Ο ηθοποιός Δημήτρης Αλεξανδρής εφ’ όλης της ύλης

Ο ηθοποιός Δημήτρης Αλεξανδρής μιλάει στο umano εφ’ όλης της ύλης, για την παράσταση στην οποία πρωταγωνιστεί, το Λόγω τιμής, τη ζωή.

Από την Ηρώ Στ. Μπουσούνη

Ο Κώστας Καζάκος μας μιλάει για το Μεγάλο μας Τσίρκο Η λαμπερή ηθοποιός Ιωάννα Παππά στο Umano Γιώργος Αυγερόπουλος, ο πολυβραβευμένος κινηματογραφιστής στο Umano

Ο Δημήτρης Αλεξανδρής είναι ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του. Βρίσκεται στο χώρο της υποκριτικής σχεδόν τριάντα χρόνια. Ο Δημήτρης Αλεξανδρής έχει στο ενεργητικό του αρκετά πετυχημένα σήριαλ και εξαιρετικές ερμηνείες στο θέατρο. Έχει συμμετάσχει, επιπλέον, σε δώδεκα ταινίες στον κινηματογράφο, πράγμα σπάνιο για ηθοποιό στην Ελλάδα.

Ελάτε και εσείς στην παρέα μας στο Facebook, κάνοντας like στη σελίδα μας.

Ο Δημήτρης Αλεξανδρής είναι άνθρωπος χαμηλών τόνων που ξέρει να κάνει καλά τη δουλειά του χωρίς «τυμπανοκρουσίες». Μου έκανε εντύπωση πόσο ευγενικός, προσγειωμένος και συνεσταλμένος ήταν. Αλλά, πάνω από όλα, η ειλικρίνεια και η απλότητα με την οποία απαντούσε σε κάθε ερώτηση.

Umano:  Ξεκινάμε με την ερώτηση κλισέ. Πώς αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός;

Από σύμπτωση. Ήθελα να γίνω πιλότος και δεν πέρασα εκεί που ήθελα. Το θέατρο ήταν μία δραστηριότητα που είχα εκτός σχολείου στο Λύκειο. Ήταν κάτι που μου άρεσε αλλά στην πορεία δε φαντάστηκα ότι θα μου άρεσε τόσο πολύ. Όταν ξεκίνησα, φανταζόμουν πως θα ήταν μία περιπέτεια αλλά με κράτησε περισσότερο από όσο πίστευα.

Umano: Είσαι από τους ανθρώπους του χώρου που, προς τιμήν σου, δεν «πουλάς» την προσωπική σου ζωή. Αλήθεια, πώς το κατάφερες;

Πιστεύω άλλου είδους πράγματα. Δεν ασχολούμαι με το διαδίκτυο, δεν έχω σόσιαλ μίντια. Όσο περισσότερο μιλάς τόσο περισσότερο φθείρεσαι. Καλό είναι να δημιουργήσεις ένα «μύθο» μέσα από τη δουλειά σου. Ο κόσμος να έρχεται και να ξαφνιάζεται από αυτό που έχεις δημιουργήσει. Όχι να βλέπει την περσόνα που κυκλοφορεί και βγαίνει.

Ξέρεις τι γίνεται; Είμαστε μία γενιά ηθοποιών που μας έτυχαν γρήγορα πολλά καλά πράγματα και νομίζω ότι έχουμε μία ευθύνη να δείξουμε πως τα πράγματα μπορούν να γίνουν διαφορετικά. Χωρίς τυμπανοκρουσίες.

Umano: Από όλες τις δουλειές που έχεις κάνει – και είναι πολλές – ποιες έχεις ξεχωρίσει;

Εμπειρίες υπάρχουν σε όλες τις δουλειές και με έχουν δικαιώσει. Όταν κάνεις μία δουλειά αποτελεί ένα κομμάτι της ζωής σου είτε σαν ρόλος, είτε σαν εμπειρία. Δε θα ξεχάσω ποτέ την ταινία Στο Χάνι. Είχαμε μείνει ενάμισι μήνα στο Αχλαδοχώρι για τα γυρίσματα και πήγαινα με το άλογο σε κάθε γύρισμα. Ήμασταν δύο πρωταγωνιστές και ο καθένας μας είχε αναλάβει το άλογό του. Πήγαινα στο στάβλο το πρωί, γύρω στις πέντε με έξι, έπαιρνα το άλογο, πήγαινα στο γύρισμα, μετά το καθάριζα και το γύριζα στο στάβλο.

Θα πλήρωνα για να κάνω και πάλι την ταινία Στο Χάνι.

Στο σήριαλ Λόγω τιμής, επίσης, δε θα ξεχάσω ποτέ πόσο ωραία περνούσαμε. Ή την παράσταση Ηλέκτρα και την εμπειρία μου στην Επίδαυρο. Υπάρχουν διάφορες εμπειρίες, υπάρχουν όμως και άσχημες στιγμές.

Umano: Ποια άσχημη στιγμή θυμάσαι;

Υπήρξε μία παράσταση, δε θέλω να αναφέρω όνομα, που δυσκολεύτηκα πάρα πολύ, κυρίως με τους συναδέλφους.

Umano: Είναι σημαντική η χημεία μεταξύ των ηθοποιών για ένα καλό αποτέλεσμα;

Από τα σημαντικότερα πράγματα. Αν δεν υπάρχει, κάτι δε λειτουργεί.

Οι Αμερικανοί λένε ότι η επιτυχία μιας δουλειάς είναι το κάστινγκ και δεν έχουν άδικο. Όχι με την έννοια να διαλέξω τον πιο ικανό ηθοποιό που ταιριάζει στο ρόλο αλλά να διαλέξω το συνδυασμό των ανθρώπων που θα συνεργαστούν.

Επίσης, εγώ δεν πιστεύω στο «ουδείς αναντικατάστατος». Σαφέστατα και μπορεί ένα ρόλο που κάνω εγώ, να τον κάνει και κάποιος άλλος. Απλά κάθε ένα πρόσωπο έχει ένα συγκεκριμένο «συστατικό» που άλλες φορές λειτουργεί σαν καταλύτης και άλλες φορές αρνητικά.

Umano: Τι πιστεύεις πως ενδιαφέρει το κοινό; Περισσότερο εμπορικές ή ποιοτικές δουλειές;

Δεν είναι στάνταρ. Αν μία παράσταση σκίζει, θα έρθει να την δει και κόσμος που δεν είναι το κοινό αυτής της παράστασης. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό.

Έχω υπάρξει θεατής σε παραστάσεις του συγχωρεμένου Βογιατζή που ήταν ένας εξαιρετικός σκηνοθέτης, ηθοποιός, καλλιτέχνης. Είχε όμως και ένα ρεύμα που τον ακολουθούσε.

Σε μία παράσταση του Βογιατζή ήμουν σίγουρος πως ένα μεγάλο ποσοστό των θεατών δεν είχε επαφή με αυτό που παρακολουθούσε.

Τα Ίχνη είναι μία τηλεοπτική σειρά που αγαπήσαμε πάρα πολύ! Την κάναμε με τρομερή δυσκολία και προσπάθεια. Μία δουλειά που, στην Ελλάδα, δεν ήταν εύκολο να γίνει. Να σου πω ότι τότε τα γυρίσματα κάθε επεισοδίου γινόντουσαν σε επτά μέρες και εμείς κάποιες φορές κάναμε δεκατέσσερις μέρες το επεισόδιο. Όταν πρωτοπαίχτηκε στην τηλεόραση δεν πήγε καλά. Τώρα, με τις επαναλήψεις στο ΜEGA, λένε «φοβερή σειρά». Δηλαδή κάποιες φορές δε λειτουργούν όλα.

Βέβαια, πολλές φορές έχει να κάνει με το ότι ο κόσμος επαναπαύεται.

Θυμάμαι, την εποχή που ήταν μόδα τα τούρκικα σήριαλ, πολλοί άνθρωποι μου έλεγαν «γιατί δεν κάνετε κάτι;». Το λέγανε σε εμένα, σαν να φταίω εγώ. Απαντούσα, έχετε πάρει κανένα τηλέφωνο στα κανάλια να πείτε «δε θέλω να δω τούρκικα, θέλω να δω αυτόν τον ηθοποιό;».

Umano: Ας έρθουμε στην παράσταση Η Λάμψη μίας Ασήμαντης Νύχτας του Κόνορ Μακφέρσον που συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά στο θέατρο Επί Κολωνώ. Υποδύεσαι τον Τόμμυ. Μίλησέ μας για αυτόν.

Ο Τόμμυ είναι λίγο πάνω από τα πενήντα. Έχει χωρίσει από την οικογένειά του και μένει στο σπίτι του θείου του, ο οποίος τον έχει μεγαλώσει. Είναι ένας άνθρωπος που, μαζί με το φίλο του, ζουν από δουλειές του ποδαριού, για το μεροκάματο. Έτσι ξεκινάμε να βλέπουμε τον χαρακτήρα. Κάποια στιγμή, εμφανίζεται στη ζωή του μία γυναίκα και αλλάζει – όχι μόνο τη δική του – αλλά τη ζωή όλων. Αφορά σημερινούς ανθρώπους. Το θέμα της παράστασης έχει να κάνει με τις σχέσεις και το πως λειτουργούν οι άνθρωποι μεταξύ τους. Με το πως νοιώθουμε ο ένας με τον άλλον.

Τελικά είμαστε πρόσωπα που θέλουμε να αγαπήσουμε και να μας αγαπήσουν. Είμαστε παράξενοι ενώ ταυτόχρονα είμαστε και καλοί. Αγκαλιάζουμε και ταυτόχρονα γδέρνουμε τον άλλον.

Το έργο είναι εξαιρετικό και το αισθάνθηκα από την πρώτη στιγμή που το διάβασα. Ήμουν τυχερός όταν η Ελένη (σ.σ. Ελένη Σκότη, σκηνοθέτις της παράστασης) και ο Γιώργος (σ.σ. Γιώργος Χατζηνικολάου, καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου Επί Κολωνώ) μου πρότειναν αυτό το έργο.

Umano: Δείχνεις να απολαμβάνεις πολύ το ρόλο του Τόμμυ.

Πάρα πολύ. Ξέρεις τι γίνεται; Όσο περνάνε τα χρόνια και έχεις κάνει πολλούς ρόλους είναι δύσκολο να σου έρθει κάτι και να πεις «αυτό πραγματικά είναι εξαιρετικό και θέλω να το κάνω». Αυτό μου συνέβει με το ρόλο του Τόμμυ.

Umano: Πιστεύεις ότι μπορεί να αλλάξει – και να λάμψει – η ζωή ενός ανθρώπου μία ασήμαντη νύχτα;

Βέβαια το πιστεύω, είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο. Κάθε αλλαγή σημαίνει κάτι. Η εμπειρία της αλλαγής είναι πως δέχεσαι εσύ το καλύτερο ή το χειρότερο. Για παράδειγμα, ερωτεύεσαι παράφορα ένα πρόσωπο αλλά αυτό το παράφορο καταλήγει να σε καταστρέψει μέσα σε δύο μήνες. Αυτό το μικρό χρονικό διάστημα που έζησες αυτήν την αλλαγή ήταν μία τεράστια εμπειρία. Έτσι δεν είναι;

Umano: Έχει βγει και το τρέιλερ για το Λόγω Τιμής, είκοσι χρόνια μετά. Θα ξεκινήσει και πάλι η σειρά;

Είμαστε πολύ κοντά. Θέλουμε πάρα πολύ να γίνει. Υπάρχει μία αγωνία για το αν θα μπορέσουμε και πάλι να αντεπεξέλθουμε στο μέγεθος της αγάπης που είχε δείξει το κοινό προς τη σειρά. Αλλά θέλουμε τόσο πολύ να βρεθούμε και πάλι όλοι μαζί! Nα ζήσουμε ξανά αυτούς τους χαρακτήρες. Όλοι οι συντελεστές θα είναι οι ίδιοι.

Umano: Δημήτρη, τι σε φοβίζει;

Με φοβίζουν πολλά κατά διαστήματα. Τα τελευταία χρόνια με φοβίζει το διαδίκτυο. Η τεχνολογία που έχει γίνει ανεξέλεγκτη και υπάρχει μεγάλη παραπληροφόρηση. Δεν το λέω από την άποψη ότι είμαι ένας άνθρωπος που έχει μεγαλώσει και δε μπορώ να παρακολουθήσω την τεχνολογία. Ίσα ίσα.

Αυτή όμως η απίστευτη ανάγκη του κόσμου να υπάρξει μέσω πέντε like… Ή να πηγαίνεις σε μία συναυλία για να βγάλεις σέλφι αντί να ζεις τη στιγμή… είναι τρομακτικό!

Ακούς ανθρώπους που έχουν δουλέψει σε υψηλόβαθμες θέσεις σε Facebook ή άλλα, να λένε σε συνεντεύξεις τους «τι λάθος έχω κάνει και έχω καταστρέψει τον κόσμο». Δε ξέρω αν διάβασες την τελευταία συνέντευξη του Τζούλιαν Ασάνζ (σ.σ. ιδρυτής των WikiLeaks) που λέει πως ο κόσμος θα αλλάξει προς το χειρότερο γιατί οι άνθρωποι που ασχολούνται με αυτά τα πράγματα οδηγούν τον κόσμο έντεχνα προς μία παράξενη υποδούλωση.

Umano: Τέχνη είναι…

Γράφεις, παίζεις και τραγουδάς όπως αισθάνεσαι. Κάνεις αυτό που κάνεις γιατί το γουστάρεις. Όλα τα υπόλοιπα έρχονται ή δεν έρχονται. Πολλές φορές πρέπει να σε θέλει και η ζωή.

Umano: Με τι ασχολείσαι τον ελεύθερο χρόνο σου;

Έχω δύο παιδιά, επομένως ο ελεύθερος χρόνος μου είναι λίγο περιορισμένος. Με χαλαρώνουν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, το σινεμά, το διάβασμα…

Umano: Ποιος είναι ο αγαπημένος σου συγγραφέας;

Ο Ντοστεγιέφσκι αλλά και σε ποιον δεν είναι; Είναι εκπληκτικός συγγραφέας. Ποιο βιβλίο του να πρωτοδιαλέξεις;!

Umano: Τι είναι σημαντικό στη ζωή μας;

Έλα ντε! Δε ξέρω… και εγώ αναρωτιέμαι πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια. Τι έχει αξία; Το όραμα; Η πράξη; Η πίστη (και δεν εννοώ θεολογικά); Να ζήσεις μία ζωή που να είναι γεμάτη; Υγεία; Δε ξέρω πραγματικά.

Umano: Αν είχες τη δύναμη να αλλάξεις κάτι στον κόσμο τι θα άλλαζες;

Τη δικαιοσύνη.

Umano: Ευτυχία είναι…

Το πιο σημαντικό είναι να είναι καλά οι άνθρωποι που αγαπάω. Να είμαι δημιουργικός και να μη ξενερώνω με τη δουλειά μου ή να μη ξενερώσω τους ανθρώπους που με πιστεύουν σε αυτή τη δουλειά.

* Οι φωτογραφίες είναι από την θεατρική παράσταση “Η λάμψη μιας ασήμαντης νύχτας”