O Μιχάλης Μυτακίδης των Active Member δε χρειάζεται συστάσεις. Ο γνωστός σε όλους B.D. Foxmoor σε μία συνέντευξη – κατάθεση ψυχής, μιλάει για όλους και για όλα.
Από την Ηρώ Στ. Μπουσούνη
| Ο Παντελής Θαλασσινός στο Umano
Συνέντευξη του Νίκου Μπελογιάννη στο Umano Γιώργος Αυγερόπουλος, ο πολυβραβευμένος κινηματογραφιστής στο Umano |
Οι Active Member δε διαλύθηκαν ποτέ, μας διευκρινίζει ο Μιχάλης Μυτακίδης. Και πώς θα μπορούσαν, αφού αποτελούνται από τον ίδιο και τη σύζυγό του Sadahzinia. Δηλαδή, από δύο ανθρώπους με βαθιά αγάπη για τη μουσική και το στίχο, δύο ανθρώπους αφιερωμένους σε αυτό.
Οι Active Member είναι ο Β.D.Foxmoor (Μιχάλης Μυτακίδης) και η Sadahzinia (Γιολάντα Τσιαμπόκαλου).
Το συγκρότημα δημιουργήθηκε τον Ιούνιο του 1992, από τον Β.D.Foxmoor. Παράλληλα, την ίδια χρονιά, ο B.D. Foxmoor δημιούργησε και τη μικρή, δική του εταιρεία παραγωγής, την Freestyle Productions. Η Freestyle Productions κυκλοφόρησε τον πρώτο ελληνικό hip-hop δίσκο, τη «Διαμαρτυρία» το 1993. Μέχρι σήμερα η Freestyle Productions έχει κυκλοφορήσει δεκάδες δίσκους.
| Ελάτε και εσείς στην παρέα μας στο Facebook, κάνοντας like στη σελίδα μας. |
Συνάντησα τον Μιχάλη Μυτακίδη στο μικρό του στούντιο στο Πέραμα, εκεί όπου ξεκίνησε για πρώτη φορά το μεγάλο ταξίδι του συγκροτήματος Active Member. Για να είμαι ειλικρινής, επειδή είμαι λάτρης του συγκροτήματος, φοβόμουν μήπως ο άνθρωπος που θα συναντούσα – για πρώτη φορά – με απογοητεύσει. Κάθε άλλο! Η συζήτηση με τον Μιχάλη Μυτακίδη ήταν ακριβώς όπως ευχόμουν και περίμενα. Ανθρώπινος, ειλικρινής, πνευματώδης … «καθαρός» άνθρωπος. Κάθε του κουβέντα έβγαινε από την ψυχή του και η δηθενιά έχασε το δρόμο της σε αυτή τη συνέντευξη.
Τελικά, δεν είναι τυχαίο το ότι ο κόσμος έχει αγαπήσει δυνατά τους Active Member εδώ και 27 ολόκληρα χρόνια.
Umano: Είσαστε οι δημιουργοί του Low Bap και ο πρώτος που ξεκίνησε αυτό το είδος στην Ελλάδα;
Δεν ξέρω αν είχαν γίνει και άλλες απόπειρες αλλά επίσημα ξεκινήσαμε εμείς με ελληνικό στίχο στον πρώτο μας δίσκο. Όταν άρχισα να ασχολούμαι με το hip hop, το όνειρό μου ήταν να κάνω το hip hop όπως το ονειρευόμουνα εγώ. Όταν ξεκίνησε η ιστορία το ονόμασα low bap.
Umano: Τι είναι το low bap; Γιατί το διαχώρισες από το hip hop;
Αυτά είναι λογοπαίγνια, δε σημαίνουν κάτι ακριβώς. Δεν έχει ακριβή μετάφραση. Για εμάς low bap σημαίνει να στηρίζεις το λόγο σου με τη ζωή σου και το αντίστροφο. Τώρα γιατί το διαχώρισα από το hip hop… αυτό συνέβη ή από εμμονή ή από διαστροφή ή επειδή πραγματικά θέλεις να διαχωρίσεις τη θέση σου, μπορεί και από τα τρία. Δεν έχω κάτσει να το μελετήσω, μου έφτανε που συνέβη.
Το hip hop δεν είναι είδος μουσικής, είναι ένας κώδικας μουσικός βασισμένος στη φιλοσοφία του dj. Τα είδη μουσικής είναι αυτά που έχουν μουσικούς δρόμους, το hip hop δεν έχει μουσικούς δρόμους. Είναι ένας τρόπος να παράγεις μουσική.
Umano: Γιατί πιστεύεις πως ο κόσμος αγκάλιασε τόσο θετικά το low bap;
Βασικά, επειδή είμαι ακόμα ενεργός, δεν έχω κάτσει να μελετήσω τα πράγματα. Συνήθως αυτό συμβαίνει όταν σταματάς. Θεωρώ πως το low bap έχει μία αμεσότητα, χτίζεται μία σχέση. Πιστεύω όμως πως δεν είναι για όλους το ίδιο, ο καθένας το ακούει για τους δικούς του λόγους.
Umano: Οι Active Member πώς δημιουργήθηκαν;
Κοίτα, οι Active Member είμαι εγώ από το 1990 και το 1992 αποφάσισα να βάλω ένα dj. Τότε, τα hip hop γκρουπ έπρεπε να έχουν ένα dj. Έτσι συνέβη και με εμένα. Έκτοτε πέρασαν πολλά παιδιά από τους Active Member.
Πάντα όμως οι Active Member ήταν δύο άτομα.
Και όταν ήμουν με τον Νικήτα και όταν έφυγε ο Νικήτας, ήταν η Γιολάντα. Οι Active Member είναι μία εμμονή δική μου που κρατάει χρόνια.
Umano: Οι Active Member είναι ενεργοί είκοσι επτά χρόνια, ένα από τα παλαιότερα συγκροτήματα. Δύσκολο δεν είναι να κρατήσει τόσα χρόνια ένα συγκρότημα;
Είκοσι επτά χρόνια είναι μία ολόκληρη ζωή. Φαντάζομαι πως, ναι, είναι δύσκολο. Μάλλον παίζει ρόλο πως δεν υπήρχε τρίτος ποτέ για να χαλάσει τα πράγματα. Στην Ελλάδα όπου υπάρχει τρίτος είναι ή αυτός που φταίει ή ρουφιάνος.
Umano: Τελικά υπάρχουν ή έχουν διαλυθεί οι Active Member;
Το 2015 εγώ ήθελα να σταματήσω, η Γιόλαντα δεν ήθελε. Είχα κουραστεί με πάρα πολλά πράγματα. Σε εκείνη τη μεγάλη συναυλία στο ΟΑΚΑ είχα πει πως θα ήταν η τελευταία. Πραγματικά, δεν ήθελα να ξαναπαίξω τότε. Θεωρώ πως έκανα το μεγαλύτερο λάθος. Για πρώτη φορά στη ζωή μου – ευτυχώς – δεν επέμεινα σε κάτι που έχω κάνει λάθος και κοίταξα να το μαζέψω. Δε μπορούσα χωρίς αυτό. Στο τραγούδι Λάθεψα εξηγώ αυτήν την ιστορία. Καμιά φορά είναι καλό οι άνθρωποι να τα μαζεύουν τα λάθη τους. Πρώτη φορά χάρηκα και εγώ με εμένα που δε δείλιασα.
Umano: Διαλύθηκε όμως το συγκρότημα;
Όχι μωρέ δε διαλύθηκε, δε γίνεται να διαλυθεί, εγώ και η γυναίκα μου είμαστε. Είχαμε πει πως θα σταματήσουμε τις συναυλίες, όχι ότι θα διαλυθεί το γκρουπ. Το παράξενο ήταν πως όλοι αυτοί που «κλαίγανε» για τη δήθεν διάλυση του γκρουπ ήταν αυτοί που μετά «φωνάζανε». Είναι αυτοί που συνεχίζουν να ειρωνεύονται κάθε φορά που ανακοινώνουμε συναυλία.
Απλά, στην τελευταία μας συναυλία εμείς θα είμαστε εκεί ενώ αυτοί δε θα είναι… γιατί θα αργήσουμε πολύ να δώσουμε την τελευταία μας συναυλία.
Ξέρεις, δε φροντίζαμε ποτέ την εικόνα μας. Κάποιος με ένα καλό μανατζάρισμα ή κοουτσάρισμα, δε θα έκανε ένα τέτοιο λάθος – όπως έκανα εγώ. Δε θα ανακοίνωνε πως δε θα ξανακάνει συναυλίες, θα το πρόσεχε. Εγώ δεν είμαι και πολύ προσεκτικός. Μια ζωή την έχουμε και πρέπει όταν θέλεις κάτι να το κάνεις και αν έχεις κάνει λάθος να ζητάς συγνώμη ή να επιμένεις άμα έχεις δίκιο.
Ποτέ δεν έκανα κάτι για τον κόσμο, πάντα έκανα τα πράγματα για εμένα. Τώρα, αν υπάρχει κόσμος που χαιρότανε με αυτό είμαι πολύ χαρούμενος… αλλά δεν το έκανα για αυτούς. Δε μπορώ να πω ότι κάθε φορά που γράφω έχω στο μυαλό μου όλους όσους με ακούνε. Είναι ένα πράγμα βιωματικό και αφορά εμένα. Βλέπεις, εδώ που με πέτυχες είμαι μόνος μου και μόλις τελείωσα ένα τραγούδι.
Μόνος μου είμαι συνέχεια, υπάρχει αυτή η δημιουργική μοναξιά που καλό είναι να μην τη χάσεις.
Umano: Και δημιουργείς – βλέπω – χωρίς μουσική, με απόλυτη ησυχία…
Όχι, δεν ακούω μουσική γενικά, μόνο φτιάχνω. Δε θέλω. Ούτε πάω σε συναυλίες. Και τα δικά μου τραγούδια είναι που δεν ακούω ποτέ. Για αυτό έχω μία όρεξη για τα live, γιατί τα ακούω εκεί. Της Γιολάντας ακούω πράγματα, άλλα project ναι, αλλά τα δικά μου όχι. Με τη μουσική μπορεί να μην έχουμε και επιλογή πια για το τι θα ακούσουμε ακριβώς.
Umano: Τι δημιούργησες τώρα;
Το συνηθίζω μία μέρα πριν τη γιορτή μου να βγάζω ένα καινούριο κομμάτι. Έγραψα για τα φθινόπωρα που έχουμε ζήσει… το τραγούδι Εκείνα τα Φθινόπωρα.
Umano: Θέλω να έρθουμε στο θέμα των στίχων. Έχεις γράψει και αρκετά βιβλία. Ετοιμάζεις κάποιο καινούριο βιβλίο τώρα;
Τώρα ετοιμάζουμε μία μεγάλη έκδοση που θα τα έχει όλα, γύρω στα 1500-1600 τραγούδια και θα είναι χωρισμένα σε θεματικές. Μας ζητάνε πολλοί να το κάνουμε. Είναι κάτι που θέλει δουλειά και δε ξέρω ακριβώς πότε θα κυκλοφορήσει.
Umano: Τι σε εμπνέει;
Εγώ δεν πιστεύω στην έμπνευση. Απλά κάθομαι και γράφω. Μπορώ να γράψω κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες… στο αεροπλάνο, σε κηδεία, στην τουαλέτα, σε φαγοπότι. Μπορώ να γράψω. Είναι άλλο πράγμα να βιώνεις πράγματα, να τα θυμάσαι και όταν τα χρειάζεσαι να τα χρησιμοποιείς σαν εργαλεία.
Είναι τόσο φτωχός ο κόσμος πια που δε μπορεί τίποτα να σου δώσει έμπνευση, μόνο οργή.
Καλύτερα να φαντάζομαι ιστορίες. Και μακάρι να μπορούσα – δε μπορώ δυστυχώς – να έκανα από εδώ και πέρα μόνο ερωτικά τραγούδια.
Umano: Οι στίχοι σου ενοχλούν;
Πολλοί ενοχλούνται. Κάποιοι ενοχλήθηκαν από την πρώτη στιγμή και ενοχλούνται μέχρι τώρα. Είμαι ο πλέον κυνηγημένος και αποκλεισμένος από τους ανθρώπους που κάνουν κάτι και ζουν από αυτό. Μα αυτή ήταν και η πίκρα μου το 2015. Ειδικά στο θέμα των συναυλιών είμαι αποκλεισμένος με εντολή άνωθεν, πολλά χρόνια αποκλεισμένος από μεγάλους χώρους. Αλλά να σου πω κάτι, αυτό επιδίωκα και εγώ από την αρχή. Ήθελα να είναι επικίνδυνο αυτό που κάνω και πάλι καλά που δεν έχει συμβεί και κάτι πιο χοντρό.
Αν πάψουν να ενοχλούν τα τραγούδια μου… τότε μπορεί να σταματήσω, ναι.
Εγώ έχω μεγαλώσει σε γειτονιές που ήθελε να σου πει κάτι ο άλλος και στο έλεγε. Τώρα το επικίνδυνο είναι πως δεν το κάνουν έτσι. Θα το κάνουν μέσα από διαδικασίες παράξενες και, γενικά, σου δημιουργούν συνέχεια προβλήματα. Από ένα σημείο και μετά μαθαίνεις να ζεις έτσι και δε θέλεις να τους κάνεις τη χάρη να εξαφανιστείς. Παρόλα αυτά, συνεχίζω να σου λέω πως το κάνω για εμένα, δεν είναι πείσμα.
Umano: Μου κάνει εντύπωση το γεγονός πως ο κόσμος γνωρίζει τους στίχους, παρ’ όλο που η low bap είναι ένα δύσκολο είδος.
Είναι τιμή μου που κάποιοι άνθρωποι ζούνε με τους στίχους μου. Μου έχουν στείλει πολλές ιστορίες σχετικά με τους στίχους και θέλω κάποια στιγμή να τις μαζέψω.
Υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων που μας παρακολουθούν. Αυτοί που έρχονται σε συναυλίες και αυτοί που μας μελετάνε. Υπάρχει και «κοινό κομμάτι», αυτοί που κάνουν και τα δύο. Υπάρχουν άνθρωποι μεγάλοι σε ηλικία που δε μπορούν να έρθουν σε συναυλίες αλλά τους στίχους τους μελετάνε. Ένας από αυτούς ήταν και ο Μάνος Ελευθερίου.
Umano: Έχεις γράψει και ένα τραγούδι για τον Μάνο Ελευθερίου, το «Άργησα στη γιορτή» …
Ήταν αγαπημένος τα τελευταία χρόνια. Ο Μάνος ήταν μία συγκλονιστική μορφή της ελληνικής ποίησης και των στίχων. Μόνο από τα τραγούδια δε μπορούσες να μάθεις τον Μάνο, ήταν πολύ ιδιαίτερη περίπτωση, χάρηκα που πρόλαβα κάτι από αυτόν.
Umano: Σε ποια γιορτή άργησες;
Αυτό με είχε ρωτήσει ο Μάνος. Δε κατάλαβα ποτέ τι εννοούσε ακριβώς, δεν πρόλαβε να μου εξηγήσει… φαντάζομαι όμως. Αυτό μου το είπε από το νοσοκομείο, έξι ώρες πριν πεθάνει. Μιλήσαμε και μου είπε «Άργησες εσύ στη γιορτή, θα έπρεπε να ήσουν εδώ νωρίτερα». Την ώρα που μου τηλεφώνησε είχαμε μία συναυλία στον Πειραιά και μετά, ξημερώματα, μάθαμε ότι ο Μάνος Ελευθερίου πέθανε. Δεν πρόλαβα να τα πω στον ίδιο και για αυτό του τα εξηγώ στο τραγούδι. Το παίξαμε για πρώτη φορά στη συναυλία που έγινε για αυτόν στον Ηρώδειο.
Όλα είναι σχηματισμένα σαν γιορτές και δε μπορείς να ξεχωρίσεις πια που να γιορτάσεις.
Umano: Σκέφτηκες ποτέ να ακολουθήσεις μια καριέρα στο εξωτερικό;
Σε αυτό το χωριό που ζούμε – γιατί χωριό είναι η χώρα μας – όπως είναι όλα τα πράγματα στη ζωή μας έτσι είναι και τα καλλιτεχνικά. Δεν έχει καμία διαφορά. Υπάρχουν σπουδαία πράγματα που πάνε άκλαυτα. Με το 1/20 από αυτά άνθρωποι στο εξωτερικό, όχι μόνο κάνουν καριέρα, λύνουν τα προβλήματα γενεών. Εδώ, υπάρχει ένα δίλημμα για αυτούς που κάνουν πράγματα. Να πας να το ψάξεις έξω που είναι άλλα τα μεγέθη ή να το κάνεις εδώ που χρησιμοποιείς αυτή τη θαυμάσια γλώσσα;
Με τη δικαιολογία της γλώσσας που είναι θαυμάσια – γιατί είναι μία νοηματική γλώσσα η δικιά μας – έχουμε εγκλωβιστεί όλοι σε αυτό τον τόπο και δε μπορούμε να εμπλουτίσουμε τη ρηχότητα και τη φτήνια του υπόλοιπου κόσμου.
Σε κάποιες περιπτώσεις βέβαια, αν φύγεις από το χωριό σου πραγματικά δεν είσαι τίποτα. Και αυτοί οι άνθρωποι που νοιώθουν ότι εδώ είναι κάτι, έξω δεν είναι τίποτα. Ενώ άνθρωποι που είναι σπουδαίοι εδώ μπορούν να γίνουν σπουδαίοι σε όλον τον κόσμο. Και πολλοί έχουν γίνει.
Πρέπει να ασχοληθεί κάποιος με σύνεση με τα πράγματα του Πολιτισμού. Δυστυχώς, κανείς τα τελευταία 150 χρόνια δεν έχει – φαντάζομαι – ιδέα πως να πουλήσει την Ελλάδα παραέξω.
Umano: Πώς κατάφερες να παραμείνεις προσγειωμένος και δεν καβάλησες το καλάμι – όπως οι περισσότεροι;
Αυτό είναι να το έχεις στη φτιάξη σου. Αν δεν σου έχουν δείξει πώς θα καβαλήσεις το καλάμι ή δεν το έχεις μέσα σου, πώς θα το καβαλήσεις; Δε μπορώ να λειτουργήσω διαφορετικά. Είναι πώς έχεις μάθει να ζεις και τι ζητάς από τη ζωή. Σε όλη μου τη ζωή κάνω πράγματα για να τα χαίρομαι.
Οι εχθροί μου δε θέλουν να κάνω πράγματα. Οι φίλοι μου θέλουν να είμαι εδώ και να κάνω πράγματα. Κανείς για εμένα. Για αυτό δεν υπάρχω μέσα σε αυτά που κάνω, υπάρχουν μόνο αυτά που κάνω. Αυτό το έχω πετύχει! Ο Μιχάλης δεν υπάρχει για κανέναν και αυτό το ήθελα από την αρχή. Ο Μιχάλης να μην υπάρχει πουθενά. Ή να αγαπάς αυτά που κάνει ή να είσαι εχθρός με αυτά που κάνει. Έτσι ίσως έχω γλυτώσει. Είμαι ακόμα στο Πέραμα και δε χρειάστηκε να κάνω παρέες με ανθρώπους από τις φατρειές τις καλλιτεχνικές.
Umano: Παρακολουθείς την επικαιρότητα;
Τηλεόραση δε βλέπω εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Νοιώθω και περίεργα… μου λένε πράγματα, ένα καλό που μπορεί να έχει προκύψει και δεν το έχω πάρει χαμπάρι. Άμα θέλω να πω ή να κοροϊδέψω κάτι λέω «αυτό έγινε σαν το Big Brother» και μου λένε «ποιο Big Brother, ακόμα εκεί είσαι εσύ;». Βλέπω πολύ σινεμά, ντοκιμαντέρ και διαβάζω. Αποφεύγω να βλέπω ειδήσεις γιατί δεν είναι εκεί η προσοχή μου. Τα τελευταία τέσσερα – πέντε χρόνια δε δίνω καθόλου σημασία στο τι μεταφέρουν οι ειδήσεις. Όχι μόνο δεν έχω εμπιστοσύνη, δε δίνω καν σημασία.
Umano: Το θέμα της οικονομικής κρίσης το έχεις παρακολουθήσει καθόλου;
Φυσικά! Δε γίνεται να μην το παρακολουθήσεις! Όποιος καταφέρει και κάνει ακριβή ανάλυση γι’ αυτό, θα είμαι αρκετά καχύποπτος ότι συμμετέχει. Όποιος μπορεί να το εξηγήσει θα πρέπει να είναι από αυτούς που τα παίρνουνε. Εμάς που δεν τα παίρνουμε και δε συμμετέχουμε, μας έπιασε στον ύπνο και είναι πραγματικά ανεξήγητο. Αν έχεις διάθεση να πληροφορηθείς από κάποιους, πάλι σε παγίδα θα πέσεις. Άρα, το μόνο που κάνεις είναι να προσπαθείς να μαζέψεις τη ζωή σου γιατί πραγματικά είναι αγώνας για επιβίωση.
Παλιά είχες να κάνεις με ανίκανους και άχρηστους που τους κρατούσε κάτι σε αυτόν τον τόπο. Τώρα έχεις να κάνεις με ανίκανους και άχρηστους που δεν τους κρατάει τίποτα εδώ και το πράγμα είναι ακόμα πιο επικίνδυνο. Όχι μόνο μπορούν να πουλήσουν τον τόπο, μπορούν να τον πουλήσουν πολλές φορές. Παρ’ όλα αυτά, γενικά για την κοινωνία είμαι αισιόδοξος και είμαι σίγουρος πως κάποια στιγμή θα έρθει το φως.
Αν έχεις τη διάθεση πως θα έρθει το φως, όσο ζήσεις θα είσαι με διαφορετική διάθεση από τους άλλους. Υπάρχουν άνθρωποι που έχασαν πολλά πράγματα και έχουν βγει ακέραιοι από την κρίση. Θα πρέπει να μάθουμε πολλά από αυτούς.
Umano: Πιστεύεις στη φιλία;
Έχω λίγους ανθρώπους δίπλα μου – αυτούς που θεωρώ αδέλφια – γιατί δεν πιστεύω στη φιλία. Μόνο με αυτούς μπορώ να μιλήσω, να πω τα πάντα.
Umano: Είσαι απογοητευμένος από τους ανθρώπους;
Όχι, δεν είμαι, γιατί ποτέ δεν τους έδωσα σημασία. Ποτέ δεν τους εμπιστεύτηκα. Φαινόμουν κοινωνικός γιατί είχα πολλούς ανθρώπους γύρω μου αλλά πάντα ήμουν μόνος μου.
Umano: Τι θα συμβούλευες ένα νέο παιδί που θέλει σήμερα να ασχοληθεί με τη μουσική;
Να βρουν τον τρόπο τους. Μπούσουλας δεν υπάρχει. Να πεις σε κάποιο παιδί πώς θα πετύχει, πώς θα γίνει γνωστός; Η μουσική είναι πολύ καλή παρέα για κάποιους, όπως για εμένα είναι ο λόγος.
Σίγουρα γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος, μόνο αυτό μπορώ να πω στα παιδιά, όχι πώς θα το κάνουν.
Εγώ μουσικός είμαι από ανάγκη. Στιχουργός και παραγωγός είμαι κανονικά. Η κόρη μου παίζει καλύτερα πλήκτρα από εμένα. Θα πρότεινα να ανακαλύψουν μία μέθοδο να συνδυάσουν το λόγο, τα όργανα και την τεχνολογία. Αυτό είναι το πακέτο για το σύγχρονο τραγουδοποιό. Από την άλλη, για έναν μουσικό ο οποίος θέλει να γίνει καλός στο όργανό του, εκεί θέλει διαφορετικού είδους προσέγγιση. Θέλει να τάξεις τη ζωή σου, κάτι αντίστοιχο με αυτό που έχω κάνει εγώ με τη γραφή.
Περισσότερες πληροφορίες για τις εμφανίσεις των Active Member
Comments are closed.