Σκιάθος, το χρονικό ενός προαναγγελθέντος δυστυχήματος – με το θάνατο ενός 64χρονου άντρα από ταχύπλοο. Φωτογραφικό υλικό.
Από την Ηρώ Στ. Μπουσούνη
26 Ιουλίου 2019: Ο 64χρονος καθηγητής Γιώργος Αμβράζης, χτυπήθηκε από ταχύπλοο και τραυματίστηκε θανάσιμα κάνοντας ψαροντούφεκο κοντά στις ακτές στην παραλία Τσουγκριά.
16 Αυγούστου 2016: Ταχύπλοο χτύπησε τουριστικό πλοιάριο στην Αίγινα, προκαλώντας το θάνατο τεσσάρων ανθρώπων. Ανάμεσά τους και ένα κοριτσάκι πέντε χρόνων.
…θα μπορούσα να συνεχίσω καταγράφοντας σωρεία ατυχημάτων και δυστυχημάτων που έχουν προκληθεί από κάποιο ταχύπλοο. Ο θάνατος του 10χρονου Μιχαήλ Πασχαλάκη το 2014 στη Μύκονο, ο θάνατος ενός 15χρονου στους Παξούς το καλοκαίρι του 2018, ο τραυματισμός ενός 7χρονου στη Ζάκυνθο το 2016… είναι μερικά μόνο από τα πολλά δυστυχήματα με ταχύπλοα που συμβαίνουν στις ελληνικές θάλασσες τα τελευταία χρόνια.
Με αφορμή το θάνατο του 64χρονου καθηγητή στη Σκιάθο, θα σας αφηγηθώ ένα σοβαρό περιστατικό που συνέβη πέρυσι στην παραλία Λαλάρια, στη Σκιάθο.
4 Σεπτεμβρίου 2018, Λαλάρια – Σκιάθος:
Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος δυστυχήματος
«Παραθερίζοντας στη Σκιάθο, αποφάσισα να πάω εκδρομή στη γνωστή παραλία Λαλάρια. Φτάνοντας στην παραλία, το τουριστικό πλοιάριο που μας μετέφερε απομακρύνθηκε και μας περίμενε στα ανοιχτά. Φαινομενικά όλα ήταν ήσυχα, με ελάχιστους τουρίστες να απολαμβάνουν το μπάνιο τους ή να βγάζουν φωτογραφίες.
Βούτηξα στη θάλασσα – που, ομολογουμένως, ήταν συγκλονιστική – και απολάμβανα το κολύμπι μου με ιδιαίτερη προσοχή καθώς τα νερά ήταν ιδιαίτερα βαθιά. Κάποια στιγμή άκουσα μια φωνή:
«Πρόσεχε!»
Γυρνάω πίσω και βλέπω ένα ταχύπλοο να έρχεται κατά πάνω μου – με σβησμένη τη μηχανή. Το ταχύπλοο διαχειρίζονταν δύο τουρίστες, ένας άντρας και μία γυναίκα, θα έλεγα μεθυσμένοι. Σίγουρα δεν ήξεραν πώς να διαχειριστούν το ταχύπλοο καθώς προσπαθούσαν να το αγκυροβολήσουν μέσα στον κόσμο. Ο οδηγός, στην προσπάθειά του να ρίξει την άγκυρα, έβαλε μπρος τη μηχανή. Οι λουόμενοι τρομάξαμε και βγήκαμε στη ξηρά. Άρχισα να φωνάζω και εκείνος έκανε πως δεν καταλάβαινε. Δεν περίμενα διαφορετική αντιμετώπιση.
Εν τω μεταξύ, νέα ταχύπλοα αγκυροβολούσαν δίπλα στους λουόμενους ενώ τουριστικά πλοιάρια αγκυροβολούσαν στη ξηρά.
Αποφάσισα να τηλεφωνήσω στο Λιμενικό της Σκιάθου.
«Καλησπέρα, βρίσκομαι στην παραλία Λαλάρια. Θέλω να σας ρωτήσω… πού πρέπει να αγκυροβολούν τα ταχύπλοα;»
«Στα αριστερά», μου απαντάει βαριεστημένα ο λιμενικός
«Επειδή δεν έχετε σημαδούρες αλλά και ούτε βρίσκεται κάποιος από εσάς εδώ, θέλω να σας ενημερώσω πως τα ταχύπλοα αγκυροβολούν εκεί που κάνει μπάνιο ο κόσμος. Τι θέλετε, να έχουμε κανένα ατύχημα όπως στην Αίγινα;»
«Εντάξει, θα στείλουμε κάποιον να το ελέγξει» απάντησε ο λιμενικός, αυτή τη φορά σοβαρά.
Είχε περάσει μισή ώρα και το λιμενικό δεν είχε κάνει την εμφάνισή του. Τα ταχύπλοα συνέχιζαν τις βόλτες ανάμεσα στους λουόμενους.
Οι περισσότεροι χειριστές των ταχύπλοων ήταν τουρίστες και νεαρής ηλικίας. Δε χρειαζόταν να έχεις εμπειρία για να καταλάβεις πως δεν είχαν γνώσεις ως προς τον χειρισμό του σκάφους. Το χρησιμοποιούσαν πιο πολύ σαν θαλάσσιο παιχνίδι, όπως ένα στρώμα ή ένα ποδήλατο θαλάσσης .
Το λιμενικό εμφανίστηκε μετά από σαράντα λεπτά. Τα περισσότερα ταχύπλοα έβαλαν μπρος να πάνε πιο βαθιά, μακριά από τους λουόμενους. Γεγονός που μου επιβεβαίωσε πως ναι, γνώριζαν τη νομοθεσία. Φυσικά, υπήρχαν και άλλοι που δε πτοήθηκαν στο ελάχιστο.
Έφτασε το λιμενικό και φώναξε από μακριά μόνο στα τουριστικά πλοιάρια να απομακρυνθούν.
Το λιμενικό δεν απομάκρυνε τα ταχύπλοα από τον κόσμο, δεν τους έκανε καν κάποια σύσταση.
Η ζωή στην παραλία συνεχίστηκε σε κανονικούς ρυθμούς, όπως ακριβώς ήταν πριν. Δηλαδή με τα ταχύπλοα ανάμεσα στους λουόμενους.»
Σκιάθος: Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος δυστυχήματος
Το παραπάνω γεγονός δεν είναι το πρώτο που έχω αντιμετωπίσει σε διακοπές. Έχουν συμβεί αντίστοιχα στη Ζάκυνθο, στις Σπέτσες, στη Λευκάδα, στη Μήλο, στη Μύκονο κ.α.
Και εδώ τίθενται τα παρακάτω ερωτήματα:
-
Ποια είναι η ευθύνη των αρχών για τα δυστυχήματα με ταχύπλοα που καταγράφονται στις θάλασσες;
- Γιατί δεν υπάρχουν συστηματικοί έλεγχοι από το λιμενικό και σημαδούρες στις παραλίες που να ορίζουν πού πρέπει να σταματάνε τα ταχύπλοα;
-
Γιατί πρέπει όλοι να ενδιαφερόμαστε μόνο όταν υπάρχουν νεκροί και δεν κάνουμε κάτι από πριν;
- Ποιος είναι υπεύθυνος για τους χειριστές των ταχύπλοων; Αν έχουν πείρα, αν είναι νηφάλιοι και αν είναι υπεύθυνοι; Ποιος έχει την ευθύνη; Η εταιρεία που τα νοικιάζει ή το λιμενικό;
Και κάπου εκεί μου ήρθε μία σκέψη… ο λιμενικός που είναι υποχρεωμένος να ελέγχει θάλασσες και ταχύπλοα ίσως να είναι ο γιος, ο ανιψιός, ο φίλος του ανθρώπου που νοικιάζει με κάθε κόστος αυτά τα ταχύπλοα στον οποιονδήποτε, αρκεί να βγάλει χρήματα. Επομένως, θα κάνει λίγο τα στραβά μάτια… «Έλα μωρέ, τι θα συμβεί;» Αυτό το «έλα μωρέ…» έχει στοιχίσει πολλές ανθρώπινες ζωές στην Ελλάδα τόσο στις θάλασσες όσο και στους δρόμους.
Φωτογραφίες: Ηρώ Στ. Μπουσούνη
* Υπάρχουν αρκετές φωτογραφίες της 4ης Σεπτεμβρίου 2018 τις οποίες δε μπορούμε να δημοσιεύσουμε καθώς απεικονίζουν πρόσωπα. Είναι στη διάθεση των αρμόδιων αρχών.
Σχετικά άρθρα:
https://umano.gr/i-apokollisi-vraxou-sto-navagio-tis-zakynthou/
https://umano.gr/nosos-ton-legeonarion-ola-osa-prepei-na-gnorizete/
https://umano.gr/gdpr-o-neos-evropaikos-kanonismos-gia-ta-prosopika-dedomena/
https://umano.gr/pos-na-antimetopisoume-tin-katathlipsi-meta-tis-diakopes/
Comments are closed.