Ο Μάξιμος Μουμούρης, ο δημιουργός της μουσικής περφόμανς LLAWFALL εμπνεύστηκε από την μουσική των Pink Floyd. Μία παράσταση βασισμένη σε μία μοναδική ιδέα που αξίζει τον κόπο να δούμε.
H εξαιρετική ιδέα του LLAWFALL από τον Μάξιμο Μουμούρη δε θα μπορούσε να με αφήσει ασυγκίνητη καθώς συνδυάζει τη μουσική των Pink Floyd, τον Άκη Σακελλαρίου στον πρωταγωνιστικό ρόλο αλλά και το βασικό ερώτημα… γιατί δε γελάμε πια όπως όταν ήμασταν παιδιά;
Ο Μάξιμος Μουμούρης είναι ένας εξαιρετικός ηθοποιός τον οποίο γνωρίζουμε όλοι από τις δουλειές του τόσο στην τηλεόραση, όσο στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Στο LLAWFALL θα τον γνωρίσουμε σαν σκηνοθέτη και κειμενογράφο.
Umano: Κε Μουμούρη, πώς σας ήρθε η έμπνευση για την παράσταση LLAWFALL;
Τα τελευταία χρόνια με τριγυρίζει η ιδέα για μία παράσταση με πολλή μουσική, κυρίως κομμάτια που δέθηκα με κάποιο τρόπο όλα αυτά τα χρόνια. Το LLAWFALL προέκυψε ξαφνικά και η πρώτη αφελής σκέψη ήταν πως ήθελα να παίξω εγώ το μέρος των drums. Βέβαια δεν τα κατάφερα αλλά η παράσταση θα γίνει τελικώς και χωρίς εμένα στα τύμπανα.
Umano: Στη συγκεκριμένη παράσταση έχετε γράψει το κείμενο αλλά κάνετε και τη σκηνοθεσία. Είναι η πρώτη φορά που ασχολείστε με αυτά τα δύο;
Όχι και στα δύο. Υπήρξαν παλαιότερες σκηνοθεσίες σε αραιά διαστήματα. Όσον αφορά στο κείμενο, η πρώτη απόπειρα έγινε πέρυσι το καλοκαίρι για έναν μονόλογο που έγραψα και παρουσίασα στο μουσείο αργυροτεχνίας των Ιωαννίνων, στα πλαίσια ενός πρότζεκτ museum theatre υπό την σκέπη του ΠΙΟΠ. Ήταν ένα γερό crush test.
Umano: Γιατί επιλέξατε το album των Pink Floyd Atom Ηeart Μother για να δέσετε την παράσταση; Γιατί πιστεύετε ότι είναι αμφιλεγόμενο;
Είναι, κατά τη γνώμη μου, μια πρωτόλεια προσπάθεια των Pink Floyd στο πέρασμα τους από την ψυχεδελική περίοδο στην πιο αρμονική και υπαρξιακή φάση στην οποία και μεγαλούργησαν. Είναι ακατέργαστο υλικό και ανοικτό προς ερμηνεία. Για τον ίδιο λόγο νομίζω πως είναι αμφιλεγόμενη η συγκεκριμένη σουίτα, παρόλο που το ‘70, όταν και κυκλοφόρησε το άλμπουμ, έφτασε ψηλά στα βρετανικά charts και για αρκετές εβδομάδες.
Umano: Έχετε επιλέξει να ασχοληθείτε με δύο θέματα αρκετά επίκαιρα θα έλεγα, τη μοναξιά και το χαμόγελο. Από πού εμπνευστήκατε;
Οι επιρροές, πέρα από τους Floyd, είναι ο Έντγκαρ Μορέν για την πίστη του πως η αμφισβήτηση είναι βαθιά ανθρώπινη ζωογόνα διαδικασία, ο Χέρμαν Έσσε που μέσα από τον “Λύκο της στέπας ” ξεδιπλώνει τους μοναχικούς διαδρόμους ενός “εν δυνάμει αυτόχειρα” και, τέλος, ο Όσσο που υπερασπίζεται την ευτυχία σαν βασικό και φυσικό συναίσθημα του ανθρώπου, ενώ η δυστυχία είναι κουραστικό και κατασκευασμένο αίσθημα.
Όλοι τους αναγνωρίζουν το σκοτάδι του ανθρώπου που μόνο μέσα από τη μοναχική πορεία του, αντιμετωπίζοντας και τους άλλους, αντιλαμβάνεται τον εαυτό του και φτάνει στο φως, στο χαμόγελο.
Umano: Πιστεύετε πως είναι εύκολο να αντιληφθούμε το λόγο που δε γελάμε πια και αν ναι, πώς θα μπορούσαμε να ξανά γελάσουμε όπως όταν ήμασταν παιδιά;
Αρκεί να κοιτάξουμε στο τότε, στα αισθήματα που βιώσαμε όταν δεν σκεφτόμασταν πολύ. Τότε θα μπορέσουμε να τα συνδυάσουμε με γεγονότα εκείνης της μαγικής περιόδου και θα αντιληφθούμε γιατί δε γελάμε.
Ένα παιδί νιώθει πάντα την ανάγκη να είναι χαρούμενο, η φύση του το οδηγεί προς τα εκεί, εμείς απλώς μεγαλώνοντας δεν επιτρέπουμε στο αίσθημα της χαράς να υπάρξει.
Umano: Το LLAWFALL είναι μία ζωντανή μουσική παράσταση, δεν είναι δύσκολο αυτό;
Ναι, είναι, αλλά έγιναν όλα με τόσο αρμονικό τρόπο που οι δυσκολίες δεν κατέβαλαν κανέναν από τους συνεργάτες. Άλλωστε ήθελα εξ’ αρχής να είναι μια μουσική περφόρμανς, ο στόχος που μοιράστηκε και στους υπόλοιπους ήταν καθαρός, γνωρίζαμε τις δυσκολίες. Χωρίς ρίσκο δεν υπάρχει τέχνη.
Umano: Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στον ηθοποιό και το σκηνοθέτη; Εσείς πιο από τα δύο προτιμάτε;
Απολαμβάνω πολύ αυτήν την περίοδο που είμαι από κάτω και παρατηρώ, είναι μεγάλο μάθημα από πολλές απόψεις. Το ίδιο όμορφα όμως έχω νιώσει και σε παραστάσεις που βρίσκομαι επάνω στη σκηνή. Είναι δυο τελείως διαφορετικές λειτουργίες που έχουν, ή θα έπρεπε να έχουν, τον ίδιο στόχο, ένα όμορφο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.
Umano: Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια μετά το τέλος της παράστασης;
Γυρίσματα για τη νέα σειρά των Έλενα Ακρίτα και Γιώργου Κυρίτση στο Epsilon και αρκετές διακοπές, γιατί τον χειμώνα περιμένει η Ελένη Ράντου και ο Σταμάτης Φασουλής για να κάνουμε το Blue Jasmine του Woody Allen.
Umano: Αν σας έβαζα να μου διαλέξετε ένα τραγούδι από τους Pink Floyd, ποιο θα διαλέγατε και γιατί;
Αυτήν τη περίοδο, για να μην αδικήσω τα υπόλοιπα, ακούω συχνά το Sheep από το άλμπουμ Animals που λέγεται πως είναι επηρεασμένο από τη “Φάρμα των ζώων ” του Τζ. Όργουελ. Μουσικά είναι πολύ οξύ όπως και οι στίχοι του που παρομοιάζουν τη ζωή ενός προβάτου με την παρατημένη και οκνηρή ζωή του ανθρώπου. Είναι σαν να ακούω τον προάγγελο του πολύ μελωδικού πλέον Comfortably numb.
Σχετικά άρθρα:
https://umano.gr/o-kostas-kazakos-mas-milaei-gia-to-megalo-mas-tsirko/
https://umano.gr/i-iovi-fragatou-sto-rolo-tis-kassandras-ston-agamemnona-tou-aisxilou/
https://umano.gr/dimitris-ntaoulis-den-einai-to-paidi-thavma-alla-enas-axiologos-kallitexnis/
https://umano.gr/o-ithopoios-dimitris-alexandris-ef-olis-tis-ylhs/
https://umano.gr/the-wall-to-koryfaio-album-ton-pink-floyd/
Comments are closed.