Τα πιο γνωστά σκάνδαλα που απασχόλησαν τον Τύπο – Β΄ Μέρος

Τα πιο γνωστά σκάνδαλα διασημοτήτων που απασχόλησαν τον Τύπο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Β΄ Μέρος

Από την Μαριλένα Βλάχου

Συνεχίζουμε το αφιέρωμά μας στα διάφορα σκάνδαλα διασημοτήτων που απασχόλησαν κατά καιρούς τον Τύπο. Κάποια «θάφτηκαν», άλλα προκάλεσαν θυελλώδεις αντιδράσεις, άλλα διήρκεσαν χρόνια και κάποια άλλα αποδείχτηκαν σκευωρίες.

Το αφιέρωμά μας χωρίζεται σε δύο μέρη, συνεχίζουμε με το δεύτερο. Διαβάστε το πρώτο εδώ.

Τα πιο γνωστά σκάνδαλα που απασχόλησαν τον Τύπο

Ο Γουόλτ Ντίσνεϊ και η δημιουργός ταινιών των Ναζί

Η Λένι Ρίφενσταλ ήταν ηθοποιός και σκηνοθέτις. Υπήρξε στενή συνεργάτιδα του Χίτλερ και δημιουργός ναζιστικών ταινιών. Ανάμεσά τους, η ταινία Ο Θρίαμβος της Θέλησης (Triumph des Willens) που έγινε συνώνυμο της ναζιστικής προπαγάνδας στη μεγάλη οθόνη. Τον Φεβρουάριο του 1937, η Ρίφενσταλ δήλωσε με ενθουσιασμό σε έναν δημοσιογράφο του News Detroit «Για μένα, ο Χίτλερ είναι ο μεγαλύτερος άνθρωπος που έζησε ποτέ. Είναι αληθινός, χωρίς λάθη, τόσο απλός και ταυτόχρονα με ανδρική δύναμη».

Με το ντοκιμαντέρ της Ολύμπια, για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο, έγινε ευρύτερα γνωστή στο εξωτερικό. Η πρώτη δημόσια προβολή του ντοκιμαντέρ παρουσιάστηκε ανήμερα των γενεθλίων του Χίτλερ, τον Απρίλιο του 1938. Για να προωθήσει το Ολύμπια, η Ρίφενσταλ ξεκίνησε μία περιοδεία στις Η.Π.Α.

Στις 4 Νοεμβρίου του 1938, πέντε ημέρες πριν από την Kristallnacht (σ.σ. η νύχτα των Κρυστάλλων), η Λένι Ρίφενσταλ έφθασε στη Νέα Υόρκη.

Η νύχτα που ονομάστηκε Kristallnacht ήταν αυτή κατά την οποία ξεκίνησαν οι βιαιοπραγίες εναντίον των Εβραίων και αποτέλεσε την αρχή του Ολοκαυτώματος. Άρχισαν να καίγονται συναγωγές, να καταστρέφονται εβραϊκά σπίτια και επιχειρήσεις, να καίγονται βιβλία…

Φτάνοντας στην Αμερική μόνο τρία άτομα συναντήθηκαν με την Ρίφενσταλ στο αεροδρόμιο. Όταν τα νέα για την Kristallnacht έφτασαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, η ίδια υπερασπίστηκε δημόσια τον Χίτλερ.

Η Γουόλτ Ντίσνεϊ ήταν το μοναδικό αμερικανικό στούντιο που δέχτηκε να συναντηθεί με την Λένι Ρίφενσταλ.

Στις 3 Δεκεμβρίου 1938, ο Γούολτ Ντίσνεϊ ξενάγησε τη σκηνοθέτιδα των ναζί στα στούντιο της Ντίσνεϊ και της παρουσίασε τα πρώτα σκίτσα από τη Φαντασία, που τότε βρίσκονταν σε εξέλιξη. Επίσης, οργάνωσε μία προβολή για το επερχόμενο ντοκιμαντέρ της, Ολύμπια.

Οι κατηγορίες για παιδεραστία εναντίον του Μάικλ Τζάκσον

Τον Φεβρουάριο του 2003, στο ντοκιμαντέρ του Μάρτιν Μπασίρ, Living with Michael Jackson – αφιερωμένο στη ζωή με τον τραγουδιστή – ο Τζάκσον παραδέχτηκε πως κοιμόταν στο ίδιο δωμάτιο με ένα αγόρι ηλικίας δώδεκα χρόνων. Ο ίδιος υποστήριξε ότι κοιμόταν σε σλίπινγκ μπανγκ και πως δε έβρισκε κάτι κακό στο να κοιμάται με ένα δωδεκάχρονο αγόρι στο ίδιο δωμάτιο, αφού στην οικογένειά του μοιράζονταν όλοι το ίδιο κρεβάτι.

Στις 18 Δεκεμβρίου 2003, οι αρχές της Σάντα Μπάρμπαρα κατηγόρησαν επίσημα τον Μάικλ Τζάκσον για τη σεξουαλική παρενόχληση εννέα παιδιών. Ο Τζάκσον αρνήθηκε τις κατηγορίες.

Η δίκη ξεκίνησε στις 31 Ιανουαρίου του 2005, στη Σάντα Μαρία της Καλιφόρνια και διήρκεσε μέχρι τα τέλη Μαΐου. Στις 13 Ιουνίου 2005, ο Τζάκσον αθωώθηκε από όλες τις κατηγορίες.

Το 2013, μετά το θάνατο του Μάικλ Τζάκσον, ο χορογράφος Γουέιντ Ρόμπσον κατέθεσε αγωγή με την οποία ισχυριζόταν ότι ο Τζάκσον τον κακοποιούσε σεξουαλικά για επτά χρόνια, από την ηλικία των επτά ετών. Το 2014, μια παρόμοια καταγγελία κατατέθηκε από τον Τζέιμς Σέιφτσακ, ο οποίος επικαλέστηκε σεξουαλική κακοποίηση από τον τραγουδιστή για διάστημα τεσσάρων ετών, από την ηλικία των δέκα.

Και οι δύο είχαν καταθέσει στη δίκη του 1993 υπέρ του Τζάκσον. Ο Ρόμπσον το έκανε πάλι το 2005.

Οι ιστορίες τους έγιναν το θέμα του ντοκιμαντέρ Leaving Neverland, που προβλήθηκε τον Ιανουάριο του 2019 από το κανάλι HBO. Το ντοκιμαντέρ κάλυψε τους ισχυρισμούς τους για σεξουαλική κακοποίηση από τον Τζάκσον, με γραφικές λεπτομέρειες. Η οικογένεια του Τζάκσον το καταδίκασε. Αρκετοί ραδιοφωνικοί σταθμοί στη Νέα Ζηλανδία, τον Καναδά, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις Κάτω Χώρες αφαίρεσαν τα τραγούδια του Τζάκσον από το πρόγραμμά τους.

Οι κατηγορίες της Πατρίσια Ντάγκλας

Το 1937, το στούντιο παραγωγής MGM (Metro-Goldwyn-Mayer Studios) διοργάνωσε ένα πάρτι για την οικονομική επιτυχία που είχε μέχρι τότε. Το πάρτι πραγματοποιήθηκε σε ένα ξενοδοχείο και παρευρισκόμενοι ήταν όλοι οι σταρ της εταιρείας. Παράλληλα, οργανώθηκε και ένα ιδιωτικό πάρτι, από τον παραγωγό ταινιών και μέλος της εταιρείας Λουίς Μπ. Μάγερ, για όλα τα μεγαλοστελέχη της MGM. Το πάρτι πραγματοποιήθηκε στο ράντζο Hal Roach, γνωστό σήμερα σαν Beverlywood.

Η Πατρίσια Ντάγκλας εκείνη την εποχή ήταν είκοσι χρόνων. Η Ντάγκλας ήταν μία κοπέλα από την επαρχία του Μιζούρι και ονειρευόταν να γίνει σταρ του Χόλιγουντ. Είχε παίξει κάποιους μικρούς ρόλους σε μερικές ταινίες και είχε ασχοληθεί με το χορό. Δέχτηκε τηλεφώνημα από την εταιρεία-κολοσσό MGM για να συμμετάσχει με κάποιο μικρό ρόλο σε μία παραγωγή.

Εκατόν είκοσι χορεύτριες είχαν επιλεγεί για να ψυχαγωγήσουν τα μεγαλοστέλεχη της MGM στο πάρτι. Ανάμεσά τους και η Πατρίσια Ντάγκλας.

Τις οδήγησαν στο απομονωμένο ράντζο και, προς μεγάλη τους έκπληξη, συνειδητοποίησαν πως δεν υπήρχαν στούντιο, φώτα, κάμερες ή σκηνοθέτης για να γυρίσουν κάποια ταινία. Είχαν εξαπατηθεί και παρέμεναν εγκλωβισμένες με απώτερο σκοπό να ψυχαγωγήσουν 282 μεθυσμένους άντρες. Δεν είχαν τρόπο να διαφύγουν. Η κατάσταση ξέφυγε καθώς τα στελέχη της MGM πίστευαν πως τα κορίτσια ήταν «κάτι άλλο» και όχι ηθοποιοί που είχαν πάει για να συμμετάσχουν σε ταινία, όπως τις είχαν ενημερώσει.

Σε εκείνο το πάρτι, η Πατρίσια Ντάγκλας βιάστηκε βίαια.

Σε αντίθεση με άλλους αστέρες και μη του Χόλιγουντ, αρνήθηκε να εξαγοραστεί και επέλεξε να ασκήσει αγωγή εναντίον του στελέχους της MGM, Ντέιβιντ Ρος. Η MGM αντέδρασε αστραπιαία, σκαλίζοντας το παρελθόν της Ντάγκλας με σκοπό να ανακαλύψει τις «βρομιές» της. Μη μπορώντας να της προσάψουν κάτι μεμπτό, εξαγόραζαν ανθρώπους για να ισχυριστούν πως η Ντάγκλας ήταν ελαφρών ηθών και πως είχε μεταδιδόμενες σεξουαλικές ασθένειες. Ο χαρακτήρας αλλά και η καριέρα της καταστράφηκαν.

Χαρακτηριστική ήταν η κουβέντα του γενικού διευθυντή της MGM, Έντι Μάνιξ «Την Ντάγκλας την “σκοτώσαμε”».

Ο βοηθός του χώρου στάθμευσης στο ράντσο, αρχικά είχε ισχυριστεί ότι είδε την επίθεση, αλλά αργότερα άλλαξε γνώμη. Στη συνέχεια, τα παιδιά του παραδέχθηκαν ότι οι μεταγενέστερες δηλώσεις του ήταν αναληθείς. Το 2007, η ταινία-ντοκιμαντέρ Girl 27, από τον συγγραφέα-σκηνοθέτη Ντέιβιντ Στεν, αναφέρθηκε και στο βιασμό της Ντάγκλας.

Οι κατηγορίες και η καταδίκη του Μπιλ Κόσμπι

Υπήρχαν «ψίθυροι» για καταγγελίες εναντίον του Κόσμπι για σεξουαλική κακοποίηση, σεξουαλική παρενόχληση αλλά και σεξουαλική κακοποίηση παιδιών, που έλαβαν χώρα κυρίως στα μέσα της δεκαετίας του ‘60. Ποτέ όμως δεν είχαν λάβει μεγάλη δημοσιότητα.

Όλα άλλαξαν το 2014 όταν ο σταντ απ κωμικός ηθοποιός Χάνιμπαλ Μπάυρες σε ένα από τα νούμερά του αποκάλεσε δημόσια βιαστή τον Μπιλ Κόσμπι. Το βίντεο διαδόθηκε σε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και έγινε viral. Το αποτέλεσμα ήταν όλο και περισσότερες γυναίκες να καταγγέλλουν πως έχουν δεχτεί επίθεση από τον ηθοποιό. Οι ημερομηνίες των καταγγελιών κυμαίνονταν από το 1965 έως το 2008, σε δέκα πολιτείες των ΗΠΑ και μία καναδική επαρχία.

Μέχρι σήμερα, εξήντα γυναίκες δήλωσαν πως υπήρξαν θύματα του Μπιλ Κόσμπι.

Ο Μπιλ Κόσμπι αρνείται τις κατηγορίες και δηλώνει αθώος. Οι περισσότερες από τις καταγγελίες παραγκωνίζονται από τη νομοθεσία και άλλες παραγράφονται. Από τον Νοέμβριο του 2015, οκτώ συναφή αστικά αδικήματα ήταν ενεργά κατά του Κόσμπι. Την ίδια χρονιά, ορισμένα δικαστικά αρχεία του 2004 για την υπόθεση της Άντρεα Κόνσταντ απελευθερώθηκαν και δημοσιεύτηκαν στο κοινό. Η Κόνσταντ κατηγορεί τον Μπιλ Κόσμπι πως την νάρκωσε και τη βίασε. Ο ίδιος ο Κόσμπι, σε μαρτυρία του στο δικαστήριο, παραδέχτηκε τη χρήση κατασταλτικής ουσίας για περιστασιακό σεξ με μία σειρά από νεαρές γυναίκες. Αναγνώρισε πως η διανομή του συνταγογραφούμενου φαρμάκου ήταν παράνομη.

Με βάση τα περιστατικά του 2004 και τις κατηγορίες της Κόνσταντ, ο Μπιλ Κόσμπι κρίθηκε ένοχος στις 26 Απριλίου του 2018.

Καταδικάστηκε σε τρία έως δέκα χρόνια σε κρατική φυλακή και πρόστιμο ύψους 25.000 δολαρίων. Να σημειώσουμε πως στη δίκη της Κόνσταντ εναντίον του Κόσμπι κατέθεσαν και άλλες κακοποιημένες από τον ίδιο γυναίκες, που δε μπορούσαν να προχωρήσουν σε δίκη.

Η δολοφονία του ράπερ 2Pac

O Σακούρ Τούπακ (2Pac) υπήρξε ένας από τους καλύτερους ράπερ όλων των εποχών. Με πωλήσεις δίσκων άνω των 75 εκατομμυρίων παγκοσμίως, το αμερικανικό περιοδικό Rolling Stone τον συμπεριλαμβάνει στη λίστα με τους εκατό καλύτερους καλλιτέχνες όλων των εποχών. Στα τραγούδια του ο Τούπακ ασχολούνταν με κοινωνικά θέματα που μάστιζαν τις πόλεις. Μέχρι σήμερα, θεωρείται σύμβολο αντίστασης και ακτιβισμού ενάντια στην ανισότητα.

Τη νύχτα της 7ης Σεπτεμβρίου 1996, ο Τούπακ βρισκόταν καλεσμένος σε κάποιο πάρτι στο Λας Βέγκας. Όταν αποχώρησε από το πάρτι, μπήκε στο αυτοκίνητό του μαζί με τον Suge Knight, ιδρυτή της Death Row Records. Στις 23:15 το αυτοκίνητο του Τούπακ ήταν σταματημένο σε φανάρι όταν δέχτηκε επίθεση από επιβάτη άγνωστου αυτοκινήτου – μαρτυρίες κάνουν λόγο για μία ασημένια Κάντιλακ – με τέσσερις σφαίρες. Μία από τις σφαίρες τον χτύπησε στον πνεύμονα. Ο συνοδηγός του, Suge Knight, τραυματίστηκε μόνο από θραύσματα.

Ο Τούπακ οδηγείται στο νοσοκομείο, όπου πεθαίνει από εσωτερική αιμορραγία στις 13 Σεπτεμβρίου 1996, σε ηλικία μόλις είκοσι πέντε ετών.

To 2002, οι Los Angeles Times δημοσίευσαν ένα άρθρο με την έρευνα του δημοσιογράφου Τσακ Φίλιπς, με τίτλο «Ποιος σκότωσε τον Τούπακ;», βασισμένο σε μία μακροχρόνια έρευνα. Οι πληροφορίες που συγκέντρωσε η εφημερίδα έδειχναν ως υπεύθυνους των πυροβολισμών μέλη της συμμορία Southside Crips, της περιοχής Compton. Πιο συγκεκριμένα, το άρθρο έριχνε ευθύνες στον Ορλάντο Άντερσον, μέλος της συμμορίας και ανέφερε επίσης την ανάμιξη του πετυχημένου ράπερ, The Notorious B.I.G. (Biggie), μουσικού αντιπάλου του Τούπακ εκείνη την εποχή.

Οι δύο υποτιθέμενοι δράστες είχαν αρνηθεί τις κατηγορίες.

Ο Ορλάντο Άντερσον την ημέρα του θανάτου του Τούπακ είχε έναν έντονο καβγά με τον ίδιο, στο λόμπι του ξενοδοχείου στο Λας Βέγκας. Η αστυνομία όμως τον απέρριψε από πιθανό ύποπτο καθώς ο καβγάς είχε γίνει πολλές ώρες πριν τη δολοφονία. Ο Ορλάντο Άντερσον έπεσε νεκρός στις 29 Μαΐου του 1998 από ανταλλαγή πυροβολισμών μεταξύ συμμοριών που δεν είχαν σχέση με το άλλο περιστατικό, σύμφωνα με το πόρισμα της αστυνομίας. Εκείνη την περίοδο ο Άντερσον ετοιμαζόταν να φτιάξει τη δική του δισκογραφική εταιρεία.

Ο εξίσου πετυχημένος ράπερ Notorious B.I.G., γνωρίστηκε με τον Τούπακ το 1993 και ήταν φίλοι. Δημιουργήθηκε μία έντονη αντιπαλότητα μεταξύ τους αργότερα, εξαιτίας των δισκογραφικών τους εταιρειών. Όταν ο Notorious B.I.G κατηγορήθηκε σαν ύποπτος για τη δολοφονία του Τούπακ, η οικογένειά του κατάφερε να αποδείξει πως την ώρα της επίθεσης εκείνος εργαζόταν στο στούντιο. Στις 9 Μαρτίου 1997, έξι μήνες μετά τη δολοφονία του Τούπακ, ο Notorious B.I.G  δέχεται τέσσερις πυροβολισμούς μέσα στο αυτοκίνητό του στο Λος Άντζελες από άγνωστο δράστη. Πεθαίνει ακαριαία, σε ηλικία είκοσι πέντε ετών.

Είκοσι τρία χρόνια αργότερα και οι τρεις δολοφονίες παραμένουν ανεξιχνίαστες.

Η ταινία Biggie & Tupac (2002) του Νικ Μπρούμφιλντ είναι αφιερωμένη στους δύο αδικοχαμένους ράπερ. Στην ταινία του ο Μπρούμφιλντ υπονοεί ότι και οι δύο δολοφονίες σχεδιάστηκαν από τον ιδρυτή της Death Row Records, Suge Knight. Επίσης, αφήνει να εννοηθεί ότι η αστυνομία συνωμότησε και κάλυψε τα γεγονότα.

Σε μία συνέντευξη που έδωσε ο Μπρούμφιλντ στο ραδιόφωνο του BBC το 2005, όταν ρωτήθηκε «Ποιος σκότωσε τον Τούπακ;» απάντησε «Ο μεγάλος τύπος δίπλα του στο αυτοκίνητο… ο Suge Knight».

Πηγή: Documentary Film: Girl 27,npr.org, newyorker.com, hollywoodreporter.com, bbc.com, nytimes.com, latimes.com, kristof.blogs.nytimes.com, listverse.com, newsbeast.gr, abcnews.go.com, biography.com, en.wikipedia.org