Αναμφισβήτητα μία από τις καλύτερες ηθοποιούς της γενιάς της, η λαμπερή ηθοποιός Ιωάννα Παππά μιλάει στο umano. Μία συνέντευξη από καρδιάς όπου η Ιωάννα μιλάει για όλους και για όλα.
Από την Ηρώ Στ. Μπουσούνη
| Itziar Ituño: Η Ρακέλ του Casa de Papel στο Umano
Ο εξαιρετικός ηθοποιός Γιάννης Στάνκογλου στο Umano Σωτήρης Τσαφούλιας, ο δημιουργός της εξαιρετικής ταινίας Έτερος Εγώ στο Umano |
Η Ιωάννα Παππά έχει σπουδάσει στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν. Παρουσιάστηκε η πρώτη της ευκαιρία το 2000, με έναν ρόλο στη σειρά του Κώστα Κουτσομύτη, Ύστερα ήρθαν οι Μέλισσες στην ΕΤ1. Η Ιωάννα ξεχώρισε για το ταλέντο της και ακολούθησαν διάφορες σημαντικές προτάσεις. Έχει πρωταγωνιστήσει σε πολλές σειρές στην τηλεόραση καθώς και σε ταινίες στον κινηματογράφο. Στο θέατρο κάνει τη μεγάλη διαφορά, επιλέγοντας ρόλους διαφορετικούς και δύσκολους.
Αυτό το χειμώνα πρωταγωνιστούσε στις παραστάσεις Άμλετ, Ένα φεγγάρι για τους Καταραμένους και συνεχίζει με το Φράνκι και Τζόνι. Επιπλέον, εμφανίστηκε σε ένα επεισόδιο στη νέα σειρά του Πάνου Κοκκινόπουλου, Ου φονεύσεις στο Open. Παράλληλα, η Ιωάννα Παππά ολοκλήρωσε τα γυρίσματα της νέας ταινίας του Γιώργου Γεωργόπουλου, Ο Δυσάρεστος που θα βγει στους κινηματογράφους μέσα στο 2019.
Δε ξέρω αν ηθοποιός σημαίνει φως, ήλιος, νερό κτλ. Ξέρω σίγουρα πως ηθοποιός σημαίνει Ιωάννα Παππά. Οι εμφανίσεις της στην τηλεόραση μου είχαν τραβήξει το ενδιαφέρον, στο θέατρο τη λάτρεψα.
Η Ιωάννα Παππά δεν υποδύεται ένα ρόλο, είναι ο ρόλος!
Θα τολμήσει με την ερμηνεία της να σου μεταφέρει συναισθήματα που δε γνώριζες πως υπήρχαν… και στο τέλος της παράστασης θα σηκωθείς για να την χειροκροτήσεις. Μία λαμπερή ηθοποιός που σαφέστατα ξεχωρίζει και σέβεται την υποκριτική σαν τέχνη. Ένα ευγενικό, ευαίσθητο και ειλικρινές πλάσμα με το οποίο χαίρεσαι – ως δημοσιογράφος αλλά και ως άνθρωπος – να μιλάς.
| Ελάτε και εσείς στην παρέα μας στο Facebook, κάνοντας like στη σελίδα μας. |
Umano: Ιωάννα, είσαι από τις ηθοποιούς που γίνονται ένα με το ρόλο. Πόσο δύσκολο είναι αυτό, ειδικά στο θέατρο;
Για εμένα είναι ζητούμενο η αληθοφάνεια. Πρέπει ο χαρακτήρας να είναι πιστευτός. Δε θα πρέπει να φαίνεται μόνο η «κατασκευή». Θα πρέπει να φτάσεις σε ένα επίπεδο που να μη φαίνεται το πώς αλλά το τι είναι αυτός ο άνθρωπος που υποδύεσαι. Δουλεύω προσπαθώντας πάντα να κατανοήσω πλήρως αυτό που έχω να κάνω. Από τον χαρακτήρα, το έργο, τον κόσμο του έργου, τη συνθήκη τη σκηνοθετική, ώστε το αποτέλεσμα να είναι όσο πιο «πραγματικό» γίνεται.
Προσεγγίζω τον κάθε χαρακτήρα που υποδύομαι με τέτοιο τρόπο ώστε να μην αφήνω κανένα ερωτηματικό.
Καταρχάς και για εμένα την ίδια. Θέλω να καταλάβω γιατί ο χαρακτήρας μου φέρεται όπως φέρεται και γιατί σκέφτεται όπως σκέφτεται. Ως θεατής θα ήθελα και εγώ να βλέπω κάτι ανάλογο και αυτό προσπαθώ να πετυχαίνω κάθε φορά, με κάθε χαρακτήρα που καλούμαι να υποδυθώ.
Umano: Ακόμα και όταν δε σου αρέσει κάποιος ρόλος;
Δεν υπάρχει ρόλος που να μη μου αρέσει γιατί βρίσκομαι σε παραστάσεις που με ενδιαφέρουν τα έργα. Δε θα ήμουν ποτέ σε μία παράσταση που δε θα ήθελα να βρίσκομαι ή να δουλέψω με ανθρώπους που δε θα ήθελα να συνεργαστώ. Δε θα μπορούσα να ανταπεξέλθω, καθώς ψυχικά δε θα είχα καμία επιθυμία να βρίσκομαι εκεί. Αυτό, ευτυχώς, το συνειδητοποίησα από νωρίς, από τη σχολή ακόμα και έχω αποφύγει αμήχανες συνεργασίες. Από τη στιγμή που θα πω το ναι σε μία δουλειά, προσπαθώ πάντα να καταθέτω το εκατό τοις εκατό του εαυτού μου.
Σίγουρα έχει τύχει ένας χαρακτήρας να έχει λιγότερο ενδιαφέρον ή λιγότερες απαιτήσεις αν θέλεις. Νοιώθω όμως την ανάγκη, την υποχρέωση σε κάθε παράσταση, ότι και να μου συμβαίνει μέσα στην ημέρα, όσο στενοχωρημένη ή όσο κουρασμένη και να είμαι, να αποδίδω το περισσότερο που μπορώ.
Η κάθε παράσταση είναι ξεχωριστή και γίνεται μία φορά. Ζει, γεννιέται και πεθαίνει στο χειροκρότημα. Οφείλω να βρίσκομαι εκεί, να είμαι παρούσα, δοσμένη ολοκληρωτικά στον κάθε ρόλο.
Umano: Τα κριτήριά σου για την επιλογή μίας δουλειάς είναι, δηλαδή, το έργο και οι συνεργάτες;
Το βασικότερο είναι η συνεργασία και μετά ο ρόλος. Στον κινηματογράφο ίσως να μη με ενδιαφέρει τόσο ο ρόλος, γιατί το σινεμά είναι μία άλλη ιστορία. Άλλα πάνω από όλα, σε όποια δουλειά, με ενδιαφέρει η συνεργασία.
Umano: Ποια προσόντα πιστεύεις πως πρέπει να διαθέτει ένας ηθοποιός για να ξεχωρίσει;
Σε κάποιες οντισιόν υπάρχουν διακόσια με τριακόσια παιδιά. Ανεβαίνει κάποιος στη σκηνή και δεν παίρνεις τα μάτια σου από πάνω του. Αυτό είναι ένα βασικό στοιχείο και δεν εξηγείται. Από εκεί και πέρα ο ηθοποιός πρέπει να «εκπαιδευτεί» και να βελτιώσει την τεχνική του όσο περισσότερο γίνεται. Η τεχνική δεν τελειοποιείται, εξελίσσεται όμως μέσα από την πολύ δουλειά αλλά και τις διαφορετικές δουλειές.
Σίγουρα είναι ένα καλλιτεχνικό επάγγελμα αλλά ο ηθοποιός δυναμώνει από το τεχνικό του κομμάτι.
Πρέπει να έχει περίσσευμα συναισθήματος και σκηνική αντίληψη. Τα τρία βασικά στοιχεία που κοιτάνε σήμερα στις οντισιόν είναι ο ηθοποιός να μπορεί να αναγνωρίσει τι σημαίνει ρυθμός, μέτρο και επικοινωνία. Στη σκηνική αντίληψη φαίνεται η δυνατότητα που έχει κάποιος για να εξελιχθεί.
Και φυσικά, να έχεις μία βαθιά επιθυμία να είσαι σε αυτή τη δουλειά με μία αθωότητα στη σκέψη. Είναι σημαντικό να αντιληφθούμε πως όσο πιο «ανοιχτοί» είμαστε στο πνεύμα και στις ιδέες τόσο πιο εύκολα μπορούμε να αντιληφθούμε τη διαφορετικότητα που υπάρχει μέσα στην ίδια τη ζωή. Αυτό αφορά το θέατρο και τον κόσμο του θεάτρου.
Umano: Πότε σου δόθηκε η πρώτη ευκαιρία να ξεκινήσεις την καλλιτεχνική σου πορεία;
Ευτυχώς κατευθείαν και λέω ευτυχώς γιατί ξέρω πως δε θα άντεχα τη διαδικασία των οντισιόν. Έχω δει τι συμβαίνει στις οντισιόν και είναι μία πολύ ψυχοφθόρα διαδικασία. Στο τελείωμα της σχολής με είδε ο Κώστας Κουτσομύτης και μου ζήτησε να περάσω από οντισιόν. Έτσι έκλεισα την πρώτη μου δουλειά στη σειρά Ύστερα ήρθαν οι Μέλισσες στην ΕΤ1.
Η συμμετοχή μου στη σειρά “Ύστερα ήρθαν οι Μέλισσες” μου έφερε γρήγορα πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Όταν σε εμπιστεύεται κάποιος σκηνοθέτης που είναι τόσο σημαντικός μέσα στο χώρο – ειδικά στο ξεκίνημα – δίνοντάς σου την ευκαιρία να δώσεις ένα δείγμα δουλειάς, παίζει σημαντικό ρόλο. Ο ένας καλλιτέχνης εμπιστεύεται τον άλλον, ειδικότερα δε όταν είναι σημαντικός. Υπάρχει μία επιρροή και ανοίγουν οι πόρτες πιο γρήγορα. Επομένως, τα πράγματα στο ξεκίνημα ήρθαν από τύχη όμορφα και ευνοϊκά, χωρίς να ταλαιπωρηθώ. Ταλαιπωρήθηκα μόνο σε επίπεδο δουλειάς, εννοώντας ότι έπρεπε να δουλέψω σκληρά στο ξεκίνημα αλλά ήταν μία πολύ δημιουργική ταλαιπωρία.
Umano: Δε σκέφτηκες ποτέ να δοκιμάσεις την τύχη σου στο εξωτερικό;
Νομίζω πως τώρα θα ήμουν πιο έτοιμη για να ανταπεξέλθω σε μια δουλειά στο εξωτερικό αλλά δεν είμαι πια στην ηλικία για να μπω σε αυτή τη διαδικασία. Νωρίτερα μου συνέβαιναν συνέχεια πράγματα στα οποία ήθελα να είμαι εδώ. Δε μου είχε περάσει από το μυαλό να σηκωθώ να φύγω.
Δουλεύω είκοσι χρόνια και τα δέκα πρόλαβα ευνοϊκές συνθήκες για τους καλλιτέχνες.
Με την κρίση έχουν αλλάξει τα πράγματα για όλους, το ίδιο και για τους ηθοποιούς. Δε σταματάμε να κάνουμε καλές δουλειές αλλά σίγουρα κάποια στιγμή αρχίσαμε να φλερτάρουμε με την ιδέα να φύγουμε στο εξωτερικό. Όχι μόνο για λόγους επιβίωσης, περισσότερο για τη δίψα να κάνεις διαφορετικά πράγματα και να ανανεώνεσαι ως καλλιτέχνης. Όταν υπάρχει κρίση σε μία χώρα, αρχίζουν να περιορίζονται λίγο τα πράγματα. Οι περισσότεροι κινούνται εκ τους ασφαλούς. Λαμβάνουν υπ’ όψη το ταμείο, τι μπορεί δηλαδή να φέρει μία δουλειά. Είναι δύσκολο να ρισκάρουν όταν σκέφτονται πως μία πιθανή αποτυχία μπορεί να τους καταστρέψει οικονομικά.
Umano: Μπορείς να ξεχωρίσεις και να μας αφηγηθείς μία στιγμή στη θεατρική σου πορεία;
Έχουν συμβεί πάρα πολλά. Όπως στο θέατρο Πόρτα που έπαιζα την Ωραία Κοιμωμένη. Είχε πεταχτεί ένα μικρό παιδάκι από το κοινό και μου είχε πει «Εσύ δεν είσαι παιδάκι». Θυμάμαι είχα ντραπεί πάρα πολύ!
Μία στιγμή που δε θα ξεχάσω επίσης, ήταν πέρυσι στο θέατρο Άνεσις την ώρα της παράστασης, που πλημμύρισε το θέατρο από μία δυνατή καταιγίδα. Φύγαμε πανικόβλητοι από το χώρο!
Η χειρότερη στιγμή της ζωής μου όμως στο θέατρο ήταν όταν έχασα τον συνάδελφό μου Κωνσταντίνο Παπαχρόνη.
Παίζαμε μαζί σαν ζευγάρι στην παράσταση Το Ξύπνημα της άνοιξης στο Εθνικό Θέατρο. Τη δεύτερη εβδομάδα που είχαμε ολοκληρώσει τις πρώτες παραστάσεις, «έφυγε» ο Κωνσταντίνος. Έπρεπε να συνεχίσουμε την παράσταση χωρίς εκείνον. Μία δύσκολη στιγμή που με έφερε αντιμέτωπη με καταστάσεις που δεν ήξερα πώς να τις χειριστώ. Είναι από τα πράγματα που δε μπορούν να φύγουν εύκολα από τη μνήμη μου. Δε μπορούσα να το χειριστώ, με ξεπέρασε! Δε μου είχε τύχει κάτι τόσο τραγικό στο κοντινό μου περιβάλλον. Ο Κωνσταντίνος, πέρα από συνάδελφος ήταν και φίλος. Πρώτη φορά ένοιωσα ότι δε μπορούσα να το διαχειριστώ και μου πήρε μεγάλο χρονικό διάστημα να συνέλθω.
Umano: Σου έχει συμβεί να ξεχάσεις τα λόγια σε κάποια παράσταση και να χρειαστεί να αυτοσχεδιάσεις;
Ναι, βέβαια! Ειδικά όταν παίζεις πολλές παραστάσεις σε μία σεζόν. Κάποια στιγμή το μυαλό αρχίζει και μπλοκάρει. Αυτό αντιμετωπίζετε εύκολα και γρήγορα. Λειτουργεί ένας μηχανισμός που σε σώζει και καλύπτεις τα λάθη γρήγορα. Ευτυχώς, έχω γρήγορα αντανακλαστικά στο λάθος όταν συμβαίνει σε εμένα αλλά και σε άλλους.
Umano: Ποιος ρόλος σε δυσκόλεψε περισσότερο μέχρι σήμερα και γιατί;
Όταν έχει ολοκληρωθεί η πορεία μιας δουλειάς, ξεχνάς τις δυσκολίες. Να σου πω… από τις πιο πρόσφατες δουλειές μου ένας δύσκολος χαρακτήρας που είχα να αντιμετωπίσω ήταν η Αντιγόνη.
Η Αντιγόνη είναι ένας χαρακτήρας που δε μεταφράζεται εύκολα υποκριτικά.
Είναι από τους πιο δύσκολους ρόλους στο αρχαίο δράμα. Έχουν γίνει τόσες μελέτες, τόσες αναλύσεις, έχουν γραφτεί τόσα κείμενα αλλά παρ’ όλα αυτά, για να αποδοθεί υποκριτικά είναι από τους δυσκολότερους χαρακτήρες. Προσπάθησα να βρω τι είναι αυτό που την κινεί ώστε να καταλάβω γιατί φέρεται όπως φέρεται και γιατί υποστηρίζει τόσο εμμονικά τα πιστεύω της. Δε ξέρω αν σε αυτό το χαρακτήρα είμαι ικανοποιημένη με αυτό που εγώ τελικά κατανόησα. Ίσως κάποια στιγμή να ήθελα να ασχοληθώ πάλι με την Αντιγόνη γιατί μου έμειναν κάποιες απορίες.
Umano: Μίλησέ μας και για το ρόλο της Οφηλίας που υποδύθηκες φέτος στον Άμλετ.
Ένας από τους αγαπημένους μου ρόλους ήταν η Οφηλία. Έχω μία αδυναμία στους σαιξπηρικούς χαρακτήρες και θέλω κάποια στιγμή να «συναντηθώ» μαζί τους όπως η Λαίδη Μάκβεθ, η Λαίδη Άννα κ.ά. Ένας από αυτούς ήταν και η Οφηλία, οπότε μου δόθηκε η ευκαιρία. Είχα την τύχη να πάρω και το βραβείο από το κοινό του Αθηνοράματος και χάρηκα γιατί σημαίνει ότι κάτι συνέβη με αυτό το ρόλο.
Umano: Τι θα συμβούλευες ένα νέο ηθοποιό;
Να έχει μία αίσθηση πού θέλει να κινηθεί και να στοχεύει σε κάτι που τον αφορά. Δηλαδή να μη μπει στη διαδικασία να σκεφτεί τι κάνει κάποιος άλλος. Να λειτουργεί με γνώμονα τη δική του επιθυμία και τον δικό του τρόπο σκέψης. Είναι καλό να προετοιμαζόμαστε για το πού θέλουμε να βρεθούμε. Μπορεί να μη θέλουμε να συνεργαστούμε όλοι με τους ίδιους σκηνοθέτες ή να μη θέλουμε όλοι να υπηρετήσουμε το ίδιο είδος θεάτρου… αυτό πρέπει να το γνωρίζουμε από νωρίς. Μην παλεύουμε άδικα για πράγματα για τα οποία δεν είμαστε φτιαγμένοι.
Πρέπει να γνωρίζουμε τον εαυτό μας. Όσο πιο νωρίς συμβεί αυτό τόσο περισσότερες οι πιθανότητες για να πετύχουμε.
Umano: Θα μας πεις δυο λόγια για την ταινία Ο Δυσάρεστος του Γιώργου Γεωργόπουλου και για το ρόλο σου; Πότε θα βγει στους κινηματογράφους;
Πρόκειται για μία μαύρη κωμωδία. Ο Γιώργος κάνει θαύματα στο σινεμά. Είχα δει ταινία του χωρίς μπάτζετ, χωρίς πολλά χρήματα δηλαδή και ήταν εξαιρετική. Στο σινεμά είναι δύσκολο να βγάλεις ένα καλό αποτέλεσμα αν δεν υπάρχουν από πίσω χρήματα. Ο Γιώργος το κατάφερε και εκεί φάνηκε το ταλέντο του.
Εκτίμησα πολύ την αξία του Γιώργου Γεωργόπουλου και έτσι βρεθήκαμε να κάνουμε τον Δυσάρεστο.
Υποδύομαι ένα από τα πρόσωπα της ιστορίας του κεντρικού χαρακτήρα, του Δυσάρεστου. Υποδύομαι μία από τις κοπέλες της ζωής του που καλείται να ενημερώσει για τη μεταδοτική ασθένεια που έμαθε μόλις ότι έχει, ώστε να δουν τι θα κάνουν με τις ζωές τους και να πάρουν προφυλάξεις. Δεν έχω δει ακόμα την ταινία αλλά από την ομάδα μου είπαν ότι πρόκειται για ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Δε ξέρω ακριβώς πότε θα βγει στους κινηματογράφους.
Umano: Συμμετείχες σε ένα επεισόδιο στη νέα σειρά του Πάνου Κοκκινόπουλου Ου Φονεύσεις στο Open. Σκέφτεσαι να γυρίσεις στην τηλεόραση;
Όχι για την ώρα. Δε νομίζω ότι γίνονται συχνά δουλειές στην τηλεόραση που θα μπορούσα να συμμετέχω. Θα έλεγα ναι σε ένα πολύ καλό σενάριο αλλά νομίζω πως θα αργήσει η κατάσταση με την τηλεόραση, έτσι νοιώθω και έτσι βλέπω. Επομένως, δεν υπάρχει καν σαν σκέψη κάτι τηλεοπτικό.
Umano: Πώς περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου;
Επειδή οι ρυθμοί είναι έντονοι και γρήγοροι, προσπαθώ να κάνω πράγματα που θα με ηρεμήσουν. Στη δουλειά μας υπάρχει κυρίως ψυχική κούραση και χρειάζεσαι πράγματα να σε αποσυμπιέζουν. Να βγω με τους φίλους μου, να πάω ένα ταξίδι, να δω μία σειρά στο Netflix. Προτιμώ απλές καταστάσεις και κυρίως με φίλους.
Umano: Ευτυχία είναι…
Να νοιώθω ότι με αγαπούν και να αγαπώ.
Umano: Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Συνεχίζω στην παράσταση Φράνκι και Τζόνι που θα παίζεται μέχρι το Πάσχα στη Θεσσαλονίκη. Από τον Οκτώβριο 2019 θα είμαι στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά με τον Χρήστο Λούλη, στην παράσταση Ο Χορός της φωτιάς σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη.
Comments are closed.