φεστιβάλ ξεκίνησε στις 15 και ολοκληρώθηκε στις 18 Αυγούστου του 1969.

Δε θεωρείται τυχαία μία από τις μεγαλύτερες και πιο κρίσιμες στιγμές στην ιστορία της μουσικής συνολικά. Σχεδόν όλα τα τότε πρώτα ονόματα της ροκ μουσικής βρέθηκαν στη σκηνή και έγιναν ένα με τον κόσμο. Οι Jefferson Airplane, Grateful Dead, The Who, Jimi Hendrix, Janis Joplin και Crosby, Stills, Nash & Young, Joan Baez, Santana, Joe Cocker, Blood Sweat & Tears και πολλοί άλλοι εμφανίστηκαν στη σκηνή του Γούντστοκ. Μια παρατεταμένη συναυλία που έμελλε να μείνει στην ιστορία. Μεγάλος απών ο John Lennon, στον οποίο οι αμερικανικές αρχές δεν επέτρεψαν να ταξιδέψει στις Η.Π.Α.

Το πλήθος είχε ξεκινήσει να μαζεύεται και να κατασκηνώνει από τις 13 Αυγούστου. Στις 15 ήταν πλέον αδύνατο να πλησιάσεις το σημείο. Οι καλλιτέχνες που εμφανίστηκαν μεταφέρθηκαν ως εκεί με ελικόπτερο.

Είχαν πουληθεί 100.000 εισιτήρια πριν τη συναυλία. Όταν ξεκίνησαν να καταφθάνουν σμήνη ανθρώπων, θεωρήθηκε ότι πλέον ήταν περιττά.

Οι διοργανωτές από αυτό το φεστιβάλ – αφού ο κόσμος δεν μπορούσε πλέον να ελεγχθεί για εισιτήρια – ήταν ένα βήμα πριν την πτώχευση. Τα επόμενα χρόνια φυσικά τα δικαιώματα της ταινίας και των ηχογραφήσεων τα οποία είχαν, τους αποζημίωσαν και με το παραπάνω. Αυτό που εντυπωσίασε περισσότερο τους διοργανωτές, τους καλλιτέχνες αλλά και τον κόσμο που το παρακολούθησε είναι πως μέσα από το Γούντστοκ οι άνθρωποι ενώθηκαν σαν ένας ενιαίος οργανισμός, ειρηνικά, με κοινό σκοπό και όραμα.

Η πλειοψηφία των ανθρώπων που παρακολούθησαν το φεστιβάλ άνηκαν στη γενιά που ονομάστηκε “αντικουλτούρα της δεκαετίας του 1960”.

Ένα πολιτιστικό και πολιτικοποιημένο κίνημα της δεκαετίας του ’60 που είχε ως αφετηρία την αντίθεση των νέων – και όχι μόνο – της εποχής στη στρατιωτική επέμβαση των Η.Π.Α. στο Βιετνάμ. Πολλοί θέλουν να παρουσιάσουν τη γενιά της εποχής ως επαναστάτες χωρίς αιτία που έβρισκαν δικαιολογίες για την ελεύθερη χρήση διαφόρων ουσιών.

Στην πραγματικότητα όμως, πρόκειται για μία γενιά που ήρθε σε ρήξη με το παλιό κατεστημένο και τα κακώς κείμενά του: φυλετικές διακρίσεις, περιορισμένες ατομικές ελευθερίες, σεξισμό, πολιτικές παρεμβάσεις.

Την πρώτη ημέρα του φεστιβάλ, την Παρασκευή, το βράδυ ξέσπασε μια βροχή η οποία δεν σταμάτησε μέχρι την επόμενη μέρα το πρωί. Όλα μετατράπηκαν σε ένα βουνό λάσπης και πολλοί φοβήθηκαν πως αυτό θα γινόταν αφορμή επεισοδίων, τα οποία δεν έγιναν ποτέ.

Το πλήθος παρέμενε συγκεντρωμένο και ενθουσιώδες.

Το Σάββατο το βράδυ αφού αντιμετωπίστηκαν οι ελλείψεις σε εφόδια, οι διοργανωτές και οι συμμετέχοντες αποφάσισαν να καλύψουν τον χαμένο χρόνο συνεχίζοντας τη συναυλία καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας.

Ξημερώματα Κυριακής, οι Who είχαν μόλις ξεκινήσει το δικό τους πρόγραμμα και ακολούθησαν οι Jefferson Airplane που παρέμειναν στη σκηνή μέχρι τις 09:30 το πρωί. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας η βροχή επέστρεψε αλλά ο κόσμος φάνηκε να το διασκεδάζει ακόμα περισσότερο. Τη Δευτέρα η γιορτή είχε πλέον τελειώσει και ο κόσμος άρχισε να παίρνει το δρόμο της επιστροφής.

Το Γούντστοκ, για όσους το έζησαν, συμβολίζει το όνειρο του παραδείσου, την προσμονή μιας ολόκληρης γενιάς για ένα κόσμο γεμάτο αγάπη, ειρήνη, αλληλεγγύη, ισότητα και κοινοκτημοσύνη. Ήταν η ελπίδα πολλών ανθρώπων πως το αύριο θα είναι πιο έντιμο από το χθες. Ίσως τα λόγια της Janis Joplin να είναι σήμερα πιο επίκαιρα από ποτέ:

«Υπήρχαν τελικά πάρα πολλοί από εμάς. Ως τότε πιστεύαμε ότι ήμαστε μια μικρή ομάδα παράξενων».

Φωτογραφίες: Warner, woodstock.com – Πηγές: woodstock.com,en.wikipedia.org