Παπακωνσταντίνου-Τσουρής: Ένα καλλιτεχνικό ζευγάρι

Παπακωνσταντίνου-Τσουρής, ένα καλλιτεχνικό ζευγάρι στο Umano. Η Βάλια Παπακωνσταντίνου και ο Γιωργής Τσουρής είναι μαζί στη ζωή, μαζί και στο θέατρο, καθώς συμμετέχουν στην απόλυτα επιτυχημένη παράσταση Χαρτοπόλεμος.

Ο Γιωργής Τσουρής είναι ηθοποιός και μουσικός. Εργάστηκε ως ηθοποιός στο Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας, σε δεκαοκτώ συνολικά παραγωγές με σημαντικούς σκηνοθέτες. Ασχολείται επαγγελματικά και με το τραγούδι. Το 2016 κυκλοφόρησε τον πρώτο προσωπικό του δίσκο με τίτλο Καμένα τοστ και καλημέρες στον οποίο υπογράφει τους στίχους, την μουσική και ερμηνεύει τα τραγούδια.

Η Βάλια Παπακωνσταντίνου είναι απόφοιτος της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης Καρόλου Κουν. Έχει συμμετάσχει σε αρκετές θεατρικές παραστάσεις με σημαντικούς σκηνοθέτες. Ασχολείται και με το χορό.

Ελάτε και εσείς στην παρέα μας στο Facebook, κάνοντας like στη σελίδα μας.

Η Βάλια και ο Γιωργής συναντιούνται στην πετυχημένη παράσταση Χαρτοπόλεμος.

Umano: Καλλιτεχνικό ζευγάρι στο θέατρο, μαζί και στη ζωή. Δεν είναι λίγο δύσκολο αυτό;

Γιωργής: Άλλοτε δύσκολο και άλλοτε εύκολο. Όπως οι ισορροπίες στα περισσότερα ζευγάρια. Το σημαντικότερο είναι ότι πιστεύουμε ακραία ο ένας στον άλλον και ταυτόχρονα αμφισβητούμε ο ένας τον άλλο συνεχώς!

Στον Χαρτοπόλεμο που υποδυόμαστε το ζευγάρι, είχαμε την ευκαιρία να διαμορφώσουμε σε μεγάλο βαθμό οι ίδιοι τους ρόλους μας. Αυτό νομίζω μας οδήγησε σε καλή χημεία επί σκηνής.

Στο νέο έργο Moonwalk, που συνεργαστήκαμε και στη συγγραφή, χτίζουμε μία πολύ διαφορετική από την πραγματικότητά μας σχέση σαν ρόλοι, με ακραία ανατροπή. Ανυπομονώ πολύ να δω και παιχτικά που θα μας οδηγήσει αυτό…

Umano: Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την τέχνη;

Βάλια: Ο Γιωργής προέρχεται από οικογένεια ηθοποιών, οπότε η σχέση με την τέχνη ήταν η καθημερινότητά του από πολύ μικρή ηλικία. Για μένα η διαδρομή ήταν τελείως διαφορετική.

Δεν μου ήταν βέβαια κάτι ξένο γιατί οι γονείς μου, σαν εκπαιδευτικοί, μας πήγαιναν πολύ συχνά στο θέατρο. Θυμάμαι και μια τεράστια βιβλιοθήκη στο σπίτι με ποίηση και λογοτεχνία. Μου έδωσαν αρκετά ερεθίσματα.

Βρέθηκα στο θέατρο από σπόντα και κατάλαβα ότι ήταν αυτό που θέλω να κάνω.

Η βασική μου σχέση με τη σκηνή αφορούσε στην τέχνη του χορού. Μετά συμμετείχα σε μία ομάδα θεάτρου η οποία έδωσε κάποιες παραστάσεις στην πειραματική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Άρχισα να νοιώθω ότι αυτό είναι κάτι που με ενδιαφέρει να κάνω.

Τελείωσα τη Γερμανική Φιλολογία και πέρασα στη Σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Από τότε κάνω τη δουλειά του ηθοποιού, που είναι ό, τι χειρότερο και ό, τι καλύτερο μου έχει συμβεί.

Umano: Είσαστε κυρίως θεατρικοί ηθοποιοί. Σας αρέσει περισσότερο το θέατρο;

Βάλια: Μπορεί να ακουστεί κοινότοπο, αλλά είναι δεδομένο πως μας αρέσουν οι καλές δουλειές, οι ποιοτικές συνθήκες εργασίας και η σύμπραξη με σημαντικούς καλλιτέχνες. Η απασχόλησή μας ήταν μέχρι τώρα κυρίως το θέατρο. Σαν ηθοποιός αναζητώ την καλή συγκυρία στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση και στην μεταγλώττιση.

Umano: Ποια δουλειά σας θυμάστε περισσότερο και γιατί;

Γιωργής: Νομίζω οι πιο αξιομνημόνευτες δουλειές είναι οι καλοκαιρινές περιοδείες που πέρασαν από την Επίδαυρο και είχα την τύχη να συμμετέχω. Η όλη διαδικασία της πρόβας και της παράστασης σε αυτό το χώρο μένει πιστεύω πολύ στη μνήμη.

Umano: Εσείς, σαν νέα παιδιά, πιστεύετε ότι η τέχνη στις μέρες μας περνάει κρίση;

Γιωργής: Και μόνο που θεωρούμαστε ακόμη «νέα παιδιά» στα τριάντα πέντε μας, όχι μόνο από τους άλλους αλλά και από μας τους ίδιους, σημαίνει πολλά.

Η κρίση είναι μια λέξη που έκανε μεγάλη καριέρα την τελευταία δεκαετία στην Ελλάδα. Μία πικρή καραμέλα που την πιπιλάμε ακόμα.

Οι λόγοι που η χώρα μας δεν πατάει γερά στα πόδια της σχεδόν σε κανέναν τομέα είναι πάρα πολλοί και σαφώς η τέχνη δεν μένει ανεπηρέαστη. Νοιώθω ότι η Ελλάδα εδώ και δύο αιώνες, ψάχνει ακόμη ταυτότητα. Ψάχνει τη συλλογική της υπόσταση, χωρίς να έχει ακόμη βρει τον τρόπο να κτίσει συνεργασία και εμπιστοσύνη μεταξύ κράτους-πολίτη και μεταξύ των ίδιων των ανθρώπων. Η στροφή στο μακρινό παρελθόν πιστεύω ότι δε βοήθησε.

Όχι, δεν είμαι πρόγονος του Περικλή, ούτε του Σωκράτη, ούτε του μεγάλου Αλεξάνδρου, μόνο και μόνο επειδή μιλάω Ελληνικά και ζω σε αυτό το γεωγραφικό σημείο της γης. Και γιατί να θέλω να είμαι; Γιατί να μην θέλω να απαντήσω στα αιτήματα του σήμερα;

Συγγνώμη. Ξέφυγα λίγο. Επιστρέφω στο «νέα παιδιά». Νέα παιδιά δεν σημαίνει χωρίς ευθύνη, δηλαδή «νέοι είναι θα μάθουν…».

Η νεότητα φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη να φέρει το καινούριο και όχι να μεμψιμοιρεί για το παλιό.

Άρα όχι. Η τέχνη στις μέρες μας δεν περνάει κρίση αφ’ εαυτού της. Περνάει κρίση όταν εμείς δεν παίρνουμε θέση.

Umano: Συμμετέχετε στον Χαρτοπόλεμο. Θα μας πείτε δύο λόγια για τη συγκεκριμένη παράσταση;

Βάλια: Είναι μια παράσταση που αγαπήσαμε και αγαπήθηκε εξίσου από τον κόσμο. Όταν ξεκινάγαμε το όλο κόνσεπτ πριν από τέσσερα χρόνια δε μπορούσαμε να φανταστούμε αυτό που ακολούθησε. Το όλο πράγμα έγινε πολύ οργανικά, με πολύ αγωνία από την πρώτη στιγμή, αλλά και τεράστιο ενθουσιασμό. Όταν μια δική σου δουλειά αγαπιέται και γίνεται τόσο αποδεκτή η χαρά είναι διπλή.

Umano: Ποιος είναι ο ρόλος σας στον Χαρτοπόλεμο; Αισθάνεστε ότι ταυτίζεστε με το συγκεκριμένο ρόλο;

Βάλια: Υποδύομαι τη Μαρία, μια κοπέλα στην Ελλάδα του σήμερα γύρω στα τριάντα πέντε. Έχει σχέση και ζει μαζί με τον Γιάννη, έναν άντρα δυο – τρία χρόνια νεότερο.

Δεν είναι πολύ δύσκολο να ταυτιστώ, δεδομένου ότι είμαι μια τριανταπεντάρα στην Ελλάδα του σήμερα που ζει με τον Γιωργή, έναν άντρα τρία χρόνια νεότερο.

Όλοι οι ρόλοι του έργου, αποτελούν μία αντανάκλαση των ηθοποιών που τους υποδύονται. Άλλωστε γράφτηκαν στην πλειοψηφία τους για να παιχτούν από τους συγκεκριμένους ηθοποιούς και συνδιαμορφώθηκαν απ’ τους ίδιους.

Εκτός απ’ τις προφανείς ομοιότητες με τον ρόλο, εξ’ αιτίας ηλικίας, προέλευσης και οικογενειακής κατάστασης, έχω και ιδιοσυγκρασιακά πολλά κοινά με τη Μαρία.

Είναι μια γυναίκα σε κρίση… που θέλει να δημιουργήσει οικογένεια, να δουλέψει και να εξελιχθεί με τον άντρα που αγαπά, σε μια εποχή και μία χώρα, όμως, που χρειάζεται επιμονή, προσπάθεια και πίστη για να τα καταφέρει, όπως κι εγώ!

Επίσης είναι μια γυναίκα που φροντίζει και προστατεύει τον σύντροφό της. Είναι τύπος του “μαζί για πάντα” ή του “μαζί στα δύσκολα”, “στα καλά και στα κακά” και όλων αυτών των κλισέ που έλεγαν οι γιαγιάδες μας. Δεν ακολουθεί δηλαδή την τάση της εποχής στις σχέσεις που είναι εύκολες, τόσο στο ξεκίνημα, όσο και στη διάλυσή τους.

Βέβαια δεν είναι και σε όλα παραδοσιακή γιατί βγάζει γλώσσα! Στηρίζει και υπηρετεί τον σύντροφό της μεν, αλλά είναι επικριτική, καχύποπτη και θέλει να έχει λόγο σε όλα, άρα τον πιέζει κιόλας. Είναι συνδυασμός απόλυτης αφοσίωσης και μόνιμης σύγκρουσης, όπως κι εγώ (γέλια).

Umano: Είναι η πρώτη φορά που συνεργάζεστε επαγγελματικά;

Βάλια: Όχι ακριβώς… Φέτος κάνουμε μαζί δύο παραστάσεις, για τις οποίες τρέχουμε πολύ σε όλους τους τομείς.

Μέχρι τώρα όμως, έχοντας ιδρύσει από κοινού την εταιρεία Θεάτρου Ma Non Troppo, έχουμε συνεργαστεί σε άλλες πέντε παραστάσεις, στις οποίες όμως δεν βρεθήκαμε ποτέ μαζί επί σκηνής!

Είχα κάνει μία φορά εγώ την επιμέλεια κίνησης σε μια παράσταση του Γιωργή, εκείνος την μουσική σε μια δική μου κλπ.

Οπότε ναι μπορείς να πεις ότι είναι η πρώτη δουλειά που μας έχει μαζί σαν ηθοποιούς, εξαιρώντας βέβαια και τη δουλειά που έγινε αιτία να γνωριστούμε και να γίνουμε ζευγάρι, μια παράσταση του Γιάννη Κακλέα πριν δέκα χρόνια.

Umano: Γιωργή, εσύ είσαι και μουσικός. Έχεις κάνει την μουσική επιμέλεια της παράστασης και ετοιμάζεσαι να κυκλοφορήσεις το δεύτερο δίσκο σου «Ένας δράκος στη βεράντα». Θα μας πεις δύο λόγια;

Γιωργής: Πρόκειται για τον δεύτερο προσωπικό μου δίσκο με δέκα καινούρια τραγούδια, εννιά δικά μου και μία διασκευή. Όλη η θεματική έχει να κάνει με την καθημερινότητα, τον έρωτα, τη δουλειά, τα αδιέξοδα και τα “έξοδα” στη ζωή στην Ελλάδα του εδώ και του τώρα. Εστιασμένα στην πόλη της Αθήνας – μιας και σε αυτή ζω και από αυτήν εμπνέομαι. Μερικοί τίτλοι ενδεικτικά είναι: Ο Δράκος, Χωρίς Φίλτρο, Καντάδα στο Παγκράτι κ.ά

Την ενορχήστρωση και τη μουσική παραγωγή κάνει – όπως και στον πρώτο δίσκο – ο Σταύρος Λάντσιας. Τα τραγούδια είναι σε δικούς μου στίχους, μουσική και ερμηνεία, και σε λίγες μέρες θα είμαι μάλλον σε θέση να ανακοινώσω και μια συμμετοχή έκπληξη.

Umano: Βάλια, είσαι χορεύτρια με ποικιλία στις σπουδές – από κλασικό μπαλέτο μέχρι παραδοσιακούς χορούς. Τι είναι ο χορός για εσένα; Φαντάζομαι πως ιδανικά θα συμμετείχες σε ένα μιούζικαλ…

Βάλια: Ο χορός για μένα υπήρξε το καταφύγιο των παιδικών μου χρόνων και στη συνέχεια το έναυσμα να κάνω θέατρο. Με βοήθησε να βρω προορισμό. Από κει και πέρα δεν ονειρεύομαι το μιούζικαλ. Δεν νομίζω ότι θα ήταν το στοιχείο μου.

Η κίνηση γενικά στο θέατρο είναι πολύ σημαντική σε όλες του τις εκφάνσεις. Τα τελευταία χρόνια αγαπάω πολύ και το φλαμένκο και έχω ασχοληθεί μ’ αυτό. Μια παράσταση που συνδυάζει αυτό το είδος χορού – το ούτως ή άλλως πολύ θεατρικό – με την πρόζα, θα με ενδιέφερε πολύ.

Umano: Ποια είναι τα επαγγελματικά σας σχέδια;

Γιωργής: Όπως είπα και στην αρχή, έχουμε φέτος θεατρικά μία παράσταση το χειμώνα, τον «Χαρτοπόλεμο», και μία την άνοιξη, το «Moonwalk», στο οποίο παίζουμε και πάλι μαζί. Σε σκηνοθεσία του Γιώργου Παλούμπη στο Από μηχανής Θέατρο.

Από κει και πέρα, στις 4 Νοεμβρίου – ημέρα των γενεθλίων μου – θα παρουσιαστεί και η μουσική παράσταση «Τα τραγούδια του Μάη» σε δική μου σκηνοθετική και μουσική επιμέλεια στο Θέατρο Σταθμός.

Θα μοιραστώ τη σκηνή με την συμμαθήτριά μου στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου και καλή μου φίλη Ηρώ Μπέζου. Ο νέος μου δίσκος θα παρουσιαστεί κατά πάσα πιθανότητα τον Γενάρη.

Τέλος, να αναφέρω ότι περιμένω με ανυπομονησία μέσα στο χειμώνα την ταινία LUGER του Κώστα Χαραλάμπους να βγει στις αίθουσες, της οποίας τα γυρίσματα ολοκλήρωσα το καλοκαίρι.

Umano: Ποιος είναι ο ρόλος της ζωής σας;

Γιωργής: Θα ήθελα να παίξω άπειρους ρόλους. Λατρεύω το κλασικό ρεπερτόριο. Θα ήθελα όμως επίσης να επινοήσω ρόλους και να επινοηθώ μέσα από αυτούς. Αυτό για μένα ξεχωρίζει τον Χαρτοπόλεμο και το δεύτερο μας φετινό εγχείρημα από τις υπόλοιπες συμμετοχές στις παραστάσεις.

Η δημιουργική ελευθερία του ηθοποιού να φτιάξει καινούρια θεατρικά πρόσωπα. Αυτό μπορεί να είναι και ένα έναυσμα για να τονωθεί η σύγχρονη νεοελληνική δραματουργία.