Η ηθοποιός Μαρία Πρωτόπαππα ξέρει να σαγηνεύει το κοινό με όλους της τους ρόλους. Επιλέγει, τις περισσότερες φορές, ρόλους δύσκολους και καλώς, αφού τους απογειώνει.
Η γνωστή ηθοποιός θεωρείται μία από τις καλύτερες τις γενιάς της. Οι ερμηνείες της στο θέατρο, τον κινηματόγραφο και την τηλεόραση είναι εξαιρετικές. Μία ηθοποιός που ταυτίζεται με το ρόλο, γίνεται ο ρόλος και δύσκολα συγκρίνεται άλλη μαζί της.
Σε μία ειλικρινή συνέντευξη, η Μαρία Πρωτόπαππα μας μιλάει για την φετινή της παράσταση Έμμα Ρέγιες, το θέατρο και την καριέρα της.
Umano: Φέτος σας συναντάμε στο θέατρο στο ρόλο της Έμμα Ρέγιες που συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά. Φαίνεται δύσκολος ρόλος, είναι όντως έτσι;
Η αφήγηση της Έμμα Ρέγιες γίνεται με τα παιδικά της μάτια. Κάθε της μέρα άνοιγε μπροστά της αβέβαιη και ζωηρή, συχνά με τη συνδρομή της φαντασίας. Ήταν αθώα και ήξερε να υπάρχει. Με ευκολία ξεκινούσε από την αρχή. Το δύσκολο δεν είναι να μεταφέρεις συναισθήματα αλλά την ελαφρότητα με την οποία ξανάρχιζε να ζει, ενώ δεν κατήγγειλε ποτέ κανέναν. Η περιπλάνηση συνεχιζόταν χωρίς δράμα, χωρίς λύπη. Αυτή την ασυνήθιστη σύσταση είναι δύσκολο να μεταφέρει κανείς.
Umano: Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο ρόλο;
Τον διάλεξα για να έλθω σε επαφή με τη χαρά να υπάρχεις, σκέτα και καθαρά. Θαύμασα την διεκδίκηση της ζωής, τη γλύκα, την αθωότητα, το ανυπόταχτο. Η Έμμα δεν ένιωσε μειονεκτικά και δεν κατηγόρησε κανέναν για τίποτα. Όλα στην αφήγησή της μοιάζουν φυσικά και ανεπιτήδευτα.
Ήθελα να γνωρίσω αυτό το παιδάκι. Nα θυμηθώ, μαζί με τους θεατές, πως ήμασταν κι εμείς σε εκείνη την αθωότητα και να εκτιμήσουμε την τύχη και τη ζωή.
Umano: Τα λόγια της Έμμα για την αγάπη συγκλονίζουν. Ποια είναι η δική σας εκτίμηση για τα συγκεκριμένα λόγια;
Το παιδί αυτό ήταν ελεύθερο γιατί ήταν ζωντανό κι όχι μέσα σε μια ψεύτικη ασφάλεια. Ήταν εκτεθειμένο σε κινδύνους μεν αλλά και σε μια ζωή γεμάτη παλμό και πιο κοντά στη φύση. Το ένστικτο της επιβίωσης και η αγάπη για ελευθερία την έκανε να ρουφάει τη ζωντάνια κι όχι την εικόνα μόνο ή τη σκέτη πληροφορία. Ήταν γήινη και είχε τρυφερότητα μέσα της. Βλέποντας τα παθήματα των άλλων δεν έγινε ηττοπαθής, δε θυματοποιήθηκε και δε ζήλεψε αυτό που δεν είχε.
Umano: Έχετε αναλάβει και τη σκηνοθεσία. Πώς είναι για έναν ηθοποιό να αναλαμβάνει και το ρόλο του σκηνοθέτη;
Περισσότερο από όλα μ’ αρέσει να κάνω μάθημα. Στην Έμμα δεν υπογράφεται η σκηνοθεσία.
Ξεκίνησα τη δουλειά δραματουργικά και υποκριτικά σε στενή συνεργασία με την ηθοποιό Κίττυ Παϊταζόγλου χωρίς την οποία δε θα μπορούσα καν να αρχίσω.
Είχα μια ιδέα για το είδος της σχέσης μου με τον κόσμο που θα έβλεπε να μιλάει η Έμμα κι έχτιζα πάνω εκεί. Αυτό δε συνιστά σκηνοθεσία. Θα δυσκολευόμουν να συνεννοηθώ και να αφήσω να γεννήσει πράγματα η συνθήκη. Μάλιστα, δυσκολεύτηκα και με τον εαυτό μου προσπαθώντας να με οδηγήσω. Είχα την εικόνα για τον χώρο και το κοστούμι από την Μαρία Πανουριά κι από τον Σάκη Μπιρμπίλη στην ατμόσφαιρα με τα φώτα.
Τελικά, ζήτησα τη βοήθεια της σκηνοθέτιδος Μαρίας Ξανθοπουλίδου και της χορογράφου Μαριέλας Νέστορα και όλοι μαζί φτιάξαμε αυτή τη συνθήκη, που βοήθησε να φτιαχτεί η εμπειρία που στόχευα εξ αρχής.
Umano: Ο μονόλογος στο θέατρο πρέπει να είναι δύσκολος για έναν ηθοποιό, με την έννοια ότι θα πρέπει να κρατήσει το ενδιαφέρον του κοινού μόνος του. Είναι έτσι;
Αυτή είναι η μια πλευρά. Να κινδυνεύεις να κάνεις τους θεατές να πλήξουν αφόρητα. Αυτό βέβαια μπορεί να συμβεί και με πολύ κόσμο επί σκηνής ή ακόμα και με πολλή μουσική και δράση. Ποτέ δεν είναι σίγουρο το αποτέλεσμα.
Είναι πιο βαρύ να είσαι μόνος στην αποτυχία.
Η θετική πλευρά είναι πως ελέγχεις τη σκηνή, το ρυθμό και τη σκηνική γλώσσα καλύτερα. Μ’ αρέσει ο μονόλογος. Δεν είσαι μόνος αν είσαι αφοσιωμένος και παίζεις με τους θεατές σου. Έτσι δημιουργείται άμεσα σχέση και οικειότητα, κι αυτό είναι υπέροχο όταν επιτυγχάνεται.
Umano: Φαίνεται πως λατρεύετε τη δουλειά σας (και αυτό σίγουρα φαίνεται από το αποτέλεσμα). Σας έχει απογοητεύσει ποτέ;
Φυσικά. Η πορεία είναι γεμάτη ανασφάλεια, διαψεύσεις, ψευδαισθήσεις.
Συχνά μοιάζει μάταιο όλο αυτό το παιχνίδι.
Αλλά υπάρχει βαθιά ανάγκη στον άνθρωπο να μοιράζεται, να επικοινωνεί κι ο καθένας μας το παλεύει ανάλογα με τα όπλα του. Η δουλειά μου, όμως, μου έχει δώσει και μεγάλες χαρές καθώς και εμπειρίες φανταστικές. Είμαι πολύ χαρούμενη κι ευγνώμων περισσότερο παρά απογοητευμένη. Απολαμβάνω παρά μελαγχολώ.
Umano: Είσαστε μία ηθοποιός που το κάθε σας βήμα φαίνεται προσεγμένο. Οι δουλειές σας, θα έλεγα – και ας ακουστώ λίγο υπερβολική – είναι η μία καλύτερη από την άλλη. Είστε επιλεκτική ή απλά τυχαίνει να έχετε προτάσεις για καλές δουλειές;
Προσέχω να ακούω τον εαυτό μου.
Θέλω να έχω υλικό δικό μου κι ένα μικρό έστω ρίσκο να πάρω υποκριτικά στο ρόλο. Και προσπαθώ να δουλεύω με ανθρώπους που με εμπνέουν όχι μόνο καλλιτεχνικά αλλά και σαν άνθρωποι. Γιατί αν υποφέρω στη συναναστροφή δεν μπορώ να νιώσω άνετα, να εκτεθώ στην πρόβα.
Είμαι και τυχερή φυσικά. Υπάρχει κόσμος που με εμπιστεύεται. Έχω δουλέψει σκληρά πάντως για να κερδίσω αυτή την εμπιστοσύνη και έχω νοιαστεί και για τους άλλους, όχι μόνο για τον εαυτό μου, κι αυτό αναγνωρίζεται.
Umano: Σας συναντάμε συχνά στην Επίδαυρο με αρχαίο δράμα. Θα μπορούσατε να ξεχωρίσετε έναν ρόλο που έχετε αγαπήσει περισσότερο – από τα αρχαία μας κείμενα – και γιατί;
Την Κλυταιμνήστρα στον Αγαμέμνονα του Αισχύλου. Φέτος το καλοκαίρι την «απόλαυσα» κατά κάποιον τρόπο για την τόλμη της. Παλαιότερα και την Ανδρομάχη για την σπάνια σχέση με τον Έκτορά της.
Umano: Ποιος ρόλος, ερμηνευτικά, ήταν ο πιο δύσκολος της καριέρας σας;
Η δυσκολία στη δουλειά δεν έγκειται στους ρόλους αλλά στην συνεργασία και στην επικοινωνία.
Μικρότερη υπέφερα από την αγωνία να κάνω αυτό που ήθελαν, χωρίς να έχω τα όπλα και τις ευκολίες, και να αντιμετωπίσω τη συστολή μου, σε κάποιες περιπτώσεις .
Umano: Ποια πράγματα σας κάνουν ευτυχισμένη και ποια σας μελαγχολούν;
Η αγάπη, η κατανόηση και το μοίρασμα με κάνουν ευτυχή. Και ο θαυμασμός για τη φύση και τα ζώα. Μελαγχολία παθαίνω όταν παρατηρώ τις αγκυλώσεις μας.
Umano: Στη ζωή μας, στην καθημερινότητά μας, θεωρείτε πως παίζουμε ρόλους;
Αλλάζουμε πρόσωπα στις συναναστροφές μας, αλλά η βαθύτερη ουσία μας είναι μία, νομίζω. Ο χρόνος κι οι εμπειρίες, μας μεταμορφώνουν αργά αλλά σταθερά.
Umano: Αν δεν ασχολούσασταν επαγγελματικά με την υποκριτική, ποια θα ήταν η δεύτερη επιλογή σας;
Δεν ξέρω ακόμα. Το σκέφτομαι σοβαρά το ερώτημά σας, με απασχολεί στ’ αλήθεια. Δεν έχω απάντηση. Ξέρω μόνο πως θα αλλάξω απασχόληση κάποια στιγμή.. μου αρέσει πάντως η ιδέα του να μεταφέρω όσα μου έμαθαν σχετικά με την υποκριτική σε ανθρώπους που την αγαπούν πολύ.
Umano: Τι ακολουθεί μετά την Έμμα;
Η Έμμα θα παιχτεί στην Θεσσαλονίκη 12,13,14 Οκτωβρίου στο Θέατρο Αυλαία. Στην Αθήνα θα παίζεται για 2η χρονιά από 26 Οκτωβρίου έως 2 Δεκεμβρίου στη Β’ Σκηνή του Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας, κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή. Έπειτα θα επισκεφθεί τα Χανιά, την Πάτρα και ίσως την Καβάλα.
Επίσης, την πρώτη εβδομάδα του Δεκέμβρη ανεβαίνει η παράσταση “Να ντύσουμε τους γυμνούς” του Πιραντέλλο, σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα.
Σχετικά άρθρα:
https://umano.gr/emma-tis-marias-protopappa-sto-theatro-tis-odou-kefallinias/
https://umano.gr/o-eksairetikos-ithopoios-giannis-stankoglou-sto-umano/
https://umano.gr/o-ithopoios-dimitris-alexandris-ef-olis-tis-ylhs/
https://umano.gr/sotiris-tsafoulias-o-dimiourgos-tis-eksairetikis-tainias-eteros-ego/
https://umano.gr/i-iovi-fragatou-sto-rolo-tis-kassandras-ston-agamemnona-tou-aisxilou/
https://umano.gr/o-vravevmenos-ithopoios-thanasis-tsaltabasis/
Comments are closed.