Τέσσερις ηθοποιοί συναντούν τον Ντοστογιέφσκι και έρχονται αντιμέτωποι με τους χαρακτήρες που δημιούργησε ο μεγάλος συγγραφέας.
Σε μια μικρή πόλη της Γερμανίας, αριστοκράτες, κοινοί θνητοί και απατεώνες επιδίδονται με πάθος στα τυχερά παιχνίδια. Με άκρατο κυνισμό και με σαφείς διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις τζογάρουν χρήματα, ανθρώπους και αισθήματα. Εκεί, σε αυτή τη μικρογραφία της Ευρώπης με τις πολλές γλώσσες, τις διαφορετικές νοοτροπίες και με τις ιδιαιτερότητες κάθε λαού, ο Αλεξέι Ιβάνοβιτς θα παρασυρθεί στη δίνη του αδιέξοδου έρωτα και θα παίξει στη ρουλέτα κάθε ίχνος αξιοπρέπειας.
Τέσσερις χαρακτήρες του Ντοστογιέφσκι, εγκλωβισμένοι στα πάθη και στα λάθη τους και τέσσερις ηθοποιοί που καλούνται να τους υποδυθούν.
Τέσσερις ηθοποιοί «ζωντανεύουν» το μυθιστόρημα Ο Παίκτης του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι στο Θέατρο 104. Μας μίλησαν για τους προβληματισμούς, τις εμμονές και τους προσωπικούς εφιάλτες των ρόλων που υποδύονται.
Ιωσήφ Ιωσηφίδης (Αλεξέι Ιβάνοβιτς)
«Ο Ντοστογιέφσκι μου φόρτωσε τα πάθη του. Με έκανε τζογαδόρο από έρωτα, με έκανε αδύναμο απέναντι στο άλλο φύλο. Είχε την ιδέα, στις είκοσι έξι μέρες που έγραψε το έργο, να με ταλαιπωρήσει, να με παιδέψει και να με ειρωνευτεί με πολλούς τρόπους. Από έναν απλό και ασήμαντο ουτσίτελ, παιδαγωγό των παιδιών του στρατηγού, με έκανε – εξαιτίας του έρωτα – παθιασμένο τζογαδόρο, που φτάνει στα όρια της αλαζονείας όταν αποκτάει – πρόσκαιρα – χρήματα και που φυσικά πληρώνει στο τέλος την αλαζονεία του αυτή.
Με έσυρε σε καζίνα, φυλακές, κρεβάτια περίεργων γυναικών, έγινα υποτακτικός ανόητων αφεντικών και τελικά με άφησε στο έλεος της τύχης, που σε όλο το έργο με κρατάει από το χέρι και με στροβιλίζει κατά το δοκούν. Ευχαριστώ κύριε Φιόντορ για την πολύτιμη εμπειρία ζωής. Τώρα μπορείτε να φύγετε μπροστά από τον καθρέφτη».
Βασιλική Διαλυνά (Αντανίνα Βασίλιεβνα Ταρασέβιτσα / Γιαγιά)
«Είμαι η Αντανίνα Βασίλιεβνα Ταρασέβιτσα. Είμαι εβδομήντα χρόνων. Εβδομήντα χρόνων σε μια εποχή που σαν ξεπερνάς τα τριάντα πέντε θεωρείσαι πλέον γριά. Χεχεχεχε, ακόμα κι εγώ γελάω καθώς βλέπω τα γουρλωμένα μάτια τους να με κοιτάζουν προσπαθώντας να καταλάβουν αν ζω ακόμα… Είμαι η Αντανίνα Βασίλιεβνα. Η Μπαμπουλίνκα. Όλοι με σέβονται γιατί με φοβούνται. Με φοβούνται γιατί έχω αυτό που επιθυμούν. Λεφτά. Και περιμένουν να πεθάνω. Τίποτα δε μου λείπει. Έχω τα λεφτά μου, τα κτήματά μου, το αξίωμά μου, τους υπηρέτες μου, το σαμοβάρι μου. Είμαι η παλιά Ρωσία. Είμαι η Μόσχα. Βαριέμαι μοναχά. Κι αυτή η Ρουλέτα μου θυμίζει τα νιάτα μου. Δε φοβάμαι να πεθάνω. Αλλά δε θα τους κάνω το χατίρι τόσο εύκολα. Η Ρουλέτα. Αυτή θα παρατείνει την ύπαρξή μου. Τη μεγάλη ζωή. Την Αυτοκρατορία. Ο τελευταίος ρόγχος μου. Στη Μόσχα. Στο Θεό μου. Υμείς Όψεσθε».
Αλέξανδρος Τούντας (Στρατηγός Ζαγκοριάνσκι)
«Στρατηγός Ζαγκοριάνσκι. Μεσόκοπος στρατηγός εν αποστρατεία. Έχει χάσει την γυναίκα του με την οποία έχει κάνει δύο παιδιά, μαζί του ζει και η θετή του κόρη Πωλίνα καθώς και ο δάσκαλος των παιδιών, Αλεξέι Ιβάνοβιτς. Ταξιδεύουν στην Ευρώπη. Θεωρείται ισχυρός και εύρωστος Ρώσος ευγενής. Διοργανώνει δείπνα εντυπωσιασμού, όμως είναι απένταρος. Έχει υποθηκεύσει όλη του την περιουσία στον Γάλλο μαρκήσιο Ντε Γκριέ. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι ο έρωτάς του με την μυστηριώδη, σαγηνευτική, κατά πολύ νεότερή του Γαλλίδα Μπλανς Ντε Κομένζ, η οποία όμως ενδιαφέρεται μόνο για την κληρονομιά που περιμένει ο Στρατηγός από την βαθύπλουτη, ετοιμοθάνατη θεία του Αντονίνα Βασίλιεβνα. Η θεία όμως γίνεται καλά, ο στρατηγός χάνει το ελάχιστο κύρος και αξιοπρέπεια που του είχε απομείνει και οδηγείται στην συντριβή».
Κορίνα Θεοδωρίδου (Πωλίνα Αλεξάντροβνα)
«Είμαι η προγονή του στρατηγού Ζαγοριάνσκι. Μετά το θάνατο της μητέρας μου αναγκάστηκα να μείνω με τον στρατηγό και να τον ακολουθήσω μαζί με τα δύο μικρότερα αδέλφια μου. Δεν έχω χρήματα και εξαρτώμαι πλήρως από αυτόν. Ερωτεύομαι το «φαίνεσθαι» του Γάλλου Μαρκησίου Ντε Γκριέ, πιστεύοντας ότι θα με οδηγήσει σε μια καλύτερη ζωή και θα εξασφαλίσει εμένα και τα αδέλφια μου. Η σχέση μου όμως με τον Αλεξέι Ιβάνοβιτς – το δάσκαλο των παιδιών – είναι βαθύτερη και ταραχώδης. Ένα συνεχές παιχνίδι εξουσίας μεταξύ της οικονομικής εξασφάλισης και της πηγαίας έλξης. Τον αναγκάζω να παίζει στη ρουλέτα για εμένα και βάζω διαρκώς εμπόδια στην μεταξύ μας επικοινωνία ώστε να αποφύγω να αντιμετωπίσω τους φόβους μου. Είμαι μόνη και πρέπει να παλέψω. Και κανείς δεν το βλέπει. Και πρέπει να κρυφτώ. Όταν ο Ντε Γκριέ με παρατάει, ο Αλεξέι είναι ένας μονόδρομος γεμάτος προσωπικούς εφιάλτες και στοιχήματα.».
Τους τέσσερις χαρακτήρες θα τους συναντήσετε στην παράσταση Ο Παίκτης, στο θέατρο Θέατρο 104. Περισσότερες πληροφορίες: https://umano.gr/o-paixtis-tou-fyodor-dostoevsky-sto-theatro-104/
Σχετικά άρθρα:
https://umano.gr/o-ithopoios-mixalis-syriopoulos-grafei-os-tzordi/
https://umano.gr/deka-i-omada-theatrou-pou-ksexorizei/
https://umano.gr/o-erotokritos-tou-vitsentzou-kornarou/
https://umano.gr/ithopoioi-pou-ypodythikan-ton-batman/
Comments are closed.