Ο τενόρος Σταύρος Σαλαμπασόπουλος μίλησε στο umano για τα πρώτα του μουσικά βήματα, για την Όπερα του Παρισιού αλλά και για τις εμφανίσεις του στο Athenaeum Κελάρι.
Ο Σταύρος Σαλαμπασόπουλος έδειξε το ταλέντο του στη μουσική από πολύ νεαρή ηλικία. Γεγονός που δεν πέρασε απαρατήρητο από τους Γάλλους, καθώς βρέθηκε στο Παρίσι για σπουδές με υποτροφία του Γαλλικού Κράτους – École Normale de Musique de Paris – ενώ παράλληλα εργάστηκε στην όπερα του Παρισιού. Έχει ερμηνεύσει ρόλους κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου σε Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία και Ελλάδα. Το ελληνικό κοινό τον γνώρισε, αρχικά, από τη συνεργασία του με την Εθνική Λυρική Σκηνή και με την Μπάντα του Πολεμικού Ναυτικού. Έχει συμμετάσχει σε ελληνικά και διεθνή Φεστιβάλ.
Umano: Σταύρο, πώς και πότε ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με τη μουσική;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ασχολούμαι με τη μουσική, ζούσα σ’ ένα σπίτι γεμάτο ήχους και μελωδίες. Οι γονείς μου τραγουδούσαν, έκαναν πρόβες κι εγώ, μικρός σε μια γωνιά, συμμετείχα με τη φυσαρμόνικά μου… ήταν το παιχνίδι μου.
Umano: Ποιοι μουσικοί σε ενέπνευσαν στην παιδική σου ηλικία;
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον, ακούω και μου αρέσουν όλα τα είδη μουσικής. Από κάθε είδος, από κάθε μουσικό, μπορείς να πάρεις πράγματα και να τα αγαπήσεις.
Umano: Έχεις συμμετάσχει σε πολλά ελληνικά και ξένα φεστιβάλ. Θα μείνω όμως στην εμφάνισή σου στην Όπερα του Παρισιού. Πώς αισθάνθηκες όταν βγήκες στη σκηνή;
Ένιωσα δέος, δεν πίστευα, δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω αυτό που συνέβαινε εκείνη τη στιγμή. Λες και ζούσα σε όνειρο, αν σκεφτεί κανείς ότι ασχολιόμουν με την όπερα μόλις τέσσερα χρόνια και βρέθηκα σε ένα από τα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου.
Umano: Γιατί δεν έμεινες στο Παρίσι να ακολουθήσεις την καριέρα σου και γύρισες στην Ελλάδα;
Αρχικά, από το Παρίσι έφυγα για να πάω στη Γερμανία, για λόγους προσωπικούς. Από τη Γερμανία βρέθηκα στην Ελλάδα, για τη στρατιωτική μου θητεία. Τα έφερε έτσι η ζωή και έμεινα.
Γενικά, δε σχεδιάζω τα πράγματα, τα αφήνω να κυλούν μόνα τους.
Umano: Ποιες συνεργασίες σου ξεχωρίζεις και γιατί;
Όλες οι συνεργασίες που έχω κάνει για μένα είναι ξεχωριστές και έχω μάθει πράγματα από αυτές. Θα έλεγα όμως ότι αυτή με τον βραβευμένο σκηνοθέτη Michael Haneke ήταν μια πραγματικά ξεχωριστή εμπειρία!
Umano: Μετά τις εμφανίσεις σου στη Λυρική σκηνή, ακολουθείς πλέον πιο ποπ μονοπάτια ή κάνω λάθος;
Δε ξέρω αν σε αυτό που κάνω μπορούμε να βάλουμε ταμπέλα… Βγάζω προς τα έξω αυτό που είμαι χωρίς να προσπαθώ να το οριοθετήσω. Είναι πηγαίο και τροφοδοτείται από το συναίσθημα.
Η μουσική είναι μία! Αλλάζει η ερμηνεία και ο τρόπος που τη μεταδίδεις.
Umano: Νομίζω πως ανάμεσα στην όπερα και την ποπ πρέπει να υπάρχει το χάος! Εσύ πώς το βλέπεις;
Φαινομενικά, ναι (γέλια). Αλλά στην πραγματικότητα δεν ισχύει. Η ποπ έχει ως θεμέλιο την κλασική μουσική, άρα μιλάμε για απόλυτη σχέση… η μουσική είναι μία, όπως είπα και στην προηγούμενη ερώτησή.
Umano: Είσαι ένας νέος καλλιτέχνης με μία ωραία φωνή. Πιστεύεις ότι αυτό είναι αρκετό για τη μουσική σκηνή της Ελλάδας;
Για να κάνει κάποιος καριέρα δεν αρκεί μόνο η φωνή… Η φωνή είναι ένα από τα πολλά πράγματα που πρέπει να διαθέτεις για να πετύχεις. Επίσης, τραγουδιστής δεν είναι αυτός που έχει ωραία φωνή, όπως και υδραυλικός δεν είναι αυτός που έχει τα εργαλεία αλλά δεν ξέρει να αλλάξει μια βρύση…! Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι έχουμε για πολλούς λόγους μπερδέψει τα πράγματα.
Μια ωραία φωνή χωρίς εκπαίδευση, χωρίς κουλτούρα, χωρίς μόρφωση, για καμία μουσική σκηνή του κόσμου δεν θα ήταν αρκετή.
Umano: Σύμφωνα με κάποιους, είσαι ο νέος Μάριος Φραγκούλης της Ελλάδας. Τι έχεις να πεις για αυτό;
Ο Μάριος Φραγκούλης είναι ένας καταξιωμένος τραγουδιστής με τη ξεχωριστή δική του διαδρομή και προσωπικότητα. Η Ελλάδα έχει έναν Μάριο Φραγκούλη… εγώ φιλοδοξώ να έχει κι έναν Σταύρο Σαλαμπασόπουλο (γέλια).
Umano: Θέλω να μιλήσουμε για τις εμφανίσεις σου στο Athenaeum Κελάρι, με την παράσταση … Come Prima. Πες μας δυο λόγια για την παράσταση.
Είναι μια παράσταση δομημένη με σπουδαία, τα σπουδαιότερα – κατά τη γνώμη μου – κλασικά τραγούδια, από την ελληνική και τη διεθνή σκηνή. Από τον Φρανκ Σινάτρα, στον Αντρέα Μποτσέλι, τον Ζακ Μπρελ και τον Έρος Ραμαζότι, αλλά και τραγούδια μεγάλων Ελλήνων συνθετών όπως οι Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Μουζάκης, Πλέσσας, Ξαρχάκος. Με την επιλογή αυτή προσπαθώ να μας/σας ταξιδέψω νοερά στις πιο λαμπερές στιγμές του δικού μας παρελθόντας, αλλά και τις μεγάλες σκηνές της Αμερικής και της Ευρώπης. Μαζί μου στο πιάνο έχω τον εξαιρετικό πιανίστα και μαέστρο Γιώργο Τσοκάνη, με τον οποίο συνεργάζομαι τα τελευταία χρόνια.
Umano: Πήρε παράταση, από όσο ξέρω.
Ναι, μετά την επιτυχία των παραστάσεων και την αποδοχή του κόσμου, πάμε για άλλες πέντε εμφανίσεις, Παρασκευές αυτή τη φορά αντί για Πέμπτες, ξεκινώντας στις 21/12.
Umano: Ποια είναι η σχέση σου με το κοινό; Έχεις άγχος πριν βγεις στη σκηνή;
Το άγχος μου έχει να κάνει με το αν λειτουργεί η φωνή μου … όταν βγαίνω στη σκηνή όλα ξεπερνιούνται όμως.
Umano: Δισκογραφικά ετοιμάζεις κάτι;
Ετοιμάζω διάφορα πράγματα που θα ανακοινωθούν το επόμενο διάστημα.
Umano: Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια από τώρα;
Δύσκολη ερώτηση… πιστεύω και ελπίζω να έχω πετύχει κάτι πραγματικά σημαντικό. Κάτι περισσότερο από μια απλή προσωπική επιτυχία.
Περισσότερες πληροφορίες για τις εμφανίσεις του Σταύρου Σαλαμπασόπουλου στο Athenaeum Κελάρι, στο Θησείο: https://umano.gr/paratasi-emfaniseon-gia-ton-stavro-salabasopoulo/
Σχετικά άρθρα:
https://umano.gr/i-nea-tragoudopoios-magda-varoucha-sto-umano/
https://umano.gr/o-exairetikos-mousikos-giorgos-avramidis-sto-umano/
https://umano.gr/o-yperoxos-erminevtis-doros-dimosthenous-sto-umano/
https://umano.gr/o-polytalantos-stavros-siolas-sto-umano/
https://umano.gr/dilemma-mia-prototypi-kai-anatrptiki-banda/
Comments are closed.