Οι StarWound, ένα συγκρότημα με ήχους jazz rock που κατάφερε να ξεχωρίσει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Μία μπάντα με ταυτότητα που δε χάνεται μέσα σε τόσες άλλες καθώς πέρα από την ιδιαίτερη jazz rock μουσική τους ξεχωρίζουν και για τους μελετημένους στίχους τους.
Μετά τον πρώτο τους πετυχημένο δίσκο Miles to Walk, οι StarWound επιστρέφουν με νέο το νέο album τους So Wrong, για να μας εντυπωσιάσουν ξανά. Στο So Wrong τολμούν να πειραματιστούν με τον ήχο με τη συμμετοχή τεσσάρων Ελλήνων σολιστών, αλλά και με ντουέτα, μέσα από δύο σπουδαίες φωνές: τη διεθνή μας μεσόφωνο Alexandra Gravas στο “Mirror” και τον Δώρο Δημοσθένους στο “The Days You Sold”. Αντλούν τους στίχους τους και πάλι από τις εσωτερικές και διεθνείς εξελίξεις αλλά και τα αδιέξοδα και τους προβληματισμούς του σύγχρονου ανθρώπου: αναφορές στον Πρόεδρο Trump (“No Flight Today”) και το τεράστιο θέμα του προσφυγικού, μέχρι την ανάγκη του ατόμου να σταθεί απέναντι στους φόβους του (“Wolf”).
Umano: Είσαστε σχεδόν έξι χρόνια στο χώρο – από το 2012 αν δεν κάνω λάθος. Πώς δημιουργήθηκε το group;
Η Κωνσταντίνα(φωνή) και ο Πέτρος(πιάνο) ξεκίνησαν να δουλεύουν ως ντουέτο πριν δέκα χρόνια περίπου. Δύο χρόνια αργότερα μπήκε στην ομάδα ο Φίλιππος (κιθάρα) και σχημάτισαν τους “Turning Blue”. Τα επόμενα δύο χρόνια, μπαίνει στην ομάδα ο μπασίστας Γιάννης Σταυρόπουλος και μετασχηματιζόμαστε στους “StarWound”. Παρουσιάσαμε στο Faust μια παράσταση με τίτλο “Talking about Revolution”, μια ιστορική αναδρομή σε γεγονότα που σημάδεψαν τον 20ο αιώνα (με αναφορά στην κρίση που μόλις είχε αρχίσει). Η επιτυχία ήταν απρόσμενη! Στην ομάδα εντάχθηκε και ο ντράμερ Ηλίας Καραχάλιος και βάλαμε μπρος τα δικά μας κομμάτια. Τον Αύγουστο του 2017, ο ντράμερ Δημήτρης Αζοράκος αντικατέστησε τον Ηλία.
Umano: Ποιος γράφει στίχους και μουσική;
Βασικός στιχουργός είναι σαφώς η Κωνσταντίνα Σταυροπούλου, αν και σε κάποια κομμάτια ενίοτε έχουν γράψει και άλλα μέλη. Συνθετικά, στο “Miles to Walk” ήταν όλοι μπλεγμένοι, ενώ στο “So Wrong” o Πέτρος, η Κωνσταντίνα και ο Φίλιππος.
Umano: Η μουσική σας είναι ένα απίστευτο μαγικό ταξίδι σε κάποιο καμπαρέ ή σε κάποια μπουάτ. Παίζετε jazz-rock, μιλήστε μας λίγο για το συγκεκριμένο είδος μουσικής.
Χαχα… Ευχαριστούμε για το κομπλιμέντο! Σίγουρα το παλεύουμε πολύ ώστε να δημιουργήσουμε μια απόκοσμη ατμόσφαιρα. Παίζουμε “Rock-Cabaret” ή αν θέλετε, έτσι έχουμε βαφτίσει τον ήχο μας. Το καμπαρέ αναφέρεται στην έννοια του story-telling που ακολουθούμε συχνά στους στίχους, αλλά και στις επιρροές του Βερολινέζικου καμπαρέ του μεσοπολέμου, ενώ το Rock έχει να κάνει με το κεντρικό ηχόχρωμα.
Umano: Ο πρώτος σας δίσκος, Miles to walk πήγε πολύ καλά στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Πού πιστεύετε ότι οφείλεται η επιτυχία;
Η αλήθεια είναι ότι όταν τον κυκλοφορήσαμε, δεν γνωρίζαμε κανένα δημοσιογράφο και δεν ξέραμε από πού να το πιάσουμε. Όντως τα πράγματα πήγαν ανέλπιστα καλά. Είχαμε πολλά airplays από ραδιόφωνα της Ελλάδας και του εξωτερικού, παίξαμε σε μεγάλα Φεστιβάλ και σε πέντε διαφορετικές χώρες. Αν υπάρχει επιτυχία (είναι μεγάλη κουβέντα το πώς ορίζεται η επιτυχία), σίγουρα έχει να κάνει με το ότι η μπάντα έχει χαρακτήρα και ταυτότητα. Μετά από λίγα ακούσματα, ο ακροατής μπορεί να μας αναγνωρίσει αν μας ακούσει κάπου τυχαία. Τέλος, σίγουρα η διάθεσή μας να πάρουμε θέση σε σχέση με κοινωνικά ζητήματα, είναι κάτι που αγκαλιάζεται από το κοινό, κυρίως του εξωτερικού.
Umano: Ποιες ήταν οι εντυπώσεις από το πρώτο σας ευρωπαϊκό tour; Έχετε προγραμματίσει κάτι και για το 2018;
Το πρώτο μας tour έγινε τον Μάρτη του 2017 στις Κάτω Χώρες και ήταν πραγματικά επιτυχημένο. Υπήρχαν και κάποιες ‘στραβές’ συναυλίες, αλλά όλη η εμπειρία μας έδωσε φτερά στα πόδια.
Αυτό που βιώσαμε ήταν ένα κοινό προσηλωμένο στη μουσική και για πρώτη φορά νιώσαμε ότι οι στίχοι μας είχαν διεισδυτικότητα. Ήταν μαγικό… Βλέπαμε κόσμο να κλαίει… Δεν σου τυχαίνει κάθε μέρα.
Μετά από ένα gig στο Λονδίνο, κάναμε και δεύτερη περιοδεία στην Ελβετία. Συναντήσαμε ένα πολύ διαφορετικό κοινό, αλλά εκεί είδαμε ξεκάθαρα ποια είναι τα δυνατά μας σημεία.
Για το 2018, έχουμε κλείσει ήδη Βρυξέλλες, Άμστερνταμ, Ρότερνταμ, Λουξεμβούργο και Λουβαίν, ενώ έχουμε συμφωνήσει και με club του Λονδίνου, απλά περιμένουν να τους δώσουμε ημερομηνία.
Umano: Στο νέο σας δίσκο So Wrong ισχυρίζεστε ότι πειραματίζεστε ακόμα περισσότερο με τον ήχο σας. Αλλάζει κάτι από τον ήχο που σας έχουμε συνηθίσει;
Σίγουρα μεγάλη αλλαγή είναι η χρήση και άλλων μουσικών (βιολί, τσέλο, τρομπόνι και κλαρινέτο) και άλλων οργάνων από εμάς (κρουστά ορχήστρας, τσέμπαλο, μαρίμπα κ.ά). Επίσης, πειραματιστήκαμε πολύ στον ήχο μας με διαφορετικές χρήσεις των οργάνων (κιθάρα με δοξάρι, προετοιμασμένο πιάνο). Τέλος, μεγάλη διαφορά είναι οι ενορχηστρώσεις.
Umano: Συνεργαστήκατε και με δύο σπουδαία ονόματα, τη διεθνή μας μεσόφωνο Alexandra Gravas στο “Mirror και τον Δώρο Δημοσθένους στο “The Days You Sold”. Πώς προέκυψαν οι δύο συνεργασίες;
Την Αλεξάνδρα τη γνωρίσαμε στις Βρυξέλλες σε μια μεγάλη φιλανθρωπική εκδήλωση, το «12 ώρες για την Ελλάδα». Άκουσε το υλικό μας, μας πρότεινε να συνεργαστούμε και έτσι φτιάξαμε το “Mirror”. Τον Δώρο, τον γνωρίσαμε σε μία συναυλία μας στο Dudu Loft, η οποία άνοιγε την έκθεση του φωτογράφου Νίκου Βούλγαρη. Αρχίσαμε να κάνουμε παρέα και γεννήθηκε το “The days you sold”. Είναι μεγάλη τιμή να έχεις αυτά τα δύο ‘θηρία’ στο δίσκο σου.
Umano: Το τραγούδι MIRROR με συγκίνησε βαθύτατα τόσο σε μουσική όσο και σε στίχους. Το ξεχώρισα από τη νέα σας δισκογραφική δουλειά. Στην εποχή μας υπάρχει μία προχειρότητα στην γραφή των τραγουδιών. Ευτυχώς, είσαστε μία λαμπρή εξαίρεση. Φαίνεται πως μελετάτε τα τραγούδια σας πάρα πολύ.
Είναι γεγονός ότι το δουλεύουμε πολύ και η Κωνσταντίνα είναι πραγματικά πολύ δυνατή στιχουργός. Επεξεργαζόμαστε πολύ τη θεματική, γιατί θεωρούμε τον στίχο ως την καρδιά της δημιουργίας μας. Θέλουμε πάντα να δείχνουμε σεβασμό στον ακροατή μας. Αυτός που «ακροάζεται» κάνει κάτι πολύ πιο βαθύ από αυτόν που απλά «ακούει». Συχνά, λόγω αγγλικού στίχου, δεν βιώνουμε την διεισδυτικότητα που επιθυμούμε, αλλά υπάρχουν περιπτώσεις – όπως στο εξωτερικό – που είναι αυτό ακριβώς που απογειώνει την ένταση των συναυλιών μας. Το “Mirror” έχει να κάνει με ένα διάλογο του ατόμου και του ειδώλου του, που του δείχνει την αληθινή εικόνα του… Το άτομο μπαίνει μες στον καθρέφτη και γίνονται ένα. Φυσικά, κριτικάρουμε τη μανία των social media με την εικόνα.
Umano: Ποιο τραγούδι σας ξεχωρίζετε και γιατί;
Σίγουρα το “Buy me” από τον προηγούμενο δίσκο, λόγω της αγάπης που εισέπραξε, έχει ξεχωριστή θέση. Είμαστε σίγουρα υπερήφανοι για το “Miles to Walk”, το “Parade” ενώ το “Sinkin’ Boat”, ένα κομμάτι που μιλά για το προσφυγικό, βγάζει πάντα δύναμη στη σκηνή. Είναι λίγο νωρίς να μιλήσουμε όμως για το νέο δίσκο, γιατί τα κομμάτια μόλις τώρα άρχισαν το ταξίδι τους. Ακόμα δεν μπορούμε να δούμε τα πράγματα από απόσταση.
Umano: Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Έχετε προγραμματίσει κάτι για το καλοκαίρι;
Στην Ελλάδα, η μόνη κλεισμένη συναυλία προς το παρόν είναι στις 3 Αυγούστου στο λιμάνι της Καλαμάτας. Συζητάμε και κάποια ακόμη πράγματα, αλλά αυτή τη στιγμή δεν μπορούμε να πούμε περισσότερα.
Σχετικά άρθρα:
https://umano.gr/barcelona-gipsy-balkan-orchestra/
https://umano.gr/o-xristos-kalogranis-apo-ta-gimna-kalwdia-sto-umano/
https://umano.gr/tosin-martyns-enas-mousikos-gematos-energeia-kai-pathos/
https://umano.gr/o-yperoxos-erminevtis-doros-dimosthenous-sto-umano/
Comments are closed.