Τι μας δίδαξε η ελληνική τηλεόραση, με το φετινό της πρόγραμμα 2021-2022;

Από την Μαριλένα Βλάχου

Twitter: Γιατί κάποιοι φοβούνται τον κόσμο του;

Τα βραβεία του Ι. Μπότση και του Δ.Κ.

Οκτώ καταραμένες ταινίες

Δε θα ήθελα να ασχοληθώ με την ελληνική τηλεόραση αλλά νομίζω πρέπει. Για τα δικά μου γούστα, το πρόγραμμά της ήταν και θα είναι κάτι παραπάνω από αδιάφορο. Φτηνές ψυχαγωγικές εκπομπές, προγράμματα, ψεύτικοι άνθρωποι με μποτοξαρισμένα χαμόγελα, reality και σειρές της κακιάς ώρας.

Τα προγράμματα της ελληνικής τηλεόρασης είναι δομημένα για να απευθύνονται σε ανθρώπους χαμηλής νοημοσύνης. Και αυτό ισχύει από τα ψυχαγωγικά μέχρι τα ενημερωτικά.

Αναμένοντας με «λαχτάρα» τη νέα τηλεοπτική χρονιά, θα ήθελα να σταθώ σε κάποια σημεία από τα οποία διδαχτήκαμε από το φετινό της πρόγραμμα 2021-2022.

Τι μας δίδαξε η ελληνική τηλεόραση 2021-2022;

Ελάτε και εσείς στην παρέα μας στο Facebook, κάνοντας like στη σελίδα μας.

Πώς να μετατρέπουμε ένα όμορφο λογοτεχνικό βιβλίο σε σαπουνόπερα

Οι βασικές διαφορές της σειράς από το βιβλίο «Σασμός» δεν είναι μεγάλες, είναι τεράστιες. Στην πραγματικότητα το μόνο που έχουν κοινό είναι ο τίτλος και κάποια πρωταγωνιστικά ονόματα. Και αναρωτήθηκα, πώς επέτρεψε ο συγγραφέας, ο δημιουργός του βιβλίου, Σπύρος Πετρουλάκης, να αλλοιώσουν το μυθιστόρημά του; Μάλλον θα ήταν πολλά τα χρήματα και γλυκιά η δόξα.

Πώς να «ξεπλένουμε» βιαστές και παιδοβιαστές

Η αλήθεια είναι πως στη φετινή τηλεοπτική σεζόν έπεσαν πολλές μάσκες. Άνθρωποι και καλά του «πνεύματος», έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο μέσα από ατάκες όπως: «Ο Φιλιππίδης είναι πολύ καλός σκηνοθέτης», «Ο Λιγνάδης πολεμάει με τα σκοτάδια του», «Φταίνε τα θύματα που κουνιούνται για να πάρουν ένα ρόλο», «Σε εμένα αυτό (σ.σ. εννοώντας την σεξουαλική παρενόχληση) δεν έχει συμβεί, γιατί με έχουν αναθρέψει σωστά», «Τον Λιγνάδη τον αγαπάω…» και πολλά άλλα.

Μετά από όλα αυτά, τα λόγια περισσεύουν.

Η τηλεόραση είναι «οικογενειακή» υπόθεση

Όλα τα πρόσωπα που εργάζονται στην τηλεόραση, αν το παρατηρήσετε, με κάποιο τρόπο συνδέονται μεταξύ τους. Μα θα είναι φίλοι, γνωστοί, συγγενείς… κάπως συνδέονται μεταξύ τους. Αντιλαμβανόμαστε πως στην τηλεόραση δεν υπάρχει αξιοκρατία (σ.σ. ανάθεμα και αν υπήρξε ποτέ) και πως οι «θέσεις εργασίας» δίνονται μάλλον εργολαβικά κυρίως λόγω «χαρών» και γνωριμιών.

Τι μας δίδαξε η ελληνική τηλεόραση;

Θα πρέπει να είμαστε ευτυχισμένοι, ότι και αν συμβαίνει.

Όποιος έχει δει την υπέροχη ταινία του Netflix “Don’t look up” με τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο και την Μέριλ Στριπ, θα καταλάβει απόλυτα τι εννοώ.

Τα προγράμματα της τηλεόρασης και οι παρουσιαστές τους προσπαθούν να δημιουργήσουν μία εικονική πραγματικότητα όπου όλοι είμαστε χαρούμενοι, έχουμε χρήματα και περνάμε καλά. Τι σημασία έχει αν στην Ελλάδα και στον κόσμο συμβαίνουν σημαντικές δραματικές εξελίξεις; Καμία! Όλοι θα πρέπει να «χαιρόμαστε» με τα χάλια μας γιατί αυτό προστάζουν κάποιοι.

Πλύση εγκεφάλου από όλες τις εκπομπές

Μία ώρα να δει κάποιος τηλεόραση είναι αρκετή για να καταλάβει την πλύση εγκεφάλου που προσπαθούν να κάνουν είτε οι ψυχαγωγικές είτε οι ενημερωτικές εκπομπές. Μηνύματα, κρυφά και φανερά, που υποστηρίζονται με πάθος από τους παρουσιαστές προς μία κατεύθυνση, την κατεύθυνση που ο κάθε καναλάρχης επιθυμεί.

Τα reality αρχίζουν να «ξεθωριάζουν»

Τα φετινά reality σημείωσαν πολύ χαμηλές θεαματικότητες και οι τηλεθεατές τους γύρισαν την πλάτη. Ο κυριότερος λόγος, όσο και να προσπαθούν οι παραγωγές τους να το καλύψουν, είναι πως οι τηλεθεατές κατάλαβαν πως τα περισσότερα είναι στημένα και ανούσια. Ας ελπίσουμε πως θα συμβεί το ίδιο και τη νέα τηλεοπτική χρονιά. Γιατί είναι προτιμότερο μία σαπουνόπερα/σειρά όπως ο «Σασμός» παρά ένα reality.

Δεν αποχωρίζονται την «καρέκλα»

Βαρεθήκαμε να βλέπουμε τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα. Αν γυρίζαμε στα 90s, θα βλέπαμε πως τα περισσότερα πρόσωπα από εκείνα τα χρόνια παραμένουν στις ίδιες θέσεις μέχρι και σήμερα. Αυτό συμβαίνει γιατί φέρνουν νούμερα; Όχι, το κάθε άλλο. Τα νούμερα των εκπομπών τους είναι χαμηλά. Αυτό συμβαίνει αφενός γιατί δε μπορούν να αφήσουν την καρέκλα και αφετέρου γιατί είπαμε, η τηλεόραση είναι «οικογενειακή υπόθεση».

Ο θάνατος της δημοσιογραφίας

Στην τηλεοπτική σεζόν 2021-2022 ζήσαμε τον οριστικό θάνατο της δημοσιογραφίας και της ενημέρωσης, μαζί και της ΕΣΗΕΑ. Και τι δεν είδαμε από τα δελτία ειδήσεων… Από fake news, προπαγάνδα, παράθυρα με βουλευτές μόνο του κυβερνώντος κόμματος, υπόκρυψη σημαντικών ειδήσεων και πολύ, μα πολύ Ρούλα Πισπιρίγκου.
Αυτές ήταν μερικές παρατηρήσεις για την τηλεοπτική χρονιά που πέρασε, αναμένουμε την νέα, αν και διαισθάνομαι πως θα είναι χειρότερη.

Η αντιμετώπιση της συναυλίας ειρήνης από τα Μ.Μ.Ε.

Comments are closed.