Ο Χρήστος Καλογράνης από τα Γυμνά Καλώδια στο Umano

Ο Χρήστος Καλογράνης από τα Γυμνά Καλώδια στο Umano. Ο Χρήστος Καλογράνης είναι ένας από τους ιδρυτές αλλά και η φωνή του συγκροτήματος.

Από την Ηρώ Στ. Μπουσούνη

Ο Χρήστος Καλογράνης είναι ένας από τους ιδρυτές αλλά και η φωνή του συγκροτήματος Γυμνά Καλώδια. Το συγκρότημα δημιουργήθηκαν το 2000 από τον Χρήστο Καλογράνη και τον Θανάση Μπουρίκα. Μέχρι σήμερα θεωρούνται ένα από τα καλύτερα – και καθαρόαιμα – ελληνικά ροκ συγκροτήματα.

Ο Χρήστος Καλογράνης είναι ένας καλλιτέχνης ανθρώπινος, ευαισθητοποιημένος, ευγενικός… ένας πραγματικός ροκ μουσικός! Αυτό δε φαίνεται μόνο από τη δυνατή του φωνή και την εκφραστική του ερμηνεία αλλά – κυρίως – από τα τραγούδια που δημιουργεί.

Umano: Πότε και πώς δημιουργήθηκε το συγκρότημα;

Τα Γυμνά Καλώδια φτιάχτηκαν περίπου το 2000. Βέβαια, δισκογραφικά, υπάρχουν από το 2005. Δημιουργήθηκαν από τον Θανάση και εμένα επάνω στην ορμή της τότε ηλικίας και την ανάγκη της έκφρασης. Τυχαία δηλαδή. Ήταν εποχές που φτιάχναμε ζωηρά όνειρα. Όχι πως τώρα δε φτιάχνουμε. Απλά πάντα το τότε είναι αλλιώς.

Umano: Έχετε επιλέξει ένα δυνατό όνομα, Γυμνά Καλώδια. Πώς προέκυψε;

Το στούντιό μας ήταν αυτοσχέδιο. Ήταν «χύμα». Η επιλογή ήταν σχεδόν τυχαία. Ήμασταν οι δυο μας τότε (ο Θανάσης Μπουρίκας και εγώ) και βάλαμε ο καθένας από μια λέξη.

Ο Θανάσης είπε «Γυμνά» και εγώ είπα «Καλώδια».

Umano: Είσαστε ένα ροκ συγκρότημα με ξεκάθαρη ταυτότητα από τότε που δημιουργηθήκατε. Μπήκατε ποτέ σε πειρασμό να ακολουθήσετε πιο εμπορικούς δρόμους;

Δεν μπήκαμε σε πειρασμούς. Προτάσεις υπήρχαν, αλλά μας φαίνονταν αστείες. Δεν μπορούμε να φανταστούμε τον εαυτό μας να το κάναμε αλλιώς αυτό. Αφήσαμε το μουσικό και στιχουργικό κομμάτι να είναι ειλικρινές, και έτσι δεν μπορεί να αλλάξει παρά μόνο εάν αλλάξουμε εμείς. Κάτι που δεν γίνεται εύκολα. Μάθαμε να παίζουμε μουσική επάνω στα δικά μας τραγούδια. Βασικά, εάν δεν ήταν τα τραγούδια μας, δε θα ξέραμε μάλλον καν να παίζουμε μουσική.

Umano: Ποια ήταν τα πρώτα σας μουσικά ακούσματα;

Ελληνικό ροκ, κλασσικό. Led Zeppelin, Pink Floyd, Black Sabbath, Παύλος, Τρύπες. Ότι ακούμε όλοι μας.

Umano: Έχετε δώσει πάνω από εκατό συναυλίες σε Ελλάδα και Κύπρο. Θα ξεχωρίζατε κάποια και γιατί;

Πολλά συγκινητικά πράγματα συμβαίνουν σε συναυλίες. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα παιδί που ερχόταν συχνά. Του άρεσε πολύ η μουσική μας. Μας σύστησαν. Ήταν κουφός.

Αγάπησε την μουσική μας από τον χτύπο του ρυθμού στο στήθος του και από τους στίχους που διάβαζε.

Ή μια άλλη φορά, που ανέβασαν στη σκηνή ένα παλικάρι σε αναπηρικό αμαξίδιο γιατί δεν χώραγε κάτω στον κόσμο. Πολλά, πολλά πράγματα συμβαίνουν στις συναυλίες. Έχω ακούσει πολλές ιστορίες από ανθρώπους που συνδέονται με τα τραγούδια μας. Και φαντάζομαι ότι θα υπάρχουν και άλλες που δεν θα μάθω ποτέ.

Δε ξεχωρίζω όμως συναυλίες. Ξεχωρίζω τους ανθρώπους στις συναυλίες. Δε θυμάμαι ονόματα πια, αλλά θυμάμαι την αύρα τους. Και με κάνουν να αισθάνομαι όμορφα.

Umano: Οι στίχοι σας είναι εξαιρετικοί! Προσεγμένοι και αιχμηροί. Κατά τη δική μου άποψη, ο στίχος έχει αρχίσει να ξεθωριάζει, τόσο στην ελληνική όσο και στην παγκόσμια μουσική σκηνή. Ποια είναι η δική σας άποψη;

Νομίζω ότι ο στίχος δεν μπορεί να ξεθωριάσει. Είναι τέχνη από μόνος του. Η τέχνη που έχει βάθος, μένει για πάντα. Υπάρχουν όμως εποχές, σαν και ετούτη, που ο κόσμος δεν θέλει να ενοχληθεί με πράγματα βαριά.

Υπάρχουν βέβαια και οι άνθρωποι που θέλουν να τους ξύνεις την πληγή. Για να μη ξεχνούν ποιος τους την «χάρισε».

Ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια. Αλλά εμείς, αυτό που πάντα κάναμε, ήταν μια προσπάθεια να πούμε για πράγματα εσωτερικά τραγουδώντας, γιατί ίσως να μην μπορούσαμε να τα πούμε μιλώντας.

Umano: Μια και μιλάμε για στίχους, παρατηρώ στα τραγούδια σας μία ευαισθησία απέναντι σε κοινωνικά θέματα. Τι σας εμπνέει;

Μας εμπνέουν πάρα πολλά πράγματα. Δυστυχώς, δε μπορούν όλα να γίνουν τραγούδια. Η εποχή μας έχει πολλά εναύσματα. Φοβάμαι ότι δε θα βγούμε όλοι όρθιοι από αυτό το μακελειό, αλλά ίσως βοηθήσει αν βγούμε τραγουδώντας.

Μας εμπνέει η μοναξιά πάρα πολύ. Είναι σημείο των καιρών η μοναξιά. Έχει πολλά χρώματα η μοναξιά γιατί προέρχεται από χιλιάδες πράγματα. Έχει σημασία από που έχει έρθει μια μοναξιά.

Γύρω μας γίνονται τρομακτικά πράγματα. Σκοτώνουν ανθρώπους. Καίνε ανθρώπους. Σκοτώνουν ζώα. Βιάζουν. Μεγαλώνουν ψυχασθενείς. Δεν είναι έμπνευση όλα αυτά τα πράγματα, αλλά είναι φόβοι που γίνονται τραγούδια. «Ξορκίζουν το κακό». Εξωτερικεύουν το πρόβλημα που δημιουργείται μέσα σου. Το καταθέτεις για να μην ξεχνιέται, γιατί πρέπει να απασχολεί συνέχεια.

Umano: Τι σας εκφράζει πιο πολύ, η δημιουργία ή η ερμηνεία;

Και τα δύο έχουν την μαγεία τους. Από την δημιουργία των τραγουδιών ξεκινούν όλα για να καταλήξουν στην εκτέλεση και την επικοινωνία. Όλα σου δίνουν κάτι ξεχωριστό. Η πιο μαγική στιγμή όμως, είναι η στιγμή που έρχεται η ιδέα και οι πρώτοι στίχοι.

Umano: Πείτε μας για το καινούριο σας τραγούδι Έβαψα Μαύρο τον Ήλιο. Να αναμένουμε καινούρια δισκογραφία;

Ο Μαύρος Ήλιος μας, ήρθε σε μια εποχή που αναζητούσαμε πράγματα εσωτερικά. Έρχεται να αγγίξει την αγωνία του ανολοκλήρωτου, λέγοντας ότι χρειάζεται να κάνουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε. Ταυτόχρονα, λέει ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, ότι και να γίνει. Τοποθετεί αυτές τις σκέψεις σε μία υπόθεση επανάληψης της ζωής.

Ο Ήλιος ηχογραφήθηκε πολύ σύντομα, μιας και η όρεξη να δημιουργήσουμε ήταν μεγάλη. Αντιληφθήκαμε γρήγορα τι θέλαμε από αυτό το τραγούδι και από αυτό το άλμπουμ.

Ο ομώνυμος δίσκος λοιπόν, θα κυκλοφορήσει σύντομα. Πριν φύγει το 2018. Θα ανακοινώσουμε την ημερομηνία του Πάρτι Παρουσίασης μέσα από το site μας και το facebook.

Umano: Γιατί δεν προβάλλεται η νέα καλή ροκ μουσική;

Το ποια ροκ μουσική είναι καλή ή όχι αυτό είναι πολύ υποκειμενικό. Το γιατί δεν προβάλλεται η ροκ μουσική, φαντάζομαι είναι θέμα budget και θέμα εποχής. Να μην ξεχνάμε ότι δεν υπάρχουν πια δισκογραφικές, δισκοπωλεία και ραδιοφωνικοί σταθμοί (με την παλιά έννοια).

Umano: Τα τελευταία χρόνια έχουν συμβεί πολλά στη χώρα μας. Υπήρξε κάποιο γεγονός που σας ταρακούνησε περισσότερο;

Η χρονιά αυτή έχει αφήσει πολλά σημάδια. Σημάδια που δεν θα φύγουν ποτέ. Όλα αυτά ταρακουνούν το ίδιο πολύ.

Φοβάσαι, αναρωτιέσαι γιατί η ύπαρξη του ανθρώπου είναι τόσο επώδυνη. Γιατί ο άνθρωπος δεν κάνει την ύπαρξη των άλλων και του ίδιου πιο ελαφριά, πιο ανώδυνη.

Οι άνθρωποι γίνονται πια εύκολα δικαστές και ξεχνούν ότι είναι οι ίδιοι κατηγορούμενοι. Κρύβονται πίσω από οθόνες και βαριές κουβέντες. Δε λογαριάζουν την ζωή του συνανθρώπου. Είμαι πολύ θυμωμένος με πολλά πράγματα. Δεν μπορώ εύκολα να τα διαχειριστώ, αλλά προσπαθώ.

Umano: Είσαστε αισιόδοξος για το μέλλον;

Ναι, είμαι πάντα αισιόδοξος.

Umano: Ευτυχία είναι…

Να είσαι με αυτούς που αγαπάς.

Umano:  Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Να είμαστε με αυτούς που αγαπάμε.

Θα χαρώ πολύ να σας δω στις 19/10 στην πλατεία Μενιδίου, όπου τα Γυμνά Καλώδια θα πραγματοποιήσουν συναυλία (ελεύθερη είσοδος, περισσότερα στο www.gimnakalwdia.gr όταν ανακοινωθεί επισήμως). Στις 20/10 στο Cabaret Voltaire η Ντέπη Χατζηκαμπάνη θα παρουσιάσει την νέα της ποιητική συλλογή, στην οποία έχουμε μελοποιήσει στίχους της. Θα τους τραγουδήσουμε παρέα.

* Για τις εμφανίσεις του συγκροτήματος επισκεφτείτε το site http://gimnakalwdia.blogspot.com/