Δημήτρης Νταούλης, δεν είναι το παιδί θαύμα αλλά ένας αξιόλογος καλλιτέχνης

Ο Δημήτρης Νταούλης, δεν είναι το παιδί θαύμα αλλά ένας αξιόλογος καλλιτέχνης ! Ο γνωστός μας Μιχαλάκης από το σήριαλ Λατρεμένοι μου Γείτονες, μεγάλωσε και έγινε ένας πολύ ενδιαφέρον καλλιτέχνης. 

Ο Δημήτρης είναι είκοσι ενός ετών και έχει ήδη εκδώσει το πρώτο του βιβλίο «Ο κόσμος που γύρισε ανάποδα». Έχει γράψει τρία θεατρικά έργα και παράλληλα σπουδάζει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Φέτος συμμετέχει στο Off Off Festival με δύο παραστάσεις.

Umano: Δημήτρη είσαι ηθοποιός, συγγραφέας, θεατρικός συγγραφέας, σκηνοθέτης, φοιτητής. Πώς καταφέρνεις να καταπιάνεσαι με τόσα πράγματα ταυτόχρονα;

Ό, τι κάνει κανείς με την καρδιά του πάντα βρίσκει χρόνο για να το κάνει. Η αλήθεια είναι ότι μου αρέσουν όλα και πιστεύω ότι οι νέοι άνθρωποι πρέπει να εκμεταλλεύονται την ηλικία τους και τον ελεύθερο χρόνο τους αν υπάρχει.

Umano: Θα μπορούσες να έχεις στηριχτεί στο όνομα της διάσημης μητέρας σου (σ.σ. η δημοσιογράφος / συγγραφέας Μάρω Λεονάρδου) όπως κάνουν αρκετοί και ουσιαστικά να μην κάνεις πολλά. Εσύ όμως ξέφυγες από αυτό το κλισέ – προς τιμήν σου – και αφήνεις το δικό σου στίγμα από νεαρή μάλιστα, ηλικία.

Ποτέ δεν συνειδητοποίησα ότι η μητέρα μου είναι διάσημη γιατί για μένα αυτό ήταν κάτι οικείο. Επιπλέον, είναι διαφορετικά πράγματα αυτά που κάνει η μητέρα μου από αυτά που κάνω εγώ. Σίγουρα η εμπειρία της στην τηλεόραση μου είναι πολύτιμη αλλά η πρόκληση είναι να ακολουθήσω τον δικό μου δρόμο με τις δικές μου ιδέες και σχέδια.

Umano: Μικρός συμμετείχες και στο σήριαλ του MEGA «Λατρεμένοι μας Γείτονες» στο ρόλο του Μιχαλάκη. Tι σου έχει μείνει από αυτήν εμπειρία;

Η εμπειρία μου στη σειρά «Λατρεμένοι μου γείτονες» ήταν ένα μεγάλο σχολείο. Αναγκάστηκα να ωριμάσω πολύ απότομα για να προσαρμοστώ στους γρήγορους ρυθμούς της δουλειάς της τηλεόρασης και να δουλέψω με επαγγελματίες ηθοποιούς. Οπωσδήποτε αυτό που μου έμεινε είναι η αίσθηση της πειθαρχίας  αυτής της δουλειάς. Μου έμειναν επίσης πολλές ευχάριστες στιγμές καθώς πέρασα πολύ όμορφα, ειδικά στη δεύτερη σεζόν που ήμουν πιο μεγάλος και πιο προσαρμοσμένος στο κλίμα.

Umano: Να μιλήσουμε λίγο για το βιβλίο σου “Ο κόσμος που γύρισε ανάποδα”. Ωραίος τίτλος! Τι ακριβώς διαπραγματεύεται;

Καταρχήν ευχαριστώ! Το βιβλίο «Ο κόσμος που γύρισε ανάποδα» είναι ένα βιβλίο θεατρικών μονολόγων που γράφτηκε με σκοπό να στηλιτεύσει την πίεση που υφίστανται οι άνθρωποι από το μέχρι τώρα κοινωνικό σύστημα. Έτσι οι ήρωες καταφεύγουν στον παραλογισμό, αναλύουν τις ζωές τους, αυτοσαρκάζονται, κρίνουν και κρίνονται.

Umano: Ποιες ήταν οι πηγές έμπνευσής σου;

Πηγές έμπνευσης αποτελούν πάντα οι φίλοι μου, ιδιαίτερα οι γυναίκες φίλες μου που γίνονται ηρωίδες με τα ονόματά τους μέσα στο βιβλίο. Ακόμα πηγή έμπνευσης αποτελούν τα οικογενειακά μου βιώματα, οι προσωπικές μου καταστάσεις. Άλλωστε κάθε συγγραφέας πιστεύω εμπνέεται πάντα από τις δικές του εμπειρίες στα πρώτα του βήματα. Δεν με αφήνει αδιάφορο όμως και αυτό που ζούμε ως κοινωνία.

Umano: Ετοιμάζεις κάποιο δεύτερο;

Ετοιμάζω και δεύτερο και τρίτο. Παρόλα αυτά δεν αποκαλύπτω τίποτα. Γράφω διαρκώς σε γρήγορους ρυθμούς.

Umano: Το τρέιλερ της παράστασης «Το διαμέρισμα Παπαγιάννη» για την οποία έχεις γράψει το κείμενο φαίνεται πολύ ενδιαφέρον. Μίλησέ μας για τη συγκεκριμένη παράσταση.

Η συγκεκριμένη παράσταση είναι μια κωμωδία μυστηρίου. Πρόκειται για μια συνέλευση που πραγματοποιείται σε μια σύγχρονη πολυκατοικία ανάμεσα σε τέσσερις ενοίκους οι οποίοι διαπιστώνουν πολλά προβλήματα όπως η διακοπή της συνεργασίας με την εταιρία της διαχείρισης των κοινοχρήστων, την ανάγκη για απολύμανση, το πρόβλημα με τα σιφόνια που θα βουλώσουν, το γεγονός ότι ποντίκια υπάρχουν στο υπόγειο και άλλα πολλά. Ενώ το πιο σημαντικό πρόβλημα είναι η υπόθεση του διαμερίσματος.. Παπαγιάννη. Ένας δημόσιος υπάλληλος, η διαχειρίστρια της πολυκατοικίας, μια διάσημη της show biz κι ένας φιλόλογος καλούνται να λύσουν, πέρα από τα προβλήματα της πολυκατοικίας, το μυστήριο του διαμερίσματος Παπαγιάννη. Ποιο είναι το πρόβλημα με το διαμέρισμα Παπαγιάννη; Η συνέχεια επί της σκηνής.

Umano: Είναι μυστήριου με μία δόση black χιούμορ;

Είναι πράγματι ένα μυστήριο με black χιούμορ. Για την ακριβή ορολογία του θα χρησιμοποιούσα τον όρο «τρολιά». Αυτό όσον αφορά τους διαλόγους, το παίξιμο, την υπόθεση και τη σκηνοθεσία.

Umano: Τα κείμενά σου έχουν να κάνουν κυρίως με τους ανθρώπους. Σε ενδιαφέρουν οι άνθρωποι, τους παρατηρείς;

Φυσικά. Η τέχνη πρέπει να αφορά τους ανθρώπους. Είτε είναι βιβλίο είτε θεατρικό έργο. Τα θέματά μου είναι συνήθως γύρω από την καταπίεση που οι άνθρωποι βιώνουν, στην οικογένεια, στην κοινωνία.

Umano: Αν σε έβαζα να διαλέξεις ανάμεσα σε όλα αυτά που κάνεις με το χέρι στην καρδιά, τι θα διάλεγες;

Αναμφισβήτητα τη συγγραφή.

Umano: Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;

Το πιο άμεσο είναι ότι θα πάω σε δραματική σχολή, να σπουδάσω ουσιαστικά το επάγγελμα του ηθοποιού.

Σχετικά άρθρα:

https://umano.gr/i-ithopoios-maria-protopappa-xerei-na-sagineyei/
https://umano.gr/orianthi-panagari-i-kitharistria-ton-diasimon/ 
https://umano.gr/labros-fisfis-enas-sigxronos-komikos-sostos-apogonos-tou-aristofani/ 
https://umano.gr/alexandros-koh-o-ithopoios-kai-skinothetis-pou-ksexorizei/ 
https://umano.gr/littlestarrun-mia-sigxroni-joan-baez/ 
https://umano.gr/tosin-martyns-enas-mousikos-gematos-energeia-kai-pathos/