Εννέα ήρωες αναζητούν την αντικειμενική αλήθεια με αφορμή τους δύο νέους γείτονες που φτάνουν και αναστατώνουν ένα χωριό. Το ερώτημα είναι… υπάρχει αντικειμενική αλήθεια;
Δύο νέοι και μυστηριώδεις γείτονες, η κα Φρόλα και ο γαμπρός της κος Πόντζα, έρχονται να αναστατώσουν την κοινωνία ενός μικρού χωριού. Μια παρέα ανθρώπων αγωνιά να μάθει με κάθε τρόπο τι συμβαίνει πραγματικά στα σπίτια των νεοφερμένων γειτόνων τους. Οι πληροφορίες είναι αντικρουόμενες, οι πρωταγωνιστές της ιστορίας καταθέτουν ο καθένας τη δική του άποψη για τα γεγονότα και οι περίεργοι προσπαθούν απεγνωσμένα να δουν ποια θέση πρέπει να κρατήσουν.
Ποια είναι η κα Φρόλα; Ποιος είναι ο κος Πόντζα; Γιατί μένουν σε διαφορετικά σπίτια; Και τελικά… ποιος είναι ο καθένας από εμάς;
Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είχε πει πως μια συμπαγής, μεγάλη σε διαστάσεις μάζα, όταν κινείται καμπυλώνει το χωροχρόνο γύρω της, ώστε τα μικρότερης μάζας αντικείμενα να συμπαρασύρονται από αυτήν και να την ακολουθούν.
Ο Πιραντέλλο διατύπωσε την ίδια θεωρία, που εφαρμόζεται στον κοινωνικό χωροχρόνο, γιατί υπάρχει κι αυτός. Ναι, η θεωρία της σχετικότητας συμβαίνει και στο κοινωνικό σύμπαν!
Κυρία Φρόλα
«Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου … Ποια είμαι και ποιος είσαι; Αυτό που βλέπω εκεί να με κοιτά, είναι αυτό που βλέπουν και οι άλλοι; Ή κάτι τρίτο, διαφορετικό βλέπουν αυτοί σε μένα; Και αν ναι, πώς θα το μάθω; Και σαν το μάθω, να μπορέσω να ζω έτσι που να μη με ενοχλεί η περιέργειά τους; Θα δοκιμάσω το λοιπόν να φτιάξω μια ιστορία, μια ιστορία τόσο τρομερή να τους ζαλίσει.
Να σκέπτονται τα δικά τους και να πάψουν να αναρωτιούνται ποια είμαι και τι κρύβω.
Μα τι ιστορία να βρω; Που να ‘ναι τόσο δυνατή για να τους συγκλονίσει; Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, καθρέφτισέ μου τους καλά όλους αυτούς που μας κοιτούν να δω μες στην ψυχή τους. Γιατί απ’ τις αντανακλάσεις σου, θα μάθω το δρόμο ν’ αγγίξω ακριβώς αυτό που τους τρομάζει και να το διώξω μακριά.
Πώς να το κάνουμε καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, εσύ τα δείχνεις όλα πιο ξεκάθαρα και ας είσαι ένα ψέμα.
Αυτό το ψέμα της στιγμής έχει μια αλήθεια τόσο δυνατή που δύνασαι να κάνεις την καρδιά μας να χτυπάει σαν τρελή στη σκέψη: «Τι είν’ αυτή η ύπαρξη που με κοιτά να την κοιτώ να με κοιτά και να απορεί μαζί μου;»
(Την κα Φρόλα υποδύεται η ηθοποιός Μάνια Παπαδημητρίου)
Κύριος Πόντζα
«Με λένε Πόντζα. Έτσι είναι; Ή μήπως όχι; Μισό λεπτό να ψάξω στο Google! Είμαι τρελός; Διπολικός; Όχι. Ή μήπως ναι; Έχω κι εγώ μια ιστορία να πω. Κατά δική μου. Τα δικά μου γεγονότα.
Πως η πεθερά μου η κυρία Φρόλα είναι τρελή! Σχιζοφρενής. Αποδιοργανωτική. Κατατονική. Μπερδεύει ζωντανούς με νεκρούς.
Έτσι είναι! Ή μήπως όχι; Ψάξε στο Google. Στο κάτω κάτω, τι σας νοιάζει ποιοι είμαστε εμείς; Λες κι ο καθένας σας ξέρει ποιος είναι ο εαυτός του! Τον αντικρίζει στον καθρέφτη και τον αναγνωρίζει.
Εσύ ποιος είσαι; Μισό λεπτό να ψάξω στο Google. Κάποια εικόνα θα βρω για τον εαυτό σου».
(Τον κο Πόντζα υποδύεται ο ηθοποιός Νίκος Καραστέργιος)
Λαμπέρτο Λαουντίζι
«Ποιος είναι ποιος! Αυτό είναι το ερώτημα…Λαουντίζι εδώ, Λαουντίζι και ‘κεί. Ποιος πραγματικά είναι ο Λαουντίζι; Ποιος νομίζω πως είμαι εγώ; Ποιος νομίζετε εσείς, ότι είμαι εγώ; Και τελικά, ποιος είμαι στην πραγματικότητα που ψάχνουν αυτοί οι κακομοίρηδες με τόση μανία;
Ζω τόσα χρόνια πάνω σ΄ αυτό το μάταιο κόσμο. Κάποια ιδέα έχω για τον εαυτό μου, έτσι δεν είναι; Τόση ώρα με βλέπετε εδώ κάτω από τα χιλιάδες watt των προβολέων. Κάποια γνώμη σχηματίσατε για το ποιος είμαι εγώ, δε μπορεί!
Ποια εικόνα από τις δύο ισχύει; Η δικιά σας ή η δικιά μου; Και τελικά, ποιος είμαι στην πραγματικότητα, στην αντικειμενική πραγματικότητα;
Είναι αντικειμενικό ότι ο χρόνος έχει δώδεκα μήνες. Και ότι οι μισοί έχουν τριανταμία μέρες και οι άλλοι μισοί τριάντα. Τότε γιατί ο Φεβρουάριος έχει τη μία εικοσιοκτώ και την άλλη εικοσιεννέα μέρες;
Το ρολόι μας λέει πάντα μια συγκεκριμένη ώρα… Όμως αν το ανεβάζαμε σ’ ένα διαστημόπλοιο θα έλεγε άλλη ώρα.
Ο θείος Άλμπερτ τα είπε όλα. Εκεί στο υπερπέραν ο χρόνος πάει πιο αργά. Εάν ζούσα τριάντα χρόνια πάνω εκεί και επέστρεφα, η αδελφούλα μου και οι φίλες της θα ήταν γραίες ενώ εγώ θα ήμουν ακόμη εκδρομή με τους προσκόπους.
Ποια είναι λοιπόν αυτή η αντικειμενική πραγματικότητα; Και πόση σημασία μπορούμε να της δίνουμε. Υπάρχει; Ή μήπως δεν υπάρχει; Και όλα είναι σχετικά;»
(Τον Λαμπέρτο Λαουντίζι υποδύεται ο ηθοποιός Γιάννης Λασπιάς)
Κυρία Τσίνη
«Επιτέλους! Ήρθε η ώρα να μάθουμε τι συμβαίνει! Όταν η φίλη μου, η κυρία Σιρέλλι, μου είπε πως θα επισκεφθεί την κυρία Αγκάτσι, τη σύζυγο του γενικού γραμματέα της Νομαρχίας, δεν άντεξα και αυτοπροσκαλέθηκα! Είπα μάλιστα και στον άντρα μου να έρθει μαζί αλλά εκείνος δεν είναι σαν κι εμάς…. δεν του καίγεται καρφί!
Μα είναι δυνατόν; Έχει αναστατωθεί όλη η πόλη! Να έχει αυτός ο Πόντζα τη γυναίκα του κλεισμένη σε κελί; Και η πεθερά του, γιατί δε ζει μαζί τους;
Να μην ενδιαφερθούμε για τις κοινωνικές επιπτώσεις αυτού του γεγονότος; Τι μου λέτε; Η φιλενάδα μου, μου είπε πως η Αμαλία Αγκάτσι θα πήγαινε να επισκεφθεί την πεθερά, την κυρία Φρόλα, μήπως και βγάλει άκρη και πως ο κύριος Αγκάτσι θα πήγαινε στον Νομάρχη να του τα πει χαρτί και καλαμάρι! Πρέπει να μάθουμε! Να μη μάθουμε;»
(Την κα Τσίνη υποδύεται η ηθοποιός Βίκυ Αθανασίου)
Ντίνα Αγκάτσι
«Ο θείος και νονός μου ο Λαμπέρτο, μου έφερε ένα νέο δώρο… Για να τον βοηθήσω στο καινούργιο του πείραμα. Ένα τραμπολίνο που δημιουργεί μία καμπύλωση όταν εγώ χοροπηδάω. Δεν έχω καταλάβει σε τι τον βοηθάει στο καινούργιο του πείραμα. Ούτε ποιο είναι το πείραμά του. Ούτε τι σχέση έχει ο Αϊνστάιν με αυτό.
Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι ήρθαν οι καινούριοι γείτονες. Και όχι μόνο ήρθαν χωρίς να ρωτήσουν κανέναν, αλλά μας αγνόησαν επιδεικτικά.
Τι έχουν; Τι συμβαίνει; Γιατί είναι ντυμένοι έτσι; Ποια είναι η πραγματικότητα; Γιατί δεν μας λένε; Πρέπει να μάθουμε. Έτσι λένε και οι γονείς μου και οι φίλοι τους. Και εγώ κάνω ό,τι μου λένε γιατί αυτοί ξέρουν καλύτερα.
Πρέπει να μάθουμε. ΠΡΕΠΕΙ. Αλλιώς η ζωή μας δε μπορεί να συνεχιστεί όπως πριν.
Είναι αδύνατον. Βέβαια ο νονός λέει ότι δεν πρέπει να μας νοιάζει. Ότι η πραγματικότητα είναι διαφορετική για τον καθένα και ότι όλα είναι σχετικά. Όλοι όμως τον περνάνε για τρελό. Έτσι κι εγώ, θα πιστέψω αυτό που λένε οι περισσότεροι. Ό,τι λέει η κοινωνία. Θα μας πουν τι συμβαίνει. Πρέπει να μας πουν. Αλλιώς τι; Θα μείνω στο σκοτάδι; Αυτά τα παραδείγματα θα έχω όταν μεγαλώσω; Έτσι, η κοινωνία θα πάει μπροστά: θα κάνω ό,τι μου έμαθαν οι γονείς μου, γιατί αυτό είναι το σωστό, τίποτα δεν πρέπει να αλλάξει. Ή μήπως όχι; Μήπως κάνω λάθος; Έτσι είναι; Ή έτσι νομίζω; Μήπως να ψάξω στο Google;»
(Την Ντίνα Αγκάτσι υποδύεται η ηθοποιός Άντα Κουγιά)
Κύριος Αγκάτσι
«Με λένε Αγκάτσι, με δημιούργησε και με βάφτισε ο Luigi Pirandello, δηλαδή έτσι είναι, αν έτσι και εσείς νομίζετε. Σύζυγός μου η αγαπημένη μου Αμαλία που φυσικά πιστεύει ό,τι και εγώ, όπως οφείλει μια πιστή σύζυγος. Κόρη μου η Ντίνα, καλό και υπάκουο παιδί. Ο κουνιάδος μου ο Λαμπέρτο, καλό παιδί αλλά εξυπνάκιας τύπος, με εκνευρίζει!
Κάνει κάτι κακές παρέες με κάτι περίεργους τύπους που μιλάνε για κάτι θεωρίες της σχετικότητας… Θεός φυλάξοι!
Είμαι τελειομανής, λατρεύω τα κουτάκια και να βάζω τους ανθρώπους σε αυτά. Πάντα βρίσκω αποδείξεις και τεκμήρια για όλα. Τίποτα δε μου ξεφεύγει. Όλα είναι τακτοποιημένα στη ζωή, δηλαδή έτσι νομίζω.
Αχ, γιατί να εμφανιστούν η κυρία Φρόλα και ο κύριος Πόντζα στη ζωή μου;
Μα να ζητάς βοήθεια από τον νομάρχη και να σου μιλάει για δύο αλήθειες; Η ζωή μου σαν μπαλάκι πετάει ανάμεσα σε παράλληλα σύμπαντα! Ναι, κάντε ένα google, διάβασα πως υπάρχουν! Μα δεν υπήρχε πάντα μία αλήθεια; Πρέπει να αποφασίσω ποιοι είναι αυτοί που υπάρχουν στη ζωή μου! Να τους δώσω ζωή και όχι να δεχτώ τι μου λένε οι άλλοι! Να αποφασίσω μόνος μου ή να κάνω ένα google;»
(Τον κο Αγκάτσι υποδύεται ο ηθοποιός Πασχάλης Μερμιγκάκης)
Αμαλία Αγκάτσι
«Είμαι η Αμαλία Αγκάτσι. Ο σύζυγός μου είναι ο Διευθυντής Προσωπικού της Νομαρχίας. Γνωριζόμαστε από παιδιά. Οι οικογένειές μας είναι από τις πιο σημαντικές στην περιοχή μας. Όχι, δεν πιστεύω στο γάμο από έρωτα. Ο γάμος πρέπει να είναι προϊόν της λογικής. Όχι… το ερωτικό πάθος είναι πολύ κακός σύμβουλος. Καταλύει κάθε μέτρο στην ανθρώπινη συμπεριφορά. Προσπαθώ να μεταδώσω την αρχή αυτή και στην κόρη μας, τη Ντίνα Αγκάτσι.
Για εμένα, η κοινωνική διαστρωμάτωση είναι ωφέλιμη και απαραίτητη για τη λειτουργία της κοινωνίας μας.
Θεωρώ πως σε μια κοινωνία – και για να κυλά ομαλά η ζωή μας – πρέπει να υπάρχουν κάποιοι κανόνες, κάποιες αρχές που πρέπει να τηρούνται από όλους μας. Δε μου αρέσουν οι απρόβλεπτες συμπεριφορές που ξεφεύγουν από την κανονικότητα. Αφ’ ης στιγμής δίπλα μας έχουμε κάποιον άλλο υπάρχει ανάγκη για αμοιβαίες δεσμεύσεις. Φυσικά και με αφορά ο,τιδήποτε συμβαίνει γύρω μου, στη συνοικία μου, στην πόλη μου. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μένει απαθής, αδιάφορος. Μισώ τους αδιάφορους. Η αδιαφορία για εμένα είναι δειλία. Αυτό είναι.»
(Την Αμαλία Αγκάτσι υποδύεται η ηθοποιός Λαμπρινή Θάνου)
Κυρία Σιρέλλι
«Γεννήθηκα σε ένα μικρό χωριό της Ιταλίας. Ό,τι έλεγε ο πατέρας ήταν νόμος. Μεγάλωσα πιστεύοντας στο Θεό και στην τιμωρία του, να τηρώ κανόνες και παραδόσεις. Παντρεύτηκα από συνοικέσιο γιατί αυτός ο γάμος ήταν ο “σωστός” για εμένα και για την κοινωνία στην οποία θα ζούσα. Ήθελα να γίνω δασκάλα χορού, αντ´ αυτού μεγάλωσα τρία παιδιά. Δεν έχω ανοχή στην διαφορετικότητα.
Κάποιες πεποιθήσεις μου θα μείνουν για πάντα παγιωμένες μέσα μου, θα συνεχίσω όμως να ζηλεύω ανθρώπους ελεύθερους, που ακολουθούν τα όνειρά τους χωρίς να σκέφτονται.. τι θα πει ο κόσμος.
Δεν έχω δική μου γνώμη, μπορώ να κρίνω και να σχολιάσω όμως ακατάπαυστα οτιδήποτε κινείται γύρω μου. Δανείζομαι τις γνώμες των άλλων και πορεύομαι με αυτές. Θα ήθελα κάποτε να μπορούσα να ζούσα ελεύθερη, χωρίς τις μικρές φυλακές που έχω χτίσει μέσα στο κεφάλι μου. Έτσι είναι… Κι όσοι δε συμφωνούν μαζί μου, είναι λάθος. Ή μήπως όχι;»
(Την κα Σιρέλλι υποδύεται η ηθοποιός Ασημένια Παπαδοπούλου)
Κύριος Σιρέλλι
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια κωμόπολη βορειοδυτικά της Ρώμης ονόματι Τιβόλλι. Παντρεύτηκα και έκανα οικογένεια εκεί. Ποτέ δεν έφυγα και ούτε ένιωσα την ανάγκη να το κάνω. Μου αρέσει η ήρεμη ζωή της επαρχίας. Θέλω τα πράγματα να είναι οργανωμένα και τακτοποιημένα.
Θέλω να έχω γνώση του τι συμβαίνει γύρω μου και απεχθάνομαι τις εκπλήξεις.
Κάποιοι κακοπροαίρετοι θα το θεωρούσαν περιέργεια, εγώ όμως ως στέλεχος της δημοτικής αρχής της πόλης μου θα το έλεγα πρόληψη. Άλλωστε, η θέση μου δε μου επιτρέπει εφησυχασμό, η ευθύνη είναι μεγάλη και αν θέλω να κυλάνε όλα ομαλά, πρέπει να αποφεύγονται οι ανατροπές. Ο πατέρας μου έλεγε ότι αν θες να είσαι ασφαλής και σε συνεχή άνοδο, θα πρέπει να φροντίζεις να είσαι πάντα μπροστά από τις εξελίξεις, κάτι που τηρώ κατά γράμμα.
Τάξη και ασφάλεια είναι οι δυο πυλώνες που κρατούν την κοινωνία ενωμένη.
Η αντικειμενικότητά μου είναι αυτή που επιτρέπει στον πολίτη να αισθάνεται ακμάζων και σίγουρος ότι θα αντιμετωπιστεί δίκαια και με σεβασμό από το κράτος.»
(Τον κο Σιρέλλι υποδύεται ο ηθοποιός Δημήτρης Νικολόπουλος)
Τους εννέα ήρωες του Λουίτζι Πιραντέλλο και την αναζήτηση της αντικειμενικής αλήθειας, συναντάμε στο θέατρο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ, στην παράσταση Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε (διαφορετικά κάντε ένα Google). Περισσότερες πληροφορίες: https://umano.gr/etsi-einai-an-etsi-nomizete-sto-theatro-topos-allou/
*Ευχαριστούμε όλους τους ηθοποιούς που συνεργάστηκαν μαζί μας για το συγκεκριμένο άρθρο.
Φωτογραφίες: Ζώης Τριανταφύλλου Σφακιανάκης
Σχετικά άρθρα:
https://umano.gr/o-ithopoios-dimitris-tsiklis-grafei-os-oskar-matserat/
https://umano.gr/oi-protagonistes-tou-tango-miloun-gia-to-rolo-tous/
https://umano.gr/i-theia-lena-sta-nosokomeia-tis-attikis/
https://umano.gr/o-vravevmenos-ithopoios-thanasis-tsaltabasis/
Comments are closed.