Οι πρωταγωνιστές της παράστασης Τάνγκο στο θέατρο Olvio, μας μιλούν για τους χαρακτήρες που υποδύονται, σε ένα από τα πιο αξιόλογα μεταπολεμικά έργα του παγκοσμίου θεάτρου.
Ο συγγραφέας Σλάβομιρ Μρόζεκ ζωντανεύει στο έργο του Tango, τη σύγκρουση ανάμεσα στον Άνθρωπο και την Ισχύ, ανάμεσα στο Πνεύμα και τη Βία. Ο χορός Tango εδώ, συμβολίζει την αρχική παρόρμηση για εξέγερση. Ο Μρόζεκ μάς επισημαίνει με γλαφυρό τρόπο ότι η ιστορία του κόσμου πηγαίνει σα να χορεύει τάνγκο, δηλαδή κάνοντας «ένα βήμα εμπρός και δύο πίσω».
Τι μπορεί να συμβολίζει, λοιπόν, το τάνγκο για τον καθένα μας; Εξουσία; Επανάσταση; Αλήθεια; Οι πρωταγωνιστές της παράστασης προσπαθούν να ερμηνεύσουν, με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο, τον συμβολισμό του τάνγκο μέσα από τους εφτά διαφορετικούς ήρωες του Μρόζεκ.
Δημήτρης Γκουτζαμάνης (Άρθουρ)
Ο Άρθουρ του Tango είναι ένας αντιήρωας που ζει μέσα στις ίδιες του τις αντιφάσεις. Αναζητά την ευσέβεια, ενώ την ίδια στιγμή ο ίδιος είναι απόλυτα ασεβής. Ψάχνει να βρει την αλλαγή, να γίνει ένας επαναστάτης της εποχής του. Το πρόβλημα όμως είναι ότι η εποχή και η κοινωνία στην οποία ζει, έχει ήδη κάνει την επανάστασή της. Οπότε τι είναι αυτό που του απομένει;
Σαν ένας άλλος Οδυσσέας κυνηγάει την Ιθάκη και μένει ζωντανός μέχρι να φτάσει στον στόχο του.
Τι γίνεται όμως μετά; Αν δε «γεννήσει» έναν καινούριο στόχο, τι είναι αυτό που τον περιμένει; Το Τάνγκο ως έργο, θέτει στο επίκεντρο ζητήματα και ερωτήματα που αφορούν τον άνθρωπο σε όποια εποχή και κοινωνία και αν ζει. Για τον Άρθουρ, το τάνγκο είναι ένας χορός που, ενώ οι προηγούμενες γενιές τον χρησιμοποίησαν ως ένα επαναστατικό εργαλείο, ο ίδιος έρχεται να τον ακυρώσει.
Γιάννης Καλατζόπουλος (Ευγένιος, θείος του Άρθουρ)
Το Tango είναι ένα πικρό χιουμοριστικό σχόλιο για την κίνηση της ανθρωπότητας.
Ο Μρόζεκ μάς επισημαίνει με γλαφυρό τρόπο ότι η Ιστορία του κόσμου πηγαίνει σα να χορεύει τάνγκο, δηλαδή κάνοντας «ένα βήμα εμπρός και δύο πίσω».
Εγώ υποδύομαι τον Ευγένιο, το σύμβολο της παλιάς, ξεπεσμένης άρχουσας τάξης των Ευγενών, που όμως δεν έχει χωνέψει την ήττα της και καραδοκεί να πάρει τη ρεβάνς. Μοχθηρός και αδίστακτος, κρύβει το πραγματικό του πρόσωπο πίσω από μια μάσκα χαριτωμένου και ελαφρόμυαλου παλιάτσου, που συμμαχεί, χωρίς αρχές, πότε με τον ένα και πότε με τον άλλον, ανάλογα με το κατά πού φυσάει ο άνεμος. Και είναι αυτός ο καιροσκοπισμός του που στο τέλος του έργου θα τον οδηγήσει να εναγκαλισθεί «ότι πιο βρώμικο και σάπιο» γέννησε ο δυτικός πολιτισμός και να χορέψει μαζί του Tango, πάνω απ’ τα πτώματα των πρώην φίλων του.
Δημήτρης Μαύρος (Στόμιλ, πατέρας του Άρθουρ)
Για τον Στόμιλ, tango σημαίνει χορός για δύο, σώμα με σώμα… Όταν η γενιά του ξεκίνησε να χορεύει τάνγκο, ήταν ένας καινούργιος και τολμηρός χορός γεμάτος πάθος, ένταση και ζωή. Ήταν μια πράξη επαναστατική «για να παρασύρουμε και τους άλλους! Κατακτήσαμε το δικαίωμα να μπορούμε να τον χορέψουμε και αυτό στάθηκε η απαρχή της επανάστασής μας!».
«Κάποτε χόρευα Tango… τώρα σιωπή…. Όλοι ζητάνε δράση… αλλά εγώ τις μάχες μου τις έδωσα…
Η Επανάσταση έγινε… Σπάσαμε τις παλιές φόρμες… Κόψαμε τις αλυσίδες…. Ανατρέψαμε καθετί παλιό και τώρα, ό,τι απομένει, είναι να συνεχίσουμε το ταξίδι πάνω στις ράγες αυτές που βάλαμε το τραίνο… Μην μου ταράζετε τον κόσμο μου, εγώ τις μάχες μου τις έδωσα… Άνοιξα δρόμο για το μέλλον. Εσείς να διασχίσετε τώρα τον μέλλοντα χρόνο… Και για να μην ξεχνιόμαστε…. Μη μου ζητάτε ΔΡΑΣΗ…. Εμένα μου αρκεί ο πειραματισμός μέσω της τέχνης μου!».
Αυτό το απόσπασμα του «Τάνγκο» περιγράφει θαυμάσια τον Στόμιλ που υποδύομαι.
Ειρήνη Γρέκα (Ελεονόρα, μητέρα του Άρθουρ)
Η Ελεονόρα, η μητέρα του Άρθουρ, είναι μία γυναίκα που έζησε την επανάσταση όταν ήταν πολύ νέα. Η πρώτη «επαναστατική» της πράξη ήταν όταν έκανε έρωτα μπροστά στους γονείς στην όπερα, χωρίς να είναι καν αρραβωνιασμένη με τον άντρα της, τον Στόμιλ.
Επιλέγει να κάνει ό,τι θέλει, ενώ ταυτόχρονα ζει σε ένα δικό της κόσμο, μακριά από κάθε είδους αρχές.
Μάλιστα, δε διστάζει να παραδεχθεί στο γιο της ότι κοιμάται με τον Έντι μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Παράλληλα, υπονοείται ότι είναι απογοητευμένη από τη σχέση της με τον Στόμιλ, αλλά και τη γενικότερη έκβαση της ζωής της, σαν να μην τη νοιάζει τίποτα, εκτός από το να περνάει καλά. Για την Ελεονόρα, το Τάνγκο είναι ο χορός της επανάστασης και της απελευθέρωσης από κάθε είδους δεσμά, κοινωνικά πρότυπα και προκαταλήψεις.
Νέλη Αλκάδη (Άλα, ξαδέρφη του Άρθουρ)
Η Άλα αποτελεί ένα διφορούμενο χαρακτήρα στο έργο του Μρόζεκ. Είναι αρκετά επιπόλαιη και ονειροπόλα. Θέλει να τραβάει την προσοχή, πηγαίνοντας με τα νερά των άλλων, απλά για να έχει κάποιο λόγο ύπαρξης και να επιβιώνει, ενώ παράλληλα είναι πολύ ευαίσθητη και ανασφαλής. Ίσως, γιατί ποτέ της δεν ένιωσε την αγάπη και την οικογενειακή θαλπωρή.
Δηλώνει ανεξάρτητη, αλλά είναι απόλυτα εξαρτημένη από τους άλλους αλλά και από τα πλαίσια που τίθενται στον περίγυρό της.
Μαγεύεται από τον Άρθουρ, τον ξάδερφό της και ενδίδει στις απαιτήσεις του, μόνο και μόνο γιατί της ζητά να γίνει σύμμαχός του στο σχέδιο της αλλαγής που θέλει να εφαρμόσει. Ωστόσο στην πορεία, η ανασφάλειά της θα την οδηγήσει σε διαφορετικές επιλογές, για τις οποίες στο τέλος θα μετανιώσει. Για την Άλα, το Τάνγκο είναι ο χορός της αλήθειας που ζούμε, της αφύπνισης από το όνειρο, μα πάνω από όλα ο χορός της απώλειας.
Μαρία Βλάχου (Ευγενία, γιαγιά του Άρθουρ)
Η μεγάλη αγάπη της Ευγενίας, του χαρακτήρα που υποδύομαι, θα έλεγα πως, πέρα από όποιον της υπενθυμίζει τα νιάτα και την περασμένη ομορφιά της, είναι να παίζει χαρτιά. Η τράπουλα έχει αντικαταστήσει τον αισθησιασμό της, που την έχει εγκαταλείψει μαζί με την σφριγηλότητα της σάρκας της… Αν και κάποιες φορές…. ο έρωτας χρόνια δεν κοιτά.
Ως εκπρόσωπος μιας παλιάς εποχής, έχει ζήσει μέσα στον πυρήνα μιας σεξουαλικής και ηθικής επανάστασης που, στο σύμπαν του Μρόζεκ, εκπροσωπείται από τον χορό του τάνγκο.
Με την τράπουλα έχει σχέση έρωτα. Ναι, ο έρωτας είναι παντού σε ό,τι έχει να κάνει με το παιχνίδι. Από τους λεβέντες βαλέδες μέχρι τις τσαχπίνες ντάμες. Με αυτές τις φιγούρες περιδιαβαίνει την αέναη επανάληψη του κύκλου της ζωής της, καθώς παθιάζεται με ό,τι δυνάμεις της απομένουν με το παιχνίδι και εκείνον τον γλυκό τον ζουμπουρλό που την φλερτάρει.
Αβραάμ Παπαδόπουλος (Έντι)
Ο Έντι, ο χαρακτήρας που υποδύομαι, δεν προβληματίζεται για τίποτα. Είναι υποχθόνιος, ύπουλος, ένας «μαύρος αρχάγγελος», όπως τον αποκαλεί και ο Άρθουρ προς το τέλος του έργου.
Προσπαθεί να περάσει καλά με κάθε τρόπο και να καταφέρει να βρεθεί στην εξουσία.
Ανήκει σε αυτούς τους τύπους που, ό,τι και να γίνει, επωφελούνται. Για τον Έντι, το τάνγκο είναι η αλλαγή της κατάστασης, η δύναμη και η εξουσία, που έρχονται στα χέρια του. Είναι ο χορός της εξουσίας.
Δείτε εδώ το trailer της παράστασης: https://www.youtube.com/watch?time_continue=1&v=lheC8SxDclg
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση Tango στο θέατρο Olvio: https://umano.gr/tango-tou-slavomir-mrozek-sto-theatro-olvio/
Σχετικά άρθρα:
https://umano.gr/o-ithopoios-dimitris-tsiklis-grafei-os-oskar-matserat/
https://umano.gr/ellada-1957-eksi-gynaikes-eksomologountai/
https://umano.gr/i-tania-palaiologou-grafei-os-anna-politkofskagia/
https://umano.gr/poios-dolofonise-tin-ainigmatiki-anna-warren/
https://umano.gr/xristougenniatikes-istories-apo-agapimenous-kallitexnes/
Comments are closed.