House of Gucci: Η ταινία του Ρίντλεϊ Σκοτ

Είδαμε την ταινία «House of Gucci» του Ρίντλεϊ Σκοτ και δεν μείναμε με τις καλύτερες εντυπώσεις. Αρκετά μεγάλη σε διάρκεια, περίεργες ερμηνείες και ένα βαρετό σενάριο.

Από την Μαριλένα Βλάχου

Η παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας «House of Gucci» πραγματοποιήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2021, λαμβάνοντας μικτές κριτικές. Πρόκειται για μία βιογραφική δραματική ταινία, σε σκηνοθεσία του Ρίντλεϊ Σκοτ, βασισμένη στο βιβλίο της Sara Gay Forden, «A Sensational Story of Murder, Madness, Glamour, and Greed».

Η υπόθεση της ταινίας «House of Gucci»

Στην ταινία θα δούμε τη ζωή του Μαουρίτσιο Γκούτσι, γιο του Ροντόλφο και τη γνωριμία με τη γυναικά του Πατρίτσια Ρετζιάνι. Η γνωριμία τους έγινε σε ένα πάρτι και αργότερα αναπτύχθηκε ένας μεγάλος έρωτας. Διψασμένη για δόξα και εξουσία, η Πατρίτσια, υποκινεί τον Μαουρίτσιο να πάρει την περιουσία του πατέρα του και να διώξει τους λοιπούς συγγενείς του από τον οίκο Γκούτσι.

Η ταινία του Ρίντλεϊ Σκοτ ακολουθεί τα βήματα του Μαουρίτσιο Γκούτσι από τη σχέση με τη γυναίκα του, τη δίωξη των συγγενών του από εταιρεία, την πώληση της Γκούτσι στην εταιρεία Investcorp μέχρι και τη δολοφονία του.

Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους βρίσκονται η Λέιντι Γκάγκα (Πατρίτσια Ρετζιάνι), ο Άνταμ Ντράιβερ (Μαουρίτσιο Γκούτσι), ο Αλ Πατσίνο (Άλντο Γκούτσι), ο Τζάρεντ Λέτο (Πάολο Γκούτσι), ο Τζέρεμι Άϊρονς (Ροντόλφο Γκούτσι) κ.ά.

Η αληθινή ιστορία του Μαουρίτσιο Γκούτσι

Η εταιρεία Γκούτσι ιδρύθηκε το 1921 από τον Γκούτσιο Γκούτσι στη Φλωρεντία της Τοσκάνης. Μετά το θάνατο του Γκούτσιο, οι δύο γιοι του Ροντόλφο και Άλντο, ανέλαβαν την επιχείρηση. Υπό τη διεύθυνση του Άλντο, η Γκούτσι έγινε παγκοσμίως γνωστή, σύμβολο της ιταλικής Dolce Vita.

Το 1972, ο Μαούριτσιο Γκούτσι παντρεύτηκε την Πατρίτσια Ρετζιάνι, με την οποία απέκτησε δύο κόρες, την Allegra και την Alessandra. Ο πατέρας του, Ροντόλφο Γκούτσι, αρχικά δεν ενέκρινε τον γάμο τους, θεωρώντας πως η Πατρίτσια έχει στο μυαλό της μόνο τα χρήματα.

Πράγματι η Πατρίτσια καθοδήγησε τον άντρα της να αναλάβει την εταιρεία και να διώξει τους συγγενείς του. Το 1988 ο Μαουρίτσιο Γκούτσι έδιωξε τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του από την εταιρεία μόδας. Έγινε πρόεδρος του ομίλου το 1989.

Από το 1991 έως το 1993, τα οικονομικά της εταιρείας ήταν στο κόκκινο και ο ίδιος κατηγορήθηκε ότι ξόδευε υπερβολικά χρηματικά ποσά. Αναγκάστηκε να πουλήσει το μερίδιο του το 1993, για 170 εκατομμύρια δολάρια, στην εταιρεία Investcorp, τερματίζοντας τη σχέση της οικογένειας Γκούτσι με την ομώνυμη εταιρεία.

Στην προσωπική του ζωή αποφασίζει να χωρίσει με την Πατρίτσια το 1985. Εκείνη φοβούμενη πως θα χάσει τα χρήματα και γνωρίζοντας πως ο σύζυγος της έχει νέα σύντροφο, αποφασίζει να τον σκοτώσει. Πληρώνει έναν εκτελεστή και 27 Μαρτίου 1995, ο Μαουρίτσιο Γκούτσι πυροβολείται στα σκαλιά έξω από το γραφείο του.

Η πρώην σύζυγός του καταδικάστηκε το 1998 για την οργάνωση της δολοφονίας. Σύμφωνα με τους εισαγγελείς, τα κίνητρα της Ρετζιάνι ήταν ένα μείγμα ζήλιας, χρημάτων και δυσαρέσκειας προς τον πρώην σύζυγό της. Εξέτισε ποινή φυλάκισης δεκαοκτώ χρόνια και αποφυλακίστηκε τον Οκτώβριο του 2016.

«House of Gucci»: Η ταινία του Ρίντλεϊ Σκοτ – Κριτική 

Ο γνωστός σχεδιαστής Τομ Φορντ είχε γράψει στην Air Mail για την ταινία «Πρόσφατα επέζησα από την προβολή της ταινίας, δύο ωρών και τριάντα-επτά λεπτών, «House of Gucci»… Η ταινία ανταγωνίζεται τη σαπουνόπερα «Δυναστεία» αλλά το κάνει με μεγαλύτερο προϋπολογισμό… Η ταινία είναι… ακόμα δεν είμαι σίγουρος για το τι είναι ακριβώς, αλλά με κάποιον τρόπο ένοιωσα ότι σώθηκα από τυφώνα όταν έφυγα από τον κινηματογράφο. Ήταν μια φάρσα ή μια συναρπαστική ιστορία απληστίας; Συχνά γελούσα δυνατά, αλλά έπρεπε;».

Για να είμαι ειλικρινής, δε θα διαφωνήσω ιδιαίτερα με τις δηλώσεις του Τομ Φορντ. Η διάρκεια της ταινίας ήταν υπερβολική και με ένα καλό μοντάζ θα μπορούσε να πει όλα όσα θέλει σε μιάμιση ώρα. Προσωπικά κουράστηκα από την αρχή μέχρι και τη μέση της ταινίας.

Το σενάριο της ταινίας επένδυσε περισσότερο από όσο θα έπρεπε στη σχέση του Μαουρίτσιο με την Πατρίτσια και λιγότερο στη δολοφονία του. Μας άφησε με την απορία πως οι Αρχές έφτασαν και συνέλαβαν τη γυναίκα του.

Ερμηνευτικά –και ντρέπομαι που θα το πω για μία ταινία του Ρίντλεϊ Σκοτ- αλλά αυτό αισθάνθηκα, οι ηθοποιοί φαινόντουσαν σαν «καρικατούρες». Έπρεπε να μιλάνε αγγλικά με ιταλική προφορά και ακουγόντουσαν κάπως. Ο σκηνοθέτης ή θα έπρεπε να επιλέξει Ιταλούς ηθοποιούς ή να μιλάνε όλοι κανονικά αγγλικά χωρίς ιταλική προφορά (σ.σ. που πολλές φορές ακουγόταν σα ρώσικη). Μόνο ο Τζέρεμι Άϊρονς και ο Αλ Πατσίνο που είναι δύο πολύ καλοί ηθοποιοί, ξεφεύγουν από τις ερμηνείες της καρικατούρας.

Αυτό είχε ξανά συμβεί, στην ταινία «Ο Νονός» με τον Μάρλον Μπράντο.

Απλά σε εκείνη την ταινία, οι ηθοποιοί ήταν άλλου βεληνεκούς οπότε μιλάμε για ένα αριστούργημα της έβδομης τέχνης.

Ο πρωταγωνιστής Άνταμ Ντράιβερ δε θύμιζε τον πραγματικό Μαούριτσιο Γκούτσι. O Μαουρίτσιο Γκούτσι περιγράφεται σα γόης ενώ ο Άνταμ Ντράιβερ στην ταινία θυμίζει κάτι ανάμεσα σε Μπίλι Γκέιτς και Βασίλη Τσιβιλίκα.

Τέλος δεν κατάλαβα γιατί μας παρουσίασαν μόνο τη μία κόρη του ζευγαριού, την Alessandra και άφησαν απέξω την Allegra. Δεν είχαν ένα ακόμα παιδάκι να προσθέσουν; Δε γνωρίζω. Πάντως το «House of Gucci» ενώ θα μπορούσε να ήταν μία ενδιαφέρουσα ταινία, καταλήγει να είναι πραγματικά μία βαρετή σαπουνόπερα.

Πηγές: airmail.news, en.wikipedia.org, newsweek.com,actitudfem.com