Stranger Things: Μήπως έχουμε χαμηλές απαιτήσεις;

Stranger Things, μήπως σαν κοινό έχουμε χαμηλές απαιτήσεις από τη χαρά μας που βγήκε η τέταρτη σεζόν;

Από την Μαριλένα Βλάχου

Διαβάζω τα σχόλια του κόσμου για την τέταρτη σεζόν του «Stranger Things» και είναι όλα διθυραμβικά. Οι δε τίτλοι, σε διάφορα blog και ειδησεογραφικά site, είναι κάτι παραπάνω από διθυραμβικοί! Προσωπικά την είδα τη σειρά και καλούμαι τώρα να κάνω τον κακό του χωριού καθώς για εμένα δεν είναι όλα τόσο «υπέροχα» (γέλια).

Πριν αρχίσετε να βαράτε όλοι μαζί (γέλια) να ξεκαθαρίσω πως στο συγκεκριμένο άρθρο εκφέρω καθαρά την προσωπική μου εκτίμηση για τον τέταρτο κύκλο της σειράς. Όσοι δεν αντέχετε την κριτική για την αγαπημένη σας σειρά, ψάξτε στο διαδίκτυο, θα βρείτε χιλιάδες τίτλους στα ελληνικά και στα αγγλικά με άριστες κριτικές.

Τι είναι το «Stranger Things»;

Το «Stranger Things» είναι μια αμερικανική τηλεοπτική σειρά επιστημονικής φαντασίας που δημιουργήθηκε από τους αδελφούς Ντάφερ (Duffer Brothers) και είναι πράγματι, μία πρωτότυπη σειρά του NETFLIX.

Η πρώτη σεζόν της σειράς κυκλοφόρησε στο Netflix στις 15 Ιουλίου 2016. Ακολούθησαν η δεύτερη τον Οκτώβριο του 2017, η τρίτη τον Ιούλιο του 2019 και η τέταρτη τον Μάιο και τον Ιούλιο του 2022.

Τον Φεβρουάριο του 2022, η σειρά ανανεώθηκε για πέμπτη και τελευταία σεζόν.

Τοποθετημένη στη δεκαετία του 1980, κυρίως στη φανταστική πόλη Χόκινς της Ιντιάνα, το «Stranger Things» επικεντρώνεται σε μια σειρά από μυστήρια και υπερφυσικά γεγονότα που συμβαίνουν γύρω από την πόλη και τον αντίκτυπό τους σε ένα σύνολο χαρακτήρων, παιδιών και ενηλίκων.

Το «Stranger Things» θεωρείται μια από τις κορυφαίες σειρές του Netflix καθώς έχει σημειώσει ρεκόρ τηλεθέασης στην πλατφόρμα. Η σειρά έχει αναγνωριστεί από τους κριτικούς για τους χαρακτήρες, την ατμόσφαιρα, την υποκριτική, το soundtrack, τη σκηνοθεσία, το σενάριο και τα αφιερώματα σε ταινίες της δεκαετίας του 1980. Έχει λάβει πολλά βραβεία.

Stranger Things: Μήπως έχουμε χαμηλές απαιτήσεις;

Θα ξεκινήσω με τα θετικά του τέταρτου κύκλου.

Δε θα μπορούσα να μην κάνω ειδική μνεία για το σενάριο όσον αφορά την υπόθεση του Βέκνα. Για εμένα ήταν ένα από τα καλύτερα σενάρια των τελευταίων χρόνων όσον αφορά τις σειρές. Για να ξεκαθαρίσω και να μην παρεξηγηθώ, μιλάω για το σενάριο που έχει να κάνει αποκλειστικά με την ιστορία του Βέκνα. Μία ιστορία με αρχή, μέση και τέλος.

Δε θα ήθελα να αναφερθώ περισσότερο για να μην κάνω spoiler για όσους αναγνώστες δεν έχουν δει ακόμα τη σειρά.

Η ατμόσφαιρα των «Stranger Things» ήταν εξαιρετική. Μεταφερόμαστε και μάλιστα, με μεγάλη μαεστρία, στα 80s. Όπως στα συν της σειράς είναι η επιλογή της μουσικής και των τραγουδιών που πάντα τυχαίνει να ταιριάζουν με την περίσταση (σ.σ. θα αναφερθώ λίγο πιο αναλυτικά στη μουσική λίγο πριν το τέλος του άρθρου).

Αυτά ως προς τα θετικά της τέταρτης σεζόν, πάμε τώρα στα αρνητικά;

Οι ερμηνείες των ηθοποιών έχουν καταντήσει να είναι αστείες. Θα έλεγα πως δεν υπάρχουν ερμηνείες. Οι περισσότεροι είναι σα να διαβάζουν ένα κείμενο και να θέλουν να πάνε στο σπίτι τους. Τα παιδάκια μεγάλωσαν και πιστέψτε με, δεν είναι χαριτωμένα, είναι ατάλαντα.

Η Γουίνονα Ράιντερ σε όλη της τη ζωή παίζει την Γουινόνα Ράιντερ, σε όποια ταινία ή σειρά και αν τη δει κάποιος, ερμηνευτικά πάντα το ίδιο. Η πρωταγωνίστρια, η Μίλι Μπόμπι Μπράουν που υποδύεται την Ιλέβεν, έχει μονίμως αυτό το ύφος της κακομοίρας, το ύφος της «οδύσσειας μίας ξεριζωμένης». Ο Φιν Γούλφχαρντ  προσπαθεί να υποδυθεί τον Μάικ, καταλήγει όμως αντί για τον Μάικ να θυμίζει τον τραγουδιστή του συγκροτήματος «The Verve».

Από τις ευχάριστες ερμηνευτικές εκπλήξεις της σειράς είναι ο Γκάτεν Ματαράτσο (Ντάστιν) και ο Τζο Κίρι (Στιβ).

Επίσης καλός ήταν και ο Τζόζεφ Κουίν (Έντι) αν και η εμφάνιση του θύμιζε κάτι από Τζον Μπον Τζόβι από το συγκρότημα «Bon Jovi» και κάτι από Έρικ Μάρτιν από το συγκρότημα «Mr Big».

Η ιστορία του Τζίμι Χόπερ που έζησε από βέβαιο θάνατο και τον πήραν να τον βασανίσουν “οι κακοί οι Ρώσοι” είναι άσχετη και βαρετή. Μία ακόμα προπαγάνδα της Αμερικής. Οι Αμερικανοί έχουν καταντήσει σαν εκείνο το φίλο ή τη φίλη που όποτε  συναντηθείτε μαζί του θα κατηγορεί συνέχεια κάποιο πρόσωπο προσπαθώντας να σας πείσει πως είναι κακό. Οι εποχές άλλαξαν και είναι πια κουραστικό να γυρνάμε στην ίδια και την ίδια προπαγάνδα.

Η ιστορία του Τζίμι Χόπερ θεώρησα πως ήταν σα σφήνα στο σενάριο την τελευταία στιγμή είτε για να αυξηθεί ο χρόνος των επεισοδίων είτε για την προπαγάνδα.

Πέρα από την προπαγάνδα όμως ο χαρακτήρας του Τζίμι Χόπερ, εξελίσσεται σε Ράμπο. Ένας Αμερικανός τα βάζει με όλους τους Ρώσους και κερδίζει. Δεν πεθαίνει ούτε από βέλη, ούτε από σφαίρες, ούτε από βασανιστήρια, ούτε από φωτιά, ένας Αμερικανός γενικά δεν πεθαίνει.

Υπερβολή, υπερβολή και πολύ μα πολύ κουραστικό!

Η μουσική της σειράς

Στην τέταρτη σεζόν του “Stranger Things” ακούγονται δύο υπέροχα τραγούδια, το “Running Up That Hill” της Kate Bush και το “Master of Puppets” των Metallica. Φαίνεται πως η νέα γενιά αγκάλιασε με μεγάλη θέρμη όπως είχαμε κάνει εμείς παλιότερα, αυτά τα δύο τραγούδια. Με αποτέλεσμα το “Running Up That Hill” να εμφανιστεί ξανά στα τσαρτς, φτάνοντας δεύτερο στις λίστες αναπαραγωγής του Spotify στις Ηνωμένες Πολιτείες και τέταρτο τραγούδι για τα παγκόσμια τσαρτς.

Το “Master of Puppets” των Metallica έλαβε επίσης σημαντική ώθηση φτάνοντας στο νούμερο ένα στις πλατφόρμες ροής και μπήκε στα μουσικά τσαρτς τόσο στις ΗΠΑ όσο και στο Ηνωμένο Βασίλειο, για πρώτη φορά από την αρχική κυκλοφορία του τραγουδιού το 1986.

Ακολουθεί μικρό spoiler! 

Όταν τελειώνει η ιστορία του Βέκνα δεν έχουμε καταλάβει αν χάθηκε για πάντα ή αν θα εμφανιστεί ξανά. Κοιτάζοντας το χρόνο που απομένει στο τελευταίο επεισόδιο είναι σχεδόν μισή ώρα και σκέφτομαι «ωραία, έχει και άλλο». Ήταν μία ατελείωτη μισή ώρα με φλυαρίες, οι περισσότερες πέρα για πέρα περιττές (πέρα από τη σκηνή με τον Τζάστιν και το θείο του Έντι που ήταν απαραίτητη). Μου θύμισε τον «Άρχοντα του Δαχτυλιδιών: Η επιστροφή του Βασιλιά» που στο τέλος της ταινίας βλέπαμε ένα μισάωρο μόνο το Φρόντο.

Ακολουθεί μικρό spoiler!

Στα θετικά της σειράς είναι επίσης πως τη χαριστική βολή στο Βέκνα τη δίνουν τρία απλά παιδιά (Νάνσι, Στιβ και Ρόμπιν) χωρίς υπερφυσικές δυνάμεις που έκαναν μία οργανωμένη ομαδική προσπάθεια και τα κατάφεραν.

Πηγές-Φωτογραφίες: en.wikipedia.org,Netflix.com