Ο ηθοποιός Δημήτρης Τσίκλης γράφει ως Όσκαρ Ματσεράτ

Ο ηθοποιός Δημήτρης Τσίκλης γράφει ως Όσκαρ Ματσεράτ. Ο συγκινητικός χαρακτήρας του Γκύντερ Γκρας από το Τενεκεδένιο Ταμπούρλο που συγκλονίζει.

Ο Δημήτρης Τσίκλης ενσαρκώνει το ρόλο του Όσκαρ στην παράσταση Τενεκεδένιο Ταμπούρλο του Γκύντερ Γκρας στο θέατρο Σημείο. Ο Όσκαρ, από απέχθεια για τον κόσμο μέσα στον οποίο ζει, στα όγδοά του γενέθλια αποφασίζει να σταματήσει να μεγαλώνει. Σε σώμα οκτάχρονου παιδιού, ο Όσκαρ παίζει διαρκώς με το ταμπούρλο του, θρυμματίζει γυαλιά με την φωνή του, το σκάει από το σπίτι, χάνει δικούς του ανθρώπους…

Το Τενεκεδένιο Ταμπούρλο, το αριστούργημα του Γερμανού συγγραφέα Γκύντερ Γκρας που του χάρισε το Νόμπελ Λογοτεχνίας, εκτυλίσσεται την περίοδο της ανόδου του Ναζισμού στην Ευρώπη.

Ο ηθοποιός Δημήτρης Τσίκλης γράφει ως Όσκαρ Ματσεράτ

«Αν σου επιφυλάσσει η μοίρα την κόλαση, ένα από τα σατανικότερα βασανιστήρια θα ήταν να μείνεις στον κόσμο μόνος, δίχως συντροφιά. Δεν μπορούσα να κλάψω παρ’ όλα αυτά, γιατί όλοι οι άλλοι έκλαιγαν.

Κυκλοφορούσα μόνος κρούοντας το ταμπούρλο μου.

Λένε πως μόνο όποιος παίζει καταστρέφει από κακία, αλλά εγώ δεν έπαιζα… Δούλευα! Ήμουν τυμπανιστής επαγγελματίας. Όσο για την φωνή μου, αμυντικό όπλο. Μόνο σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης την χρησιμοποιούσα. Αποφασιστικά.

Έτσι, αποφασιστικά, πήρα και τη μεγάλη απόφαση. Είχα χάσει κάθε ελπίδα για ζωή. Προς Θεού, όχι αυτοκτονία. Αυτό παραήταν εύκολο.

Έπρεπε να σταματήσω να μεγαλώνω και να ψηλώνω.

Οι ενήλικοι δεν σε καταλαβαίνουν εάν σταματήσεις να αναπτύσσεσαι φανερά, θα σε πουν καθυστερημένο. Μιλούσαν για το μέλλον μου χωρίς να έχουν το μυαλό να καταλάβουν το παρόν μου. Θα είχαν απαλλαγεί από μένα αν μπορούσαν.

Δεν πίστευα ποτέ στους οιωνούς. Εντούτοις, εκείνη την εποχή υπήρχαν πολλοί οιωνοί επερχόμενου κακού, το οποίο φορούσε όλο και μεγαλύτερες μπότες, με όλο και μεγαλύτερες μπότες, έκανε όλο και μεγαλύτερα βήματα και είχε σκοπό να σπείρει τον όλεθρο.

Η οργή θέριευε μέσα μου. Σκέφτηκα πως ο μέγας θρήνος και η φοβερή λαλιά του ταμπούρλου μου θα εξέφραζαν εύγλωττα την απελπισία μου.

Αναζητώ την χώρα των Πολωνών που χάθηκε, που δε χάθηκε ακόμα. Κάποιοι λένε: «σύντομα θα χαθεί, έχει χαθεί κιόλας, έχει χαθεί ξανά».

Να σας πω την αλήθεια, όλοι οι άνθρωποι είναι γραφτό να πεθάνουν στο τέλος, αλλά δεν είμαι βέβαιος εάν γεννιούνται στην αρχή.

Είμαι ο Όσκαρ Ματσεράτ, γεννήθηκα κάτω από τους ηλεκτρικούς λαμπτήρες, στα οκτώ μου πάγωσα σκόπιμα την ανάπτυξή μου, μού έκαναν δώρο ένα τύμπανο, θρυμμάτισα γυαλί με την υαλοκτόνο φωνή μου, μύρισα βανίλια σε σώμα γυναίκας, ρήμαξα εκκλησίες, έγινα μέλος του θεάτρου του μετώπου, έθαψα τη μαμά μου και αποφάσισα να ζήσω μέσα στο σώμα μου ξανά. Πήγα στην Δύση για να χάσω την Ανατολή, πήγα να φύγω για να γυρίσω ξανά, έγινα διάσημος και έβγαλα λεφτά. Σήμερα γιορτάζω τα τριακοστά γενέθλιά μου και ακόμα φοβάμαι την Μάγισσα. Αμήν.»

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση Τενεκεδένιο Ταμπούρλο στο Θέατρο Σημείο: https://umano.gr/to-tenekedenio-tabourlo-sto-theatro-simeio/

Σχετικά άρθρα:

https://umano.gr/o-ithopoios-mixalis-syriopoulos-grafei-os-tzordi/
https://umano.gr/i-tania-palaiologou-grafei-os-anna-politkofskagia/
https://umano.gr/i-theia-lena-sta-nosokomeia-tis-attikis/
https://umano.gr/ellada-1957-eksi-gynaikes-eksomologountai/
https://umano.gr/poios-dolofonise-tin-ainigmatiki-anna-warren/